Giggs, Giggs will tear you apart again… – Η ιστορία του πιστού στρατιώτη Ράιαν

Ο Ράιαν Τζόζεφ Γουίλσον αποκήρυξε τον πατέρα του και άλλαξε το επίθετό του, όταν αυτός χώρισε με τη μητέρα του. Έτσι είχε σαν πατέρα τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, με τον οποίο ενηλικιώθηκε και σχεδόν γέρασε, φορώντας τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ο πιστός στρατιώτης Ράιαν δεν ήταν ουδέποτε πιστός στην προσωπική του ζωή. Απάτησε επανειλημμένα τη σύζυγό του, άφησε έγκυο τη γυναίκα του αδελφού του -με τον οποίο δε διατηρούν πλέον σχέσεις- και η μόνη σταθερή του σχέση ήταν αυτή με τη φανέλα των κόκκινων διαβόλων και την στρογγυλή θεά. Μια σχέση ζωής που κράτησε περίπου ένα τέταρτο του αιώνα και συνεχίζεται με άλλους τρόπους μέχρι τις μέρες μας.

Ο Ράιαν Γκιγκς γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου του 1973, στο Κάρντιφ της Ουαλίας. Ο αστικός μύθος λέει πως ένας γαλατάς διέβλεψε το ταλέντο του, όταν η οικογένειά του μετακόμισε κοντά στο Μάντσεστερ. Και ένας σεκιουριτάς ήταν αυτός που τον σύστησε στον Άλεξ Φέργκιουσον που ήρθε στο σπίτι του, όταν έσβηνε 14 κεράκια στην τούρτα γενεθλίων του, σφραγίζοντας το μέλλον του.

Τρία χρόνια αργότερα, ο Γκιγκς έκανε ντεμπούτο στην ανδρική ομάδα, σε έναν αγώνα με την Έβερτον, και λίγους μήνες αργότερα πέτυχε το πρώτο του γκολ, στο ντέρμπι της πόλης εναντίον της Σίτι. Η συνέχεια ξεπέρασε κάθε φαντασία. Ο Γκιγκς έμεινε στους μπέμπηδες ως τα 41 του, όταν πια τα μαλλιά του αραίωναν και γκρίζαραν στους κροτάφους. Είχε μαγικό αριστερό πόδι, όργωνε ως μεσο-επιθετικός την πλευρά του, σαν παίκτης του ράγκμπι (από το οποίο είχε ξεκινήσει μικρός) και πήρε εισιτήριο διαρκείας στην καρδιά των οπαδών της Γιουνάιτεντ, που του αφιέρωσαν Joy Division, σε μια από τις πιο εμπνευσμένες γηπεδικές διασκευές.

Giggs, Giggs will tear you apart again…

Στο ενδιάμεσο πήρε τα πάντα και έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο με ρεκόρ: 34 ομαδικοί τίτλοι, εκ των οποίων 13 πρωταθλήματα Αγγλίας, 4 Κύπελλα και δύο Τσάμπιονς Λιγκ. Δύο φορές καλύτερος νέος παίκτης και άλλη μία φορά καλύτερος παίκτης της χρονιάς, και ένα βραβείο για το ωραιότερο γκολ της σεζόν, με το τρομερό σλάλομ στην παράταση του ημιτελικού με την Άρσεναλ -τη μεγάλη αντίπαλο τότε.

Πλησίασε τις χίλιες συμμετοχές με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ. Οι 672 από αυτές ήταν για το πρωτάθλημα και τον καθιστούν ρέκορντμαν στην κατηγορία. Είναι ο μόνος που έχει αγωνιστεί 22 συναπτές σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ, σκοράροντας ανελλιπώς τις 21 από αυτές, ενώ έχει πετύχει γκολ σε 17 διαφορετικές διοργανώσεις Τσάμπιονς Λιγκ. Έχει μόνος του περισσότερες συμμετοχές από τις μισές περίπου ομάδες που έχουν καταγραφεί στα κατάστιχα της Πρέμιερ Λιγκ (πάνω από 30), αλλά και περισσότερα τέρματα από αρκετές εξ αυτών. Κι όλα αυτά είναι απλώς μια συνοπτική περίληψη για τα κατορθώματά του… Αλλά αν οι αριθμοί δε σας λένε πολλά, υπάρχει και η δύναμη της εικόνας.

Αυτός και ο Φέργκιουσον είναι οι μόνοι που είχαν συμμετοχή σε όλους τους τίτλους στην περίοδο της κυριαρχίας της Γιουνάιτεντ, και σε όλους τους κύκλους των μεγάλων ομάδων των μπέμπηδων. Οι δυο τους ωρίμαζαν αντί να γερνάνε, σαν το παλιό καλό κρασί -από αυτά που είχε ο Φέργκι στην αποθήκη του- και ήταν πάντα εκεί, κάνοντας τους αντιπάλους τους να φοβούνται πως δε θα αποσυρθούν ποτέ και θα τους βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους…

Τελικά το πλήρωμα του χρόνου έφτασε το 2014, με τον Γκιγκς να βαδίζει στα 41 του και να υπόσχεται στο κοινό του Μάντσεστερ πως οι καλές εποχές θα επιστρέψουν.

Αλλά αυτές φαίνεται να έφυγαν οριστικά, μαζί με τον Γκιγκς και τον Σερ Άλεξ, αφού κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να ξορκίσει το φάντασμά τους και να αντέξει το ιστορικό φορτίο του μύθου της ομάδας. Δεν το κατάφερε ούτε καν ο ίδιος ο Ράιαν Γκιγκς, ως βοηθός του Λουίς Φαν Χάαλ…

Γιατί Ράιαν;

Η αχίλλειος πτέρνα του Ουαλού δεν ήταν άλλη από την εθνική του ομάδα. Ο Γκιγκς δεν είχε ποτέ με την Ουαλία τον ίδιο ζήλο που έδειξε όλα αυτά τα χρόνια για τη Γιουνάιτεντ και δεν κατάφερε να πάρει ποτέ μαζί της το εισιτήριο για κάποια μεγάλη διοργάνωση, EURO ή Μουντιάλ. Αυτό ήταν το μοναδικό του αθλητικό “απωθημένο” ενώ πολλοί αναρωτιούνταν τι θα μπορούσε να πετύχει αν είχε δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική Αγγλίας.

Τελικά θα πραγματοποιήσει το όνειρό του ως προπονητής, αφού από πέρσι είναι ο Ομοσπονδιακός τεχνικός της Ουαλίας και πριν από λίγες μέρες γιόρτασε μαζί της την πρόκριση στην τελική φάση του EURO του 2020, το καλοκαίρι που μας έρχεται.

Στα επινίκια για την πρόκριση, ο Γκάρεθ Μπέιλ -ο πιο γνωστός Ουαλός παίκτης όλων των εποχών, μετά τον Γκιγκς- γιόρτασε με μια σημαία που έλεγε σαρκαστικά -για τον ίδιο και την ομάδα του: Ουαλία, γκολφ, Ρεάλ Μαδρίτης. Με αυτήν την σειρά…

Για τον πιστό στρατιώτη Ράιαν, το πανό της δικής του ζωής θα έγραφε: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, γυναίκες, Ουαλία. Με αυτήν τη σειρά… Και δεν είναι καν σίγουρο αν υπήρξε ποτέ πραγματικά χώρος για το τρίτο σκέλος…