Ευρωμπασκε(π)τικό σχόλιο

Αυτή η ομάδα δεν έχει ποιοτικό βάθος. Η διαφορά κλάσης, ποιότητας και σημασίας στο παιχνίδι της ομάδας μεταξύ των “βασικών” και του πάγκου είναι τεράστια. Για να μπορέσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί δεν θα μπορούσε να μην είναι στο παρκέ ο Καλάθης και ο Σλούκας ή ο Παπανικολάου με τον Πρίντεζη.

Ποιο από τα άλλα γκαρντ θα μπορούσε να μαρκάρει τον Σβεντ; Ο Μάντζαρης; Στην πρώτη φάση που τον μάρκαρε στο β’ ημίχρονο ο Σβέντ έκανε το πιο εύκολο γκολ-φάουλ της καριέρας του. Σε ποιο παράλληλο σύμπαν θα μπορούσε ο Παππάς ή ο Μάντζαρης να έχει επιθετικότητα στην διείσδυση στο αντίπαλο καλάθι όπως ο Καλάθης που πήρε δυο-τρια ντράιβ και τα τελείωσε οταν κολλούσε επιθετικά η ομάδα; Θα μπορούσε να αντικατασταθεί ο Παπανικολάου από τον Παπαπέτρου, που έχει τα σωματικά χαρίσματα, αλλά δεν έχει την πληρότητα που χρειάζεται ένα τέτοιο παιχνίδι. Ποιος θα δημιουργούσε αν όχι ο Σλούκας; Ο Παππάς που χρειάζεται 15 δευτερόλεπτα ντρίπλας, δεν είναι αποτελεσματικός στο pick n roll, παρά μόνο σε isolation και δεν πασάρει με την ίδια ευχέρεια;

Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπήρχε από την αρχή η απαιτούμενη ποιότητα στο βαθμό που θα μπορούσε η εθνική να χτυπήσει μετάλλιο. Έχει την ποιότητα να κερδίσει την Πολωνία, να πρέπει να κάνει το τέλειο ματς για να κερδίσει την Λιθουανία και να κοντράρει την Ρωσία. Αλλά στο τέλος της ημέρας, κερδίζει η ομάδα που είναι καλύτερα δουλεμένη και έχει περισσότερες καλές επιλογές, ώστε όταν ξεκουράζει σημαντικούς παίκτες να μπορέσει να έχει εναλλακτικές. Η Ρωσία σκόραρε και όταν ο Σβεντ τα έχανε, αλλά και όταν δεν ήταν στο παρκέ. Εμείς δεν είχαμε αυτή την επιλογή, ακριβώς γιατί δεν έχουμε παίκτες που θα έρθουν από τον πάγκο και θα συμβάλλουν ουσιαστικά στο παιχνίδι και όχι μόνο θα δώσουν ανάσες στους βασικούς. Θυμηθείτε ότι παλιά από τον πάγκο ερχόταν πχ ο Παπαλουκάς. Τότε η λέξη rotation είχε αξία.

Με λίγα λόγια, μην κράζετε τον Μίσσα γιατί μίκρυνε το rotation. Καλά έκανε. Άλλωστε όταν το rotation ήταν μεγαλύτερο μας έκανε πάρτυ η Γαλλία και η Φινλανδία. Να τους πούμε μπράβο για την προσπάθεια, μπράβο γιατί συμμάζεψαν ό,τι πρόλαβαν μετά το φιάσκο των πρώτων αγωνιστικών, μπράβο γιατί έδωσαν τα πάντα, αλλά να καταλάβουμε κι εμείς επιτέλους το πραγματικο μας επίπεδο.

Δεν έχουμε ούτε την ομάδα του Γκάλη, του Γιαννάκη και του Φάνη, ούτε του Διαμαντίδη, του Παπαλουκά και του Σπανούλη.

Αυτοί είμαστε, η 8αδα δεν είναι αποτυχία. Ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας είναι. Αν δεν καταλάβουμε που είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε δεν θα πάμε ποτέ πιο ψηλά.