Για να μπεις στον επαγγελματικό αθλητισμό, πρέπει να είσαι τρελός ή να έχεις πέρπιρα…

Σύντομη ενημέρωση προς τους πιστούς οπαδούς μας και τους ρομαντικούς φιλάθλους της περιφέρειάς μας

Αγαπητοί Φίλοι,

Οι συνθήκες λόγω πανδημίας-κόβιντ, δεν μας επιτρέπουν δυστυχώς, να συναντήσουμε όλους τους φίλους του Σωματείου μας, για μια γενική και ξεκάθαρη ενημέρωση για τα μέχρι τώρα πεπραγμένα και για τα μελλοντικά σχέδια.

Έτσι αναγκαζόμαστε να κοινοποιήσουμε σφαιρικά το πού βρισκόμαστε.

Πέρασαν 8 μήνες από το ξεκίνημα της φετινής προβληματικής σεζόν του Σωματείου μας.

Στην πρόκληση, συμμετοχή στην επαγγελματική κατηγορία της ΑΕΠ ΚΟΖΑΝΗΣ, που τέθηκε το καλοκαίρι, είπαμε ΝΑΙ!

Ο συμπολίτης μας, ο εκλεκτός κ. Γ.Κατσίκας, ίσως παθών και ο ίδιος, περιέγραψε υπέροχα την όλη κατάσταση.

“Η πρέπει να’ σαι ρομαντικός ή να ’χεις …περπιρα” (έξοχη κοζανιτικη περιγραφη!), για να μπεις σε αυτή την περιπέτεια.

Μερικοί ρομαντικοί αλλά και με διάθεση προσφοράς και μόνο, δεν ήθελαν να κλέψουν τα όνειρα κυρίως των νεαρών παιδιών της ομάδας, που αν δεν μετείχε η ΑΕΠ ΚΟΖΑΝΗΣ στο πρωτάθλημα, σίγουρα θα ήταν το τέλος της καριέρας τους.

Ταυτόχρονα, θέλοντας να δώσουμε την ευκαιρία σε όλα τα παιδια της ευρείας περιοχής να βρουν ένα κοινωνικό καταφύγιο και ταυτόχρονα επαγγελματικές συνθήκες, καλέσαμε όλους τους σκεπτόμενους φιλάθλους της περιοχής να μετάσχουν στη προσπάθεια.

Δεν μας ενδιέφερε η…δήθεν επαγγελματική παρουσία μέσω της ΠΑΕ, αφού δεν μας εκφράζει το μοντέλο αυτό, όμως τυπικά και νομικά ειναι αξεπέραστο εμπόδιο, άρα έπρεπε να δημιουργηθεί εταιρεία.

Καλέσαμε όλους τους υγιείς φιλάθλους της περιοχής να μετάσχουν. Η «μαυρίλα» της οικονομίας, ιδιαίτερα στην περιοχή μας και η πανδημία, οδήγησαν σε ΜΗΔΕΝΙΚΗ ανταπόκριση.

Όμως, η πρόσκληση για συμμετοχή και εγγραφή μελών στο σωματείο μας φυσικά συνεχίζει να ισχύει και ήδη έχει συγκεντρωθεί ένας ικανός αριθμός νέων εγγεγραμμένων.

Εν γνώσει μας λοιπόν, ότι μόνοι μας θα κουβαλήσουμε τον “σταυρό” των εξόδων, εν γνώσει μας ότι οι συνθήκες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές θα εξελισσόταν, είπαμε ναι στην πρόκληση.

Και για να μιλάμε και λίγο με νούμερα. Αναφερόμαστε σε ποσά που ξεφεύγουν…

Στήσαμε μια ομάδα που εύκολα θα διεκδικούσε την άνοδο. Με διεθνή Ιάπωνα, μεταγραφή η οποία απασχόλησε όλη την Ελλάδα και μας έβαλε στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. Με ποιοτικότατους ξένους παίκτες. Με επαγγελματικό προπονητικό τιμ και όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος…

Και ύστερα ήρθε…το λοκ νταουν, η αβεβαιότητα, η πλήρης καταστροφή…..

Άγνοια για το τι θα ακολουθήσει, καμία ενημέρωση από τους αρμόδιους και για σκεπτόμενους ανθρώπους φαινόταν αδύνατον να διεξαχθεί πρωτάθλημα τη φετινή σεζόν.

Με αυτά τα δεδομένα, δεν κλείσαμε το δρόμο στους ξένους επαγγελματίες, αφού βρήκαν σε άλλες χώρες ποδοσφαιρικό «καταφύγιο», εκεί που λειτουργούσε κανονικά το ποδόσφαιρο.

Και ξαφνικά….εν μέσω τοπικής βαρυχειμωνιάς, η κυβέρνηση για δικούς της λόγους, αποφασίζει να μας στείλει στην περιπέτεια. Χωρίς ουσιαστική προετοιμασία λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών, χωρίς μεταγραφές ξένων, χωρίς φιλικούς αγώνες και με ατελείωτα προβλήματα λόγω κόβιντ. (Ακόμα και το να φτάσουν οι παίκτες μας στο προπονητικό κέντρο ήταν δύσκολο, λόγω απαγόρευσης μετακίνησης)

Αρχική μας θέση ήταν η μη συμμετοχή στο 3μηνο πρωτάθλημα, όμως το συναίσθημα και πάλι κέρδισε… Πώς να κοιτάξεις στα μάτια τα παιδιά αν αποσυρθείς την ώρα που τους καλείς να παλέψουν για καλύτερο μέλλον;

Στο μεταξύ έχει φθάσει Μάιος και δεν έχει μπει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ, ούτε ένα ευρώ στα ταμεία… Εξαιρείται το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο των 30.000 ευρώ, συνεισφορά όλων μας,  το οποίο όμως για γραφειοκρατικούς λόγους δεν ακουμπήσαμε ακόμα, και οι συγκινητικές μικρές εισφορές φίλων μας κυρίως για την σίτιση  μερικών μας παικτών.

Εισιτήρια μηδέν, χορηγίες μηδέν, κρατική βοήθεια λόγω πανδημίας μηδέν, ποσοστό από το στοίχημα μηδέν…

Και τα πάγια να τρέχουν….Διαιτησία (2000 ευρώ το ματς…), έκδοση δελτίων από ΕΠΟ, παράβολα συμμετοχής, παράβολα συμβολαίων, παράβολα επιμελητηρίων, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, ιδιωτική ασφάλιση παικτών, μετακινήσεις, ξενοδοχεία, όλα προκαταβάλλονται.

Επιπλέον τρέχουν: Συντήρηση γηπέδων, μισθοί για προπονητές, παίκτες, φροντιστές, μασέρ, ιατρικό τιμ και έξοδα νοσηλείας, συνεχή κόβιντ τεστ, ξενοδοχεία, σίτιση παικτών, ενοίκια διαμερισμάτων, γραφείων, λεωφορεία, βενζίνες και και…

Έξοδα που μόνο, κατά Κατσίκα…όποιος έχει περπιρα…πληρώνει!

Και φυσικά δυστυχώς όχι μόνο καμία υποστήριξη, αλλά περισσότερα εμπόδια από τον …”μηχανισμό”. Ούτε καν το λογαριασμό της ΠΑΕ δεν ενεργοποιεί η τράπεζα, προφασιζόμενη γραφειοκρατικά εμπόδια, χορηγός δεν … πλησιάζει, για μια άδεια παραμονής για παίκτη μας δεν βοηθάει ουδείς….

Καθώς η βαθμολογική συγκομιδή δεν μας βοηθά ιδιαίτερα, δεν εμφανίζονται πουθενά και τα θετικά της όλης μας προσπάθειας που συνοπτικά είναι:

Ότι έχουμε εξασφαλίσει πάνω απο 30 θέσεις εργασίας σε μια περιοχή που αργοπεθαίνει,

Ότι κρατούμε ζωντανά τα όνειρα δεκάδων παιδιών της περιφέρειάς μας,

Ότι δίνουμε ζωή στη “νεκρή” Κοζάνη με τον ερχομό ομάδων και αξιωματούχων από άλλες περιοχές,

Ότι το όνομα της πόλης μας αναφέρεται καθημερινά πανελλαδικά,

Ότι μετέχουμε δυναμικά ως περιοχή στο δημοφιλέστερο παγκοσμίως κοινωνικό φαινόμενο,

Ότι ασχολούνται με τους παίκτες μας ήδη μεγάλες ομάδες της Ελλάδας που ζητάνε να δούνε τους αγώνες μας,

Ότι δεχόμαστε συγχαρητήρια για την προσπάθειά μας από ανθρώπους του ποδοσφαίρου από όλη την Ελλάδα

Εμείς οι λίγοι που αποφασίσαμε να κρατήσουμε ζωντανή την ομάδα μας, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες θα συνεχίσουμε.

Δεν μας επηρεάζουν ούτε οι ήττες, ούτε ό,τι βρώμικο κινείται γύρω μας.

Η φιλοσοφία μας παραμένει η ίδια: Ήθος, Κοινωνική Προσφορά, Τόπο στα Νιάτα.

Ήδη η παρουσία 17χρονων στην ενδεκάδα μας, μας κάνει περήφανους.

Και μόνο η υγεία, το χαμόγελο και η θετική αύρα που εκπέμπουν τα νεαρά μας ταλέντα, είναι αρκετά για να μας δίνουν κουράγιο και να μη λογαριάζουμε χρόνο και πολύ, μα πολυ μεγάλες οικονομικές θυσίες!

Ραντεβού στο γήπεδο, στο φυσικό μας χώρο, μόλις δοθεί η άδεια!

Με εκτίμηση,

ΠΑΕ ΑΕΠ ΚΟΖΑΝΗΣ