Ένας βασιλιάς στην πόλη των αγγέλων

Τι γυρεύει ένας βασιλιάς στην πόλη των αγγέλων; Και βασικά τι γυρεύει ο Λεμπρόν στην Άγρια Δύση; Δόξα και δαχτυλίδια, είναι η σωστή απάντηση.

Ο Λεμπρόν Τζέιμς είναι το άτομο που όλοι αγαπούν να ασχολούνται μαζί του, ακόμα κι αν λατρεύουν να τον μισούν, να τον συγκρίνουν με τους καλύτερους όλων των εποχών, για να πουν πως δεν του ανήκει η κορυφή. Μπορεί να τον μισούν και να τον αγαπούν τα ίδια άτομα, με διακυμάνσεις ή και ταυτόχρονα, ακόμα και στην ίδια του την ομάδα, ακόμα και οι συμπαίκτες του. Μπορεί να ξεκινήσεις να βλέπεις μια σειρά πλέι-οφ ως hater και στην πορεία να τον εκτιμήσεις, για να σιχτιρίσεις ξανά στη συνέχεια, που δεν κράτησε ένα συμπαίκτη της προκοπής δίπλα του. Μπορεί να είναι κάποιος από το Κλίβελαντ, να ενθουσιάζεται αρχικά με το Λεμπρόν, μετά να νιώθει προδομένος και να τον μισεί, να καταλαβαίνει πως αυτό είναι αντεστραμμένη αγάπη, να τον βλέπει να επιστρέφει, να δίνει στους Ιππότες τον τίτλο, να εξιλεώνεται, και τελικά, να τους αφήνει πάλι.

Αυτό το καλοκαίρι, ο Λεμπρόν ήταν και πάλι το πρόσωπο που βρέθηκε στο επίκεντρο. Στα 33 του έπρεπε να επιλέξει ουσιαστικά την τελευταία του ομάδα για να την ανεβάσει επίπεδο και να διεκδικήσει μαζί της έναν ακόμα τίτλο. Οι υποψήφιες ήταν καμιά δεκαριά και βασικά ο Τζέιμς είχε να σκεφτεί και να αποφασίσει τι θα επιλέξει σε δυο βασικά διλήμματα.
-Αν θα παρέμενε στην ασφάλεια της Ανατολής ή θα επέλεγε την πρόκληση της Άγριας Δύσης, όπου συνωστίζονται τα μεγάλα ονόματα.
-Αν θα διάλεγε να πάει σε μια έτοιμη, ανταγωνιστική ομάδα, για να φτιάξει μια μικρή Dream Team και να χτυπήσει τους Warriors -ή ακόμα και να επιλέξει τους Warriors- ή θα επέλεγε κάποια ομάδα, που θα χτιζόταν ως συνήθως, πάνω του.
Η απάντηση και στα δύο διλήμματα ήταν: το δεύτερο.

Οι Λέικερς του δίνουν ό,τι θέλει και κάτι παραπάνω. Είναι πολλά χρόνια εκτός πλέι-οφ, αλλά σε ανοδική τροχιά, που μπορεί να γίνει εκτόξευση. Θα τον χρίσουν αδιαφιλονίκητο ηγέτη -αν όχι το αφεντικό τους- αλλά μπορούν να τον πλαισιώσουν και με άλλους παικταράδες -πχ τον Kawai. Και βασικά έχουν μια διαχρονική αύρα από τους μύθους του παρελθόντος, τη λάμψη της πόλης, εντός κι εκτός γηπέδων. Ο Λεμπρόν μοιάζει να είναι ο κατάλληλος showman για να εκφράσει το show-time των Λέικερς σήμερα και να τους κάνει να μη νοσταλγούν τα “περασμένα μεγαλεία” -και διηγώντας τα να κλαις…

Ήδη κάποιοι ονειρεύονται τελικούς Λέικερς-Σέλτικς, με τον Ίρβινγκ υγιή. Ήδη στην Ανατολή κάνουν όνειρα -τώρα που λείπει ο γάτος Λεμπρόν- ανερχόμενες δυνάμεις, όπως οι Σέλτικς, οι Σίξερς, ακόμα και οι Μπακς του δικού μας Γιάννη. Ενώ το μεγάλο ερωτηματικό είναι τι θα κάνει φεύγοντας από τους Σπερς ο Λέοναρντ, που κάποτε ήταν το καλό, σεμνό παιδί του Πόποβιτς, αλλά έκανε τη δική του προσωπική “επανάσταση”, θέλοντας ίσως λίγη γκλαμουριά στη ζωή του.

Χωράει άραγε στην ίδια ομάδα με το Λεμπρόν;