Φτου-φτου να μην το βασκάνουμε
Το ελληνικό πρωτάθλημα προσφέρει τόσες συγκινήσεις, θέαμα και ποιότητα, που σου ‘ρχεται να το φτύσεις.
Κάθε βδομάδα, η Σούπερ Λιγκ προσφέρει τόσο έντονες συγκινήσεις και πλούσιο θέαμα, που σου έρχεται να την φτύσεις. Για να μην την βασκάνεις, εννοείται, και χάσουμε τέτοια ποιότητα και τους πρωταγωνιστές της.
Ο Αλέξης Κούγιας επιχειρεί ηρωική έξοδο από την ΑΕΛ και σκέφτηκε να μη χαραμίσει την ευκαιρία για μια τελευταία παράσταση. Έφτυσε -σαν ελ Καγκουρί- το Ελ Καντουρί του ΠΑΟΚ, κρύφτηκε πίσω από το πλήθος και τώρα περιμένει την ποινή για το ήθος του. Με όσα κουφά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς στον Αθλητικό Δικαστή, μην παραξενευτείτε αν πει στην υπεράσπισή του πως το έκανε για να τον ξεματιάσει…
Ο ΠΑΟΚ επιχειρεί πρώιμη έξοδο από την κούρσα του τίτλου, αλλά αυτό είναι επεισόδιο που μπαίνει σε επανάληψη κάθε χρόνο, και δεν εκπλήσσει κανέναν.
Ο Αλαφούζος επιχειρεί έξοδο του Μεσολογγίου από τα διοικητικά του ΠΑΟ, που πολιορκείται από χρέη, και δεν ξέρει πώς να πληρώσει τους παίκτες, που ετοιμάζεται να πουλήσει το χειμώνα. Κι η πράσινη κερκίδα συσπειρώθηκε εναντίον του, με πανό και συνθήματα, γιατί έκανε την ομάδα παράρτημα της ΝΔ και του Μαρινάκη.
Κι ασφαλώς, είναι ακόμα νωπές οι συγκινήσεις από το ντέρμπι ΑΕΚ-Ολυμπιακός, της περασμένης βδομάδας.
Που ξεκίνησε με δάκρυα για το φυσιοθεραπευτή που πέρασε μισό αιώνα με το δικέφαλο…
… για να συνεχιστεί με ανατροπές κι έντονες συγκινήσεις εντός αγωνιστικού χώρου, από τα δακρυγόνα που έπεφταν εκτός αγωνιστικού χώρου κι εκτός σταδίου…
και να τελειώσει με δάκρυα (χαράς κι ανακούφισης για κάποιος) για το αντίο του Χάσι
και τη διαχρονική επιστροφή του Σερ-Τάκη Λεμονή, που είναι πιστός υπηρέτης του Ολυμπιακού, υπεράνω εποχών και δεκαετιών.
Μπορεί να μην έχουμε βαρβάρους, αλλά έχουμε Σούπερ Λιγκ. Είναι κι αυτή μια κάποια λύση…