Γιώργος Πομάσκι: «Ο Μίλτος με άλλαξε πολύ σαν προπονητή… Αν βγω βουλευτής με το ΚΚΕ…»

Η συνέντευξη με τον Γιώργο Πομάσκι δεν ήταν συνέντευξη με την τυπική έννοια. Ήταν αυτό που περιμέναμε ότι θα είναι. Μια συζήτηση μέσα από την βαθιά αθλητική ψυχή του. Όταν τον έχεις ζήσει πάνω από τριάντα χρόνια μέσα στους στίβους δεν μπορείς να περιμένεις κάτι διαφορετικό. Αλλά μπορείς πάντα να περιμένεις την ίδια θέρμη, την ίδια ένταση, την ίδια ευθύτητα όταν εκφράζει την άποψή του. Και αυτό όμως μπορεί πάντα σε εκπλήξει και να σε κρατάει σε εγρήγορση. Για την επόμενη ερώτηση, που θα φέρει η… επόμενη απάντηση!

Αυτή τη φορά όμως και με τον κορυφαίο Εν Ελλάδι προπονητή στίβου να έχει στα χέρια του το…υπερόπλο που ακούει στο όνομα «Μίλτος Τεντόγλου»…ναι, υπήρχε και κάτι διαφορετικό. Η παραδοχή ότι για έναν αθλητή «φαινόμενο» ο προπονητής μπορεί, να αλλάζει την προσέγγισή του και τη φιλοσοφία του, ακόμα και στα 63 του χρόνια!

Ο Τεντόγλου και η ατόφια η έκπληξη του, για αυτά που κάνει, ήταν –λογικά- ένα μεγάλο μέρος της κουβέντας με τον Πομάσκι. Αλλά ο Μίλτος είναι -για αυτόν- αν και βασικό μέρος της δουλειάς του, ένα κομμάτι της γενικής εικόνας του στίβου στην Ελλάδα. Και εκεί ο Γιώργος…αγριεύει και δεν μασάει τα λόγια του. Για τις υποδομές που δεν υπάρχουν, για το προπονητήριο στο ΟΑΚΑ που μπάζει, για τους πολιτικούς που διαχρονικά κάνουν παιχνίδι με κρατικά λεφτά. «Κάνεις αντιπολίτευση;» ρωτήσαμε τον υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ. Και ασφαλώς είχε απάντηση και για αυτό. Όπως και για το τι θα κάνει αν εκλεγεί βουλευτής.

Βασικά, όρεξη να έχετε γιατί…δεν είναι μόνο αυτά. Δεν είχε θέμα να μιλήσει για τους καλύτερους αθλητές και αθλήτριες που είχε, αλλά και ποιον θεωρεί «αποτυχία» του, το ποδόσφαιρο και την δουλειά του στον Ολυμπιακό το 2000 και ποιοι ήταν τότε οι «δουλευταράδες» (δίνοντας μας και είδηση), το μπάσκετ, το ΝΒΑ, τον…δεκαθλητή Γκάλη και την ιδέα (που δεν θα μείνει όνειρο) για έναν μεγάλο αγώνα επί ελληνικού εδάφους με 60.000 φιλάθλους. Αυτά και άλλα πολλά…

Συνέντευξη στους Δημήτρη Κωνσταντινίδη και Κώστα Ευθυμιάδη / gazzetta.gr

Γενικότερα σε έχουμε συνηθίσει να είσαι συγκρατημένος στις δηλώσεις σου με τους αθλητές σου, αλλά στην περίπτωση του Τεντόγλου δεν ισχύει αυτό.

«Ναι γιατί με έχει αναγκάσει να μιλάω με καλά λόγια. Απλά, γιατί επτά χρόνια τώρα κερδίζει»

Θεωρείς ότι από την στιγμή που τον ένταξες στο γκρουπ σου, σε εξέπλησε η πορεία του; Περίμενες ότι θα φτάσει εκεί που έφτασε;

«Δεν είχα καθαρή εικόνα στην αρχή. Με μπέρδευε. Εβλεπα ότι είναι για 8,30μ. και ότι κάτι έχει μέσα του, αλλά όχι για τόσο ψηλά ίσως. Το… έκρυβε καλά»

Εσύ είχες πάντα το δικό σου στυλ προπονητικής. Έχεις υποχρεωθεί να το αλλάξεις γιατί γενιά με γενιά, τα παιδιά διαφέρουν;

«Είχα το δικό μου στυλ προπόνησης. Ο Μίλτος όμως με άλλαξε πολύ. Πίστευα ότι ορισμένοι παράμετροι είναι απαραίτητοι για να βγάλεις μία καλή επίδοση. Ο Μίλτος ήρθε και είναι μία ξεχωριστή περίπτωση. Αυτό που κάνω όμως με τον Μίλτο δεν θα το εφαρμόσω στα άλλα παιδιά. Είναι κάποιες φορές που τον «χαϊδεύω», δεν τον γυμνάζω, τον συντηρώ. Το σώμα του δεν μπορεί να δεχτεί επιβαρύνσεις. Αν το κάνω αυτό, θα τον σπάσω. Αλλά χρησιμοποιεί τόσο καλά το σώμα του, που δεν χρειάζεται να στηριχθεί τόσο με άλλες παραμέτρους».

Επομένως μπορούμε να πούμε ότι κατά κάποιον τρόπο έχει επιβληθεί στην προπόνησή του; Υπάρχουν στιγμές που σε όσους τον παρακολουθούν απ’ έξω, σου δίνει την αίσθηση ότι είναι ένα παιδί που δεν του αρέσει η πειθαρχεία.

«Ο Μίλτος επιβάλει περισσότερο τους δικούς του κανόνες απ’ ότι εγώ τους δικούς μου, αλλά εγώ έχω μάθει από τους δικούς του κανόνες. Αν του πω όμως να κάνει πέντε 60αρια, θα κάνει πέντε 60αρια. Είναι ο πιο πειθαρχημένος απ’ όλους και την προπόνηση που πρέπει να κάνει, θα την κάνει. Η εκτέλεση του Μίλτου στην προπόνηση είναι στο 120% και γι’ αυτό πρέπει να μειώσω τον όγκο προπόνησης.

Είχες άλλον αθλητή που να είναι κοντά σε αυτό που έχεις με τον Μίλτο όσον αφορά την δουλειά του; Απ’ όσο γνωρίζουμε, είναι και ένας αθλητής που μελετάει αρκετά το αγώνισμά του.

«Ο Μίλτος έχει αναλύσει πολλές λεπτομέρειες στο μήκος. Θεωρητικά είναι πάντα πολύ προετοιμασμένος κι εμένα με δυσκολεύει γιατί πρέπει να είμαι ακριβέστατος για να πετύχω την σωστή τεχνική και το συναίσθημα πάνω στο άλμα του. Σε υποχρεώνει να είσαι σε εγρήγορση. Και αυτό είναι αμοιβαίο. Αν έχω παραπάνω ενέργεια, είναι γιατί αυτός με υποχρεώνει. Μόνο η Ξάνθου και ο Παπακώστας ήταν κοντά σε αυτό. Εύχομαι σε όλους τους προπονητές να έχουν έναν Μίλτο. Τερμάτισε την δουλειά μου. Από δω και πέρα κυνηγάω το ατομικό ρεκόρ. Να γίνουμε καλύτεροι αθλητές. Δέκα δευτερόλεπτα συζητήσαμε. Ο Μίλτος είναι ο πιο ξεκούραστος αθλητής για μένα. Δεν κολλάει σε τίποτα. ξέρει τι κάνει. Θα πούμε δύο κουβέντες και τέλος.

Επειδή είναι και ένα νέο παιδί και όταν από νωρίς κατακτάς τα πάντα, εύκολα χάνεις και το κίνητρό σου, πώς το κουμαντάρεις αυτό σαν προπονητής;

«Ακούστε τι έχω προσέξει με τα χρόνια… Ο αθλητής που κατακτά κάτι, ή κάνει ρεκόρ, αυξάνει την όρεξη και το κίνητρό του. Άτομα με σκαμπανεβάσματα το χάνουν εύκολα. Αυτός που νικά, βλέπει να έρχεται δόξα, χρήμα, καταξίωση. Κι αυτό γεννάει κίνητρο και έτσι είναι εύκολο για έναν αθλητή να έχει κίνητρο. Και ο Μίλτος τα προσέχει αυτά κι ας μη το δείχνει».

«Η Τσιαμήτα ήταν άτυχη, αυτός ο αθλητής ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία μου»

Όσον αφορά γυναίκες αθλήτριες ποια θεωρείς ότι ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο που πέρασε από τα χέρια σου; 

«Η Ξάνθου και η Τσιαμήτα ήταν τρομερά ταλέντα. Αγωνιστικά στοιχεία εξαιρετικά είχε και η Παπαχρήστου. Αλλά όλα έφευγε και μετά γυρνούσε. Τρεις φορές γύρισε και την έφερα πίσω στα μετάλλια»

Με όσα έχουν γίνει στο παρελθόν με τη Βούλα και όσα έχουν ειπωθεί, ένιωσες την ανάγκη να την συγχωρέσεις;

«Την συγχώρεσα, αλλά μόνο αθλητικά»!

Μιας που ανέφερες την Τσιαμήτα, θεωρείς πως ήταν μια αθλήτρια από την οποία θα μπορούσες να πάρεις το κάτι παραπάνω; Σου έμεινε κάποιο απωθημένο;

«Η Βούλα είχε μια ατυχία και έκοψε τον χιαστό. Και αργήσαμε να επανέλθουμε. Στις γυναίκες είδαμε αθλήτριες να έχουν επιτυχίες μετά τα 26 τους. Είναι λάθος νοοτροπία. Υστερούμε στις ηλικίες 16-25. Πρέπει να αλλάξει αυτό»

Για ποιον αθλητής θα έλεγες ότι ως Γιώργος Πομάσκι «απέτυχα»

«Θεωρώ με τον Ζαλαγγίτη. Ο καθένας θέλει ένα… κλειδί. Δεν το βρήκα σε αυτό το παιδί και έμεινε μία πίκρα γιατί θεωρώ πως ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα. Έκανε πανελλήνιο ρεκόρ και σε αγώνα που τον έβαλα με… κλωτσιές να αγωνιστεί. Δεν εξελίχθηκε αυτό το παιδί και ένα μεγάλο μερίδιο είναι δική μου ευθύνη. Ήταν διαφορετικός, με ότι συνεπάγεται με αυτό. Γι’ αυτό και διέκοψα γρήγορα την συνεργασία μας γιατί μόνο να τον βλάψω θα μπορούσα.

Στην άλλη άκρη, υπάρχει αθλητής που πέρασε από τα χέρια σου και ξεπέρασε τις προσδοκίες σου;

«Το παραπάνω από τους δικούς μου αθλητές, θα έλεγα ότι το έχει κάνει ο Μίλτος. Πιο παλιά ο Σπύρος Βασδέκης. Γενικότερα εκτός των αθλητών μου, θα έλεγα ότι η Θάνου ήταν το Νο1. Η πειθαρχία της για να πετύχει, απλά δεν υπάρχει. Την σέβομαι και την αγαπάω παρά το ότι δεν ήταν δική μου αθλήτρια».

Αλήθεια, θα προτιμούσες να προπονείς έναν αθλητή που είναι σταθερά του «7» ή έναν που είναι μία του «9» και μία του «5»;

«Στο γκρουπ είμαι πατέρας-δάσκαλος. Και έχω και τις δύο κατηγορίες. Και είμαι αναγκασμένος να δουλέψω και με τις δύο πλευρές. Πρέπει να βρω τον τρόπο».

Έχει υπάρξει αθλητής που να σε έχει προβληματίσει με την συμπεριφορά του;

«Έχει υπάρξει περίπτωση να με φοβηθεί αθλητής. Αλλά πρέπει να υπάρχει μία πειθαρχία σε ένα γκρουπ. Δεν μπορείς να παραβλέπεις άσχημες συμπεριφορές. Αντιδράς και είναι ένα καμπανάκι για τους άλλους. Από τέτοια περιστατικά… ο μπαχτσές είναι γεμάτος για μένα. Αλλά και σε παιδιά άλλων γκρουπ θα κάνω παρατήρηση. Ξέρεις, αν επιτρέψεις σε ένα μικρόβιο να μπει στο γκρουπ, θα αρρωστήσουν όλοι. Πρέπει να είσαι προσεκτικός και να “κουρέψεις” επί τόπου το πρόβλημα. Αν το αφήσεις, το έχασες το παιχνίδι»…

Έχει έρθει αθλητής σου, να παραπονεθεί ότι δίνεις περισσότερο βάρος στον Μίλτο; 

«Η αλήθεια είναι ότι, αντίθετα,  δίνω ορισμένες φορές περισσότερο βάρος στα άλλα παιδιά απ’ ότι στον Μίλτο. Υπάρχουν βέβαια φορές που δεν μπορείς να ανταποκριθείς στο αγωνιστικό πρόγραμμα, όπου πρέπει να πάω με τον Μίλτο. Όμως στην διάρκεια της χρονιάς περισσότερο δίνω σημασία στα άλλα παιδιά, γιατί ο Μίλτος θέλει λίγα πράγματα. Μου έχει τύχει πολλές φορές να μου κάνουν παράπονο ότι δεν τους δίνω παραπάνω προσοχή. Είναι όμως στο χέρι τους να με κάνουν δικό τους. Να μην κάνουν βήματα πίσω. Είναι κυρίως ανασφάλεια του αθλητή νομίζω μία τέτοια κίνηση. Όπως και στο ποδόσφαιρο όμως, σε μια ομάδα πρέπει να διεκδικείς τη θέση σου.

Έχεις και υπό την επίβλεψή σου τον Καραλή, ένα παιδί που έχει περάσει πολλά, κατάθλιψη μεταξύ αυτών. Βλέπεις αλλαγές στον τρόπο σκέψης των νέων παιδιών;

«Από τα σοβαρότερα προβλήματα τα τελευταία χρόνια. Η νέα γενιά έχει πολλά ενδιαφέροντα. Για να αντισταθούν όμως, πρέπει κι εμείς να βελτιωθούμε. Να κάνουμε τις συνθήκες καλύτερες. Όσο αργούμε, τόσο θα μας εγκαταλείψουν. Αυτό έκανα με τον Μίλτο. Ήμουν άνθρωπος με σταθερές σκέψεις και τις άλλαξα. Για παράδειγμα, πάρτε τον Ντουπλάντις. Εμείς που μεγαλώσαμε με τον Μπούμπκα εντυπωσιαζόμασταν με τα ρεκόρ του και ήρθε ένα παιδάκι και μας ξεφτίλισε με το επίπεδό του. Αυτή τη νοοτροπία που έχει, θέλω να την εφαρμόσουμε και στον Καραλή. Τον έχω σαν παιδί μου τον Μανόλο και του άξιζε μία ακόμη ευκαιρία»

Υπήρχε και παλιά κατάθλιψη στον χώρο;

«Υπήρχε, αλλά δεν ήμασταν καλοί στο να διαγνώσουμε και να δώσουμε λύσεις γρήγορα. Ως παιδαγωγοί είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε λύσεις. Πλέον βέβαια έχουμε ομάδα στον ΣΕΓΑΣ που στα δύσκολα πάμε εκεί».

Το κομμάτι ψυχολογίας του αθλητή μπορεί να το αλλάξει ένας προπονητής;

«Ελάχιστα. Αν έχεις κάποια προσωπικά προβλήματα, δύσκολα κάποιος απ’ έξω να το αλλάξει. Κάποιες βελτιώσεις γίνονται και μη ξεχνάμε ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός»

Πρέπει ο αθλητής να είναι και λίγο ψώνιο μέσα του, τελικά; 

«Βεβαίως και θέλω να έχει λίγο ψώνιο μέσα του ο αθλητής και ειδικά αν είναι γυναίκα. Γιατί αυτή που προσέχει τον εαυτό της και την εμφάνισή της, προσέχει παραπάνω και κυνηγά το παραπάνω. Αυτό βοηθάει και το αθλητικό κομμάτι».

Για υποδομές και ΟΑΚΑ: «Εγώ αρχιτέκτονας δεν είμαι, αλλά στο σπίτι μου δεν χρειάστηκε να βάλω λεκάνες»

Κόουτς, φέτος έχει γίνει μεγάλη κουβέντα για τα γήπεδα. Αλλά έκλεισαν, άλλα επαναλειτουργούν, αλλά στάδια για αγώνες δεν έχουμε στον στίβο. Ποια είναι τα βασικά προβλήματα στο κομμάτι της προετοιμασίας σας; 

«Προβλήματα όντως υπάρχουν κυρίως με τις υποδομές. Έκλεισαν τώρα τους ξενώνες στον Άγιο Κοσμά και είκοσι άτομα έμειναν στον δρόμο. Ο αθλητής πρέπει να έχει να μείνει κάπου και να γυμνάζεται. Εγώ αυτό που έχω να πω, είναι ότι πήγα στην Πολωνία και είχα το ξενοδοχείο, το εστιατόριο και το κλειστό δίπλα μου. Σε μία κρύα χώρα. Με πισίνα, με σάουνες. Και σκέψου ότι οι Πολωνοί έχουν οκτώ προολυμπιακά κέντρα κι εμείς σε μία ολόκληρη χώρα δεν έχουμε ένα κλειστό να κάνουμε αγώνες. Και ρωτάω…

Ο αθλητής των 60 μέτρων, που θα πάει να κάνει 150αρια στην προπόνηση; Που θα γυμναστεί τέσσερις μήνες τον χειμώνα; Όχι μόνο ο 60αρης. Όλα τα δρομικά, τα σύνθετα. Θέλουν χώρο για να κάνουν καλά την προπόνησή τους. Εμείς λοιπόν δεν τους γυμνάζουμε καλά, αλλά έχουμε και την απαίτηση να αγωνίζονται καλά. Ο ΣΕΓΑΣ δεν μπορεί να οργανωθεί έτσι. Έχει τη θέληση, αλλά όχι την δυνατότητα».

Όλα αυτα τα προβλήματα, μεταφέρονται και στους αθλητές; Ή προσπαθείς να τα πάρεις πάνω σου ώστε να μην ασχολούνται με αυτά;

«Προσπαθώ να κρατάω τα προβλήματα πάνω μου και να μην περνάνε στους αθλητές, αλλά αν κρυώνει ο Μίλτος, πως θα κάνει προπόνηση; Πλημμύρισε το ΟΑΚΑ τις προάλλες. Έρχεται εργολάβος και λέω, είστε τρελοί; Είπα να βάλουμε, κεραμίδες, λαμαρίνα, πανί, κάτι, γιατί έσταζε. Ένα νάιλον στη τελική!  Έκαναν μία κακοτεχνία και στάζει από πάνω. Δηλαδή πρέπει να ανέβω εγώ να το κάνω; Αγανάκτησα! Είναι δυνατόν; Δεν ξέρω από αρχιτεκτονική, αλλά λεκάνες στο σπίτι δεν χρειάστηκε να βάλω…

Έχεις επωμιστεί κατά έναν τρόπο αυτό το κομμάτι. Εννοώ πως κι άλλοι προπονητές μιλούν γι’ αυτά, αλλά όταν ακούγονται από εσένα, λόγω της βαρύτητας του ονόματός σου, τα αυτιά που πρέπει να ακούσουν, θα ακούσουν;

«Πρέπει να υπάρχει ένας γνώστης να πει τη γνώμη του για το κολύμπι, για τον στίβο. Πρέπει να χαλάσουμε πέντε εκατομμύρια για παράδειγμα; Να ξεκινήσουμε από το πρώτο -το πιο σημαντικό- το δεύτερο, το τρίτο. Μη ξεκινάμε ανάποδα. Είμαστε φτωχοί. Έχω κάνει πρόταση να μπει ένα φυσιοθεραπευτήριο. Να μπουν εκεί όλα τα αθλήματα που στεγάζονται στο ΟΑΚΑ. Σε ένα σημείο όλοι μαζί. Λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Υπάρχουν. Και πολλά. Δεν μπορούν να φτιάξουν ένα στάδιο; Μπορούν. Αν είναι καλά τα πράγματα, τότε θα θέλει και ο αθλητής να έρθει.

Επειδή λέγαμε πριν για την έλλειψη κλειστών γηπέδων για αγώνες, τελικά η Παιανία, που κάποια στιγμή θα ανοίξει μετά το 2024, είναι βολική;

«Εγώ πτώχευσα με την Παιανία. Διόδια, βενζίνες να πας και να γυρίσεις, συν την ώρα που χάνεις. Θες τον μήνα 600 ευρώ. Μετά…  Κυριακή θα πας να κάνεις αγώνα. Πού θα κάτσεις να φας εκεί; Δε θες και 20 ευρώ; Βάλε 3-4 αγώνες τον χειμώνα με τόσα παιδιά. Από την άλλη, τα μαζεύαμε στον Άγιο Κοσμά όλα σε έναν διάδρομο. Μάθανε τίποτα; Όχι. Πάει η χρονιά. Γι’ αυτό λέω ΟΑΚΑ. Στο ΟΑΚΑ έχεις πρόσβαση. Φτιάξε ένα κλειστό εδώ, έχεις χώρο. Χρησιμοποίησε ένα τμήμα του πάρκινγκ. Ο κόσμος λόγω μπορεί να έρθει γιατί έχει πρόσβαση. Και θα σου βγει και το κόστος σε μία σεζόν»

Οποιος πει ότι κάνω αντιπολίτευση, θα πω ότι στο ΟΑΚΑ κρυώνουν και Νεοδημοκράτες, Συριζαίοι και Πασοκτσήδες

Το κακό είναι πως συνεχώς ακούμε για έργα και σε ορισμένες περιπτώσεις ή καθυστερούν ή δεν τα βλέπουμε να υλοποιούνται. Εχεις αισθανθεί έτσι;

«Στον στίβο ξεκινάμε με εκκίνηση και στον τερματισμό κόβουμε κορδέλα. Εγώ με εκκίνηση έχω κόψει κορδέλα με όλα αυτά τα έργα, αλλά τερματισμό δεν είδα ποτέ…»

Με αυτά όμως που λες, θα γυρίσει και θα σου πει κάποιος ότι επειδή είσαι υποψήφιος με το ΚΚΕ, κάνεις αντιπολίτευση…

«Αν κάποιος μου πει ότι κάνω αντιπολίτευση, έχω να πω αυτό: στο κλειστό του ΟΑΚΑ, Νεοδημοκράτες, Συριζαίοι, Πασοκτσήδες και Κομουνιστές κρυώνουν…Πλημμυρίζουν. Και το χειρότερο; Τα στρώματα στο επί κοντώ που έχουμε τόσα μετάλλια, γράφουν 1997.  Είναι δυνατόν; Έχουμε ένα ταρτάν επικίνδυνο. Έχουμε πολλούς τραυματισμούς. Έχουμε παιδιά που φεύγουν λόγω εγκαταστάσεων και πάνε και μπλέκουν σε συμμορίες, σε ναρκωτικά. Άλλα καταστρέφουν την υγεία τους. Αυτά τα παιδιά δεν είναι χαμένα; Δεν φταίμε εμείς; Αυτά δεν φαίνονται όμως. Δεν πρέπει να τα υπολογίζουμε όμως ως κοινωνία; Αν εκτονωθεί σε μένα,, δεν θα βγει στον δρόμο να κάνει ζημιές»

Αλήθεια, υπήρχε υφυπουργός ο οποίος σου άφησε κάτι θετικό τόσα χρόνια; 

«Κάναμε καλά βήματα με Λιάνη και Φούρα κάποτε. Πολύ καλή δουλειά. Αυτοί οι δύο. Λένε ότι υπήρχαν λεφτά τότε. Και τώρα έχει λεφτά ο αθλητισμός. Τα οποία δεν αξιοποιούνται όπως πρέπει. Κακές κατασκευές και κακή μοιρασιά. Θα κάνουμε Μεσογειακό πανηγύρι με εκατομμύρια στη Κρήτη. Για ποιον λόγο; Τοπική γιορτή για λόγο που δεν είναι ουσιαστικά αθλητικός. Εγώ θα κάνω προεκλογικό αγώνα με φόρμες και αθλητικό παπούτσι. Εγώ δείχνω ότι κάνω καλά τη δουλειά μου. Δείξτε το κι εσείς. Αλλά το λέω! Δεν σας έχω για αντιπάλους, δεν σας βλέπω έτσι. Έχω αλλάξει πολλούς υπεύθυνους. Εγώ όμως είμαι ακόμη εδώ. Αν είναι καλός ο υπεύθυνος θα πρέπει να κάτσει και παραπάνω από μένα.

Μπορεί κάποιος υπεύθυνος, όπως λες, να αποτελέσει εμπόδιο για την δουλειά σου τελικά πάνω σε τέτοιου είδους ζητήματα; Γιατί με εσένα είχαμε πρόσφατα μία ιστορία με τον νόμο Αυγενάκη που σε έβγαλε εκτός συμβουλίου στο ΣΕΓΑΣ. Θεωρείς πως ήταν πολιτικό το κριτήριο;

«Οι αγώνες είναι αξιοκρατικοί. Δεν μπορείς να με σταματήσεις εκεί. Αυτό που έγινε με μένα, προφανώς είναι πολιτικό παιχνίδι. Που με έβγαλαν έξω. Ο ΣΕΓΑΣ αποφασίζει το σωστό και όχι μία μειοψηφία που έχει έρθει για άλλον λόγο στην ομοσπονδία. Ο κ. Μαντάς, ο Αλεξόπουλος.  Άρχισαν να μου κάνουν μαθήματα για τον στίβο. Εγώ κάνω τον στίβο με τους αθλητές μου. Όλα είναι πολιτική και οι πολιτικοί πρέπει να μας καθοδηγούν, όχι να μας εμποδίζουν. Γιατί δεν σταματάει το αθλητικό κύμα. Ότι και να κάνουν δε σταματούν τον καλό αθλητή και τον καλό προπονητή».

Έχεις διαπιστώσει παρόμοια προβλήματα σε άλλες χώρες της Ευρώπης;

«Παντου υπάρχουν προβλήματα, αλλά πέφτει πολύ το επίπεδο. Εμείς πως κρατιόμαστε ψηλά, ειλικρινά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Πάντα υπάρχει ένας ενθουσιώδης αθλητής, ή ένας ενθουσιώδης προπονητής και βρίσκουμε τον τρόπο να γεννάμε έναν καλό αθλητή. Έχουμε στην Ελλάδα ξαφνικά τένις που δεν είχαμε και μάλιστα με δύο παιδιά. Έχουμε και σκι τώρα ξαφνικά! Κάτι καινούργιο. Αυτό είναι προσωπική δουλειά και όχι κάτι οργανωμένο κι αυτό με πονάει γιατί θα μπορούσαμε να έχουμε μία μεγάλη ομάδα που αυτό δημιουργεί και ένα κλίμα. Και ο μέτριος γίνεται καλός σε τέτοιες καταστάσεις. Θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε έτσι κι άλλο ένα παιδί.

Θα πω κι άλλο ένα παράδειγμα. Έχουμε το Μπρούνο Τζάουλι στον στίβο. Θα δυσκολευτούμε να μαζέψουμε ομάδα. Έχουμε κάποια δυνατά αγωνίσματα, έχουμε όμως και εντελώς και άδεια αγωνίσματα, ως χώρα. Υπάρχουν παιδιά με θαυμάσια καριέρα που αποχωρούν σιγά σιγά και δεν έχουμε παιδιά να τα αναπληρώσουν. Θα βγούμε τελευταίοι.

Αν βγω βουλευτής με το ΚΚΕ θα έχω πολλές νύχτες να το σκεφτώ»

Εχεις σκεφτεί να σηκωθείς και να φύγεις για να ηρεμήσει και το κεφάλι σου; 

«Αν ικανοποιηθείς είσαι μέλος του αθλητισμού εφ’ όρου ζωής. Αν απογοητευτείς, θα εγκαταλείψεις. Άσε με εμένα. Εμείς απογοητεύσαμε πάρα πολλά παιδιά. Δες το απλό. Ποιος είναι σύμβουλος στην ΓΓΑ σήμερα; Δεν θα έπρεπε να έχει δύο ανθρώπους του στίβου; Δεν θα μπορούσε να είναι η Ξάνθου ή η Τσιαμήτα; Ο Παπακώστας ίσως;»

Αν κάποιος σου έλεγε ότι οι συνθήκες είναι ιδανικές σε όλα τα επίπεδα, θα γινόσουν πρόεδρος στον ΣΕΓΑΣ; 

«Οχι. Εχω μάθει να είμαι στο λειτουργικό, παραγωγικό κομμάτι. Εκεί έχω μάθει να παλεύω και να φέρνω αποτελέσματα».

Κι αν βγεις βουλευτής; Τι θα κάνεις;

«Αν βγω βουλευτής θα έχω πολλές νύχτες να το σκεφτώ…»

 «Χρήματα υπάρχουν, αλλά τα διαχειρίζονται για την πολιτική τους καριέρα»

Κόουτς θα επαναφέρω το θέμα υποδομών και γηπέδων. Από του χρόνου πρέπει τα γήπεδα να πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις όσον αφορά τον αγωνιστικό χώρο κι αυτή τη στιγμή μόνο ένα πληροί τις προϋποθέσεις, στη Λάρισα. Αυτό εν όψει Παρισιού πόσο επικίνδυνο είναι;

«Ένα φτιάξαμε τώρα και του χρόνου άντε να έχουμε άλλα 2-3. Για να μετρήσει ο αγώνας, ή η επίδοση όμως, θα πρέπει να υπάρχει πιστοποίηση ως το καλοκαίρι στα γήπεδα. Το 2024 λοιπόν θα έχουμε σοβαρά προβλήματα για τους αθλητές. Γι’ αυτό λέω, ας φτιάξουμε ένα γήπεδο και καλό. Να πληροί τις προϋποθέσεις. Να γίνει σπίτι του στίβου και να λύσεις το πρόβλημα του αθλήματος. Κι αυτό πρέπει να γίνει στο κέντρο της χώρας όπου είναι οι μισοί σου αθλητές. Και πρέπει να έχεις άλλα 2-3 βοηθητικά σε άλλες περιοχές».

Αλήθεια, αν βρισκόταν πολιτικός και τα έκανε όλα όσα θέλετε στον χώρο, αλλά σου ζητούσε να τον αποθεώσεις, θα το έκανες;

Το λέω δημόσια ότι θα έκανα τα πάντα για αυτόν, αρκεί να το κάνει. Το λέω… εκ των προτέρων. Όχι business plan 30 μήνες. Δε ξέρω αν θα ζω μέχρι τότε.»

Αν κέρδιζε τις εκλογές το ΚΚΕ, μιας και είσαι υποψήφιος, θεωρείς ότι θα τα έκανε πράξη; 

«Αν βγει το ΚΚΕ πιστεύω θα κάνει τα βασικότερα. Για μένα τα βασικότερα είναι το σχολείο και οι αθλητικοί χώροι. Πάντα λέω πως ότι κλείνει, είναι κακό. Με τα χρόνια έχουμε φτάσει αντί να εξελίσσουμε κάτι, να το κλείνουμε (για αθλητικά σχολεία). Αυτό είναι λάθος. Αν καταργήσουμε την ιατρική λόγω πόρων δεν θα είναι λάθος; Και ο αθλητισμός είναι ένα πολύτιμο αγαθό. Δεν μπορείς να τον καταργείς. Πρέπει να είναι πολιτική του κράτους. Αν δεν είναι, τότε τα λεφτά πρέπει να δοθούν στον αθλητισμό. Όχι να τα κρατάει ο πολιτικός και να με κατευθύνει και μετά να βρίσκω δυσκολίες».

Άρα που εστιάζεις ότι είναι το πρόβλημα. Στο ότι δεν υπάρχουν πόροι ή κάτι άλλο από πλευράς των εκάστοτε πολιτικών κυβερνήσεων;

«Χρήματα υπάρχουν, πολιτική βούληση δεν υπάρχει. Γιατί κάθε φορά βλέπουμε μεγάλα ποσά να φεύγουν στην περιοχή του εκάστοτε υφυπουργού, χωρίς να λύνουμε τα βασικά. Έτσι αδειάζει το ταμείο και πάμε για του χρόνου. Έχουν άλλα πλάνα. Και αυτό το έχει αποδείξει η τελευταία 30ετια. Το έχω δει σε όλα τα… μεγαλεία.

Επομένως θεωρείς πως παίρνουν χρήμα για να διαχειριστούν την πολιτική τους καριέρα;

«Έτσι είναι. Πολύ απλά…»

Αν κάποιος σου έλεγε ότι το ΚΚΕ κερδίζει τις εκλογές και διάλεξε ένα υπουργείο, ποιο θα έπαιρνες; Και ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα άλλαζες; 

«Μόνο του αθλητισμού. Και αυτό που θα άλλαζα, θα ήταν το ΟΑΚΑ. Θα το έκανα “σπίτι” του αθλητισμού»

Από την εποχή που ήσουν αθλητής, είχες βάλει τον εαυτό σου σε αυτή την πολιτική παράταξη;

«Όταν ήμουν αθλητής δεν το σκεφτόμουν. Είχα λύσει τα προβλήματά μου. Τώρα που αναδεικνύουμε τα προβλήματα, προσπαθούμε να τα λύσουμε κιόλας. Θέλω να σκέφτομαι τον άνθρωπο, τον νέο άνθρωπο και να δημιουργήσουμε προσωπικότητες που δεν θα ξεχνούν το κλειδί στο τρένο. Θα πατούν το κουμπί…»

Ενα άλλο ζήτημα που συζητείται τελευταία, είναι το μέλλον που έχουν οι αθλητές έξω από αυτό. Οι περισσότεροι πάνε στην εύκολη λύση του personal και της προπονητικής γενικότερα… Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μία μέριμνα από όλες τις πλευρές ώστε να εκπαιδευτούν και για το αύριο, σε κάποια δουλειά που θα τους άρεσε;

«Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη ήταν που βγάλαμε τα προνόμια. Είναι λίγα τα παιδιά αριθμητικά που θα φέρουν μεγάλες διακρίσεις. Πρέπει στο μέσον της καριέρας τους να νιώσουν ότι θα έχουν μία άνεση στο να συνεχίσουν τον πρωταθλητισμό. Γιατί θα ξέρουν ότι μετά θα πάνε στην υπηρεσία τους, θα γίνουν σοβαροί και υπολογίσιμοι υπάλληλοι και θα εξασφαλίσουν το συνταξιοδοτικό τους. Είναι ένα φοβερό κίνητρο για την ελληνική κοινωνία και δεν κοστίζει τίποτα. Κάποτε από Γυμνασιάδα ένα 16χρονο παιδί πήγαινε πανεπιστήμιο και διοριζόταν. Δεν λέω αυτό. Μην το παρατραβάμε. Όμως, ένας αθλητής στην οκτάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, ή με ένα μετάλλιο σε ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα, δεν πρέπει να βοηθηθεί; Αυτά τα παιδιά είναι πρότυπο για την κοινωνία και η κοινωνία πρέπει να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο. Εμείς έχουμε απαιτήσεις από αυτά τα παιδιά. Την επόμενη μέρα ο αθλητής δεν θα πρέπει να έχει απαίτηση από μένα; Κι αν δεν θα είμαι άξιος να ανταποκριθώ, θα είναι για πάντα εναντίον μου».

Βλέπεις παρόμοια προβλήματα σε άλλες χώρες που ταξιδεύεις;

«Σε χώρες όπως η Τσεχία, η Σλοβακία, ή η Πολωνία, βλέπουμε μία τακτοποίηση του αθλητισμού σε όλα τα επίπεδα. Θα δεις για παράδειγμα ακόμα και την ενδυμασία των εθνικών ομάδων. Μη φανεί υπερβολικό αυτό που λέω. Κάποιος έχει κάτσει προσεκτικά να επιλέξει εταιρία, φόρμα, να νιώθει άνετα ο αθλητής. Εμείς πήγαμε Ολυμπιάδα με μπλουζάκια, που ο ένας πήρε γυναικείο και ο άλλος μικρότερο νούμερο… Κάποιες αποστολές έχουν μέχρι και  πατίνια για να κινούνται οι αθλητές π.χ στο Ολυμπιακό Χωριό και να μην κουράζονται. Ο αθλητής αν δει σωστή αντιμετώπιση θα νιώσει υποχρεωμένος να ανταποδώσει. Έτσι δημιουργείς και πρότυπα».

Πώς λοιπόν η Ελλάδα βγάζει αθλητές ενώ δεν έχει μία «σχολή» όπως έχουν για παράδειγμα οι Πολωνοί στον στίβο ή οι Τσέχοι στο τένις; Γιατί δεν γίνεται το ίδιο κι εδώ με τον στίβο;

«Γι’ αυτό είπα ότι βελτιώνεις το παλιό. Δεν το καταργείς. Ο Μίλτος έκανε προετοιμασία με 16χρονα. Το Πάσχα θα κάνουμε το ίδιο. Θα έχουμε νέα παιδιά μαζί μας. Να βλέπουν από κοντά πως γίνεται. Οι Πολωνοί αυτό κάνουν κι έτσι έχουν βιώματα από τους καλούς αθλητές τα νέα παιδιά. Δεν θα τους βρουν απευθείας απέναντί τους στον αγώνα και να μην ξέρουν τι θα τους βρει. Και θα βγουν έτσι καλύτεροι αθλητές. Η Πολωνία προσέχει το ανθρώπινο δυναμικό και δημιουργεί συνθήκες για να το μεγαλώσει»

Και πως θα τα αναδείξεις όταν δεν το έχεις αυτό;

«Σε πολλές πόλεις οι Πολωνοί έχουν φτιάξει κλειστά και κάνουν αγώνες. Εμείς θέλουμε να ετοιμάσουμε αθλητές για να πάρουμε διοργάνωση. Δεν θα πάρω μία διοργάνωση για να φιλοξενήσω τους ξένους αθλητές και να περάσουν καλά. Θέλω να αναδείξω τα δικά μου παιδιά. Να κάνω αγώνες γι’ αυτά. Αν βάλεις ένα τέτοιο πρόγραμμα μία πενταετία, χτίζεις τον δρόμο στο μέλλον για να έρθουν και τα αποτελέσματα».

Παρ΄όλα αυτά, πάντα είχαμε καλές φουρνιές. Κόσμο στα γήπεδα δεν είχαμε. Τώρα έχουμε 4 brand name (Αντετοκούνμπο, Τσιτσιπάς, Σάκκαρη, Τεντόγλου) που μόνοι τους γεμίζουν τα γήπεδα. Μπορούν να αποτελέσουν έλξη για νέα παιδιά στον αθλητισμό;

«Πολλές φορές είχαμε καλές φουρνιές… Ο Μίλτος φέρνει κόσμο στο γήπεδο πλέον, Πόσους αγώνες είχαμε όμως; Έναν… Δώσε μου λοιπόν γήπεδα, δώσε μου 4-5 αγώνες και θα δεις πώς θα το γεμίσω το στάδιο. Όλα είναι παρατημένα όμως. Όλα από εκεί ξεκινούν. Από τις εγκαταστάσεις»

Τον Νοέμβριο λίγο έλειψε να επιστρέψω στον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο

Να φύγουμε λίγο από τον στίβο γιατί είχες πει σε μία συνέντευξή σου ότι μετάνιωσες που έφυγες από τον Ολυμπιακό το 2002. Γιατί έφυγες;

«Μπορούσαν να κάνουν πολλά περισσότερα πράγματα τότε, αλλά υποβάθμισαν το αγωνιστικό κομμάτι».

Θα ξαναπήγαινες; 

«Θα πω πως τον Νοέμβριο ήμουν πολύ κοντά… Παραλίγο να ξαναγίνει. Ήταν έτοιμο, αλλά επικράτησε ο Μίτσελ με την ομάδα του. Και μαζί του θα δούλευα πάντως»

Επομένως αυτό το κεφάλαιο παραμένει ανοιχτό για σένα…

«Ναι»

Και αν υποθετικά σε έπαιρναν πίσω, με τον Μίλτο τι θα έκανες;

«Θα έβρισκα τον τρόπο (να κάνω και τα δύο)…»

Είναι ένα μαράζι σου το ποδόσφαιρο;

«Έχει άλλη έλξη, έχει έναν δυναμισμό που δεν συναντάς σε άλλο άθλημα. Και μία καταξίωση. Εκεί είναι πολλαπλάσια όλα. Με ότι σημαίνει αυτό βέβαια»

Στο δικό σου κομμάτι, βλέπεις κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια στο ποδόσφαιρο;

«Έχει εξελιχθεί σε όλη την Ευρώπη. Δεν έχω και τόσο καλή εικόνα από μέσα βέβαια. Αλλά, αθλητικά μόνο, βλέπω ελλείψεις στην εκγύμναση, στην Ελλάδα. Λείπουν το πρέσινγκ και τα τρεξίματα. Γι’ αυτό και υστερούμε, χάνοντας τελευταία από μικρότερες ομάδες»

Εχοντας υπάρξει και στον Ολυμπιακό, διαπίστωσες αυτό που λέμε, ότι ο Ελληνας είναι και λίγο τεμπέλης μέσα του και δεν έχει όρεξη για να δουλέψει έτσι.

«Στην Ελλάδα αρέσει νομίζω να είναι κάποιος τεμπέλης. Εγώ βέβαια ήμουν τυχερός γιατί δούλεψα με Καρεμπέ, Ζέτεμπεργκ, Πατσατζόγλου και Καστίγιο. Ηταν παίκτες με όρεξη για δουλειά και το επίπεδο εκγύμνασής ήταν σε άλλο επίπεδο, με αποτέλεσμα αυτό να συμπαρασύρει και τους άλλους.»

Γιατί πιστεύεις ότι δεν πέτυχε η δουλειά με τον Ολυμπιακό; 

«Δεν είχαν το θάρρος της γνώμης, που είχα εγώ. Εγώ θα συγκρουστώ με τον προπονητή ή τον υπεύθυνο αν θεωρώ ότι πρέπει να γίνει σωστά η δουλειά στον δικό μου τομέα. Πρέπει να ξέρουμε σε ένα σύνολο τι θέλουμε, πώς το θέλουμε, με ποιον. Θες να κερδίσεις την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; πρέπει να ξέρεις τι θες, πώς το θες και με ποιον»

Μπάσκετ παρακολουθείς;

«Μόνο ΝΒΑ…».

Για τον Αντετοκούνμπο περίμενες ότι θα έχει τέτοια εξέλιξη;

«Ηταν σίγουρο ότι θα άλλαζε αθλητικά και σωματικά. Θα ήθελα να έχω στην ομάδα μου έναν, Τζόρνταν, έναν Πίπεν ή έναν Αντετοκούνμπο. Με αυτή τη σειρά. Για να κάνω… τριπλούν»

Κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε πει πως μπορεί να είναι προπονητής μπάσκετ, αλλά ο στίβος είναι απ΄ όπου ξεκινούν όλα.

«Κάποτε είχαμε πάει για αγώνες στο διασυλλογικό πρωτάθλημα και στις επτά το πρωί είδα τον Γκάλη με τις φόρμες να τρέχει σαν… αγριογούρουνο. Θα ήταν καλός στιβικός. Τα πάντα θα μπορούσε να κάνει αλλά λόγω μυαλού θα έκανε δέκαθλο. Αυτός παρέσυρε και τον Γιαννάκη. Κι έτσι πάει. Ο ένας γίνονται τρεις και οι τρεις γίνονται τριάντα».

«Ο Μίλτος δεν είναι GOAT, αλλά ο καλύτερος στην εποχή του»

Να επιστρέψουμε στον Μίλτο. Πιστεύεις ότι αυτό που ασχολούνται τόσο πολύ μαζί του στα σόσιαλ μίντια και στα κανάλια, είναι και λίγο μόδα; Φοβάσαι μην υπερ-εκτεθεί; 

«Ο Μίλτος δεν μιλάει πολύ. Είναι μαζεμένος κι έτσι αποφεύγει λάθη και πειρασμούς. Αυτό νομίζω ότι τον έχει κάνει και πιο ενδιαφέροντα στον κόσμο. Αν δεν ήταν στη μέση ορισμένες υποχρεώσεις που έχει ως αθλητής, δεν θα είχε ενδεχομένως τα σόσιαλ μίντια. Στην εποχή αυτή όμως πρέπει να το αλλάξει λίγο. Να μην αλλάξει ο ίδιος όμως. Δεν θέλω να αλλάξει και δεν θα αλλάξει…»

Είχε πει σε μια κουβέντα του ο Κεντέρης ότι ο Μίλτος αν πάρει και το χρυσό στο Παγκόσμιο, θα είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών. Το συμμερίζεσαι; 

«Δεν μπορώ να το δω έτσι. Ο καθένας στην εποχή του. Μπορείς να πεις ότι θα είναι ο πιο πετυχημένος λόγω διακρίσεων και αποτελεσμάτων. Αλλά δεν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Κάποτε ο Πελέ τα κέρδιζε όλα, μετά ήρθε ο Μαραντόνα και τα κέρδιζε όλα και μετά ο Μέσι. Δεν μπορείς να κάνεις σύγκριση γιατί κανείς δεν ήταν στην ίδια εποχή. Το ίδιο και στις επιδόσεις. Δεν γίνονται όλες οι επιδόσεις με τις ίδιες συνθήκες, τον ίδιο αέρα…»

Από την άλλη βλέπουμε ρεκόρ να εξελίσσονται ραγδαία, αλλά και ρεκόρ να έχουν μείνει στάσιμα για δεκαετίες…

«Αυτό τι λέει; Οτι έχουν μείνει ρεκόρ, δείχνει ότι είχαν πετύχει κάτι πολύ μεγάλο. Όμως για παράδειγμα υπάρχει και ο Ντουπλάντις που είναι σε άλλο επίπεδο. Και πάει σε παγκόσμια ρεκόρ εκατοστό-εκατοστό, αν και τον είδα σε ένα από αυτά να κάνει 6,35μ. Είναι τα λεφτά στη μέση. Αλλά εγώ θα τον έβαζα απευθείας στα 6,35μ…

Αυτά τα ρεκόρ, όπως του Μπολτ στα σπριντ, δεν «σκοτώνουν» το αγώνισμα; Το λέω γιατί κάποτε βλέπαμε 9.90 και τρελαινόμασταν και τώρα βλέπουμε 9.80 και το θεωρούμε μία νορμάλ επιδοση.

«Διαφωνώ. Για τον Τζόρνταν τα ίδια δε λέγαμε; Δεν άλλαξε το άθλημα. Δεν έχει άλλους ήρωες; Ο Λίλαρντ τις προάλλες έβαλε 71 πόντους. Αν δεν έχεις το μυαλό και την ψυχοσύνθεση να κάνεις κάτι καλό…»

Μπορεί ο Μίλτος να προσελκύσει παιδιά στο άθλημα; Βλέπεις μέλλον όσον αφορά το υψηλότερο επίπεδο;

«Στο γήπεδο δεν έχουμε πλέον επιλεγμένα παιδιά. Έχουμε το… όποιος έρθει αρκεί να δώσει τα 30 ευρώ. Ετσι κινούμαστε σε μέτρια επίπεδα. Συντηρούμε για οικονομικούς λόγους έναν σύλλογο και τους προπονητές. Αυτό είναι αρνητικό. Και την ίδια ώρα δεν έχουμε καλές εγκαταστάσεις. Αυτό, όταν έχεις ένα καλό αθλητή στο γκρουπ σου δημιουργεί τον κίνδυνο να σου ξεφύγει. Γιατί ο αθλητής πρέπει να κάνει το γκρουπ και όχι να ρίχνει το επίπεδο του σε αυτό εξαιτίας κάποιου άλλου.

«Αγώνα στο καλύτερο στάδιο του κόσμου με εξήντα χιλιάδες φιλάθλους»

Στο κομμάτι της «εμπορικότητας» του στίβου, βλέπουμε πολλές αλλαγές το «μοντέλο» διεξαγωγής αγώνων του από την Παγκόσμια ομοσπονδία, που όμως έχει φέρει και πολλά παράπονα από τους αθλητές. Θεωρείς πως έχει κάνει κακό στο άθλημα;

«Έχουμε πρόβλημα. Προσπάθησαν να κάνουν όλες αυτές τις καινοτομίες για καλύτερη προσέλευση κόσμου και να συμπυκνώσουν τηλεοπτικά το πρόγραμμα. Αυτό που κατάφεραν τελικά, ήταν να μεγαλώσουν το administration με τρελούς μισθούς και άφησαν χαμηλά τα υπόλοιπα σε προτεραιότητα. Ο αθλητής είναι το τελευταίο που κοιτάζουν. Και την ίδια ώρα οι προπονητές παλεύουν να βρουν μια θέση στην κερκίδα. Στον μεγάλο αγώνα μετά τον προκριματικό όπου συμμετέχουν 32 αθλητές, όσοι αποκλειστούν δεν μπορούν να δουν τον τελικό. Δεν μπορούν να δουν τι κάνει ο συνάδελφός τους, να κλέψουν ιδέες, να βελτιωθούν. Αυτοί τους διώχνουν από το γήπεδο αν αποκλειστούν. Είναι τόσες οι λεπτομέρειες που αν μαζευτούν, το ταμείο έχει ένα μεγάλο μείον. Και θα πω άλλο ένα παράδειγμα για τους προπονητές. Μισθοί σε ορισμένα κράτη δεν υπάρχουν, οπότε κάνουν… χομπι. Όλα για προσωπικό όφελος γίνονται»

Μιας και ανέφερες το θέμα του μισθού. Σε σχέση με το τένις, ο στίβος είναι τρομακτικά πίσω.

«Στο τένις χάνεις στον πρώτο γύρο σε μεγάλο τουρνουά και παίρνεις περισσότερα απ’ ότι αν πάρεις χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα… Πρέπει να αλλάξει αυτό. Πρέπει το άθλημα να μπει σε νέα λειτουργία. Με περισσότερους και πιο συμπυκνωμένους αγώνες. Και το ranking πρέπει να γίνει πιο ελκυστικό και βολικό για τους αθλητές. Όπως επίσης πρέπει να σταματήσουν να βάζουν τελικούς στις δέκα το πρωί. Σκοτώνουν την επίδοση, σκοτώνουν το προϊόν, σκοτώνουν και την ελκυστικότητα».

Στην Ελλάδα πώς μπορεί να προσελκύσει ξανά κόσμο ο στίβος; Το έκανε φέτος με τον Τεντόγλου στο ΣΕΦ βέβαια…

«Από τότε που ήρθε ο Μπολτ στη Θεσσαλονίκη, πότε ήρθε τελευταία φορά πρωτοκλασάτος αθλητής στη χώρα; Θα πω το εξής: Η πιο έξυπνη οργάνωση είναι η εκκλησία. Κάθε ημέρα και μία γιορτή. Θα πάμε, θα είμαστε δίπλα στην εκκλησία, θα μου δείξει ότι με σέβεται, θα δείξω κι εγώ ότι την σέβομαι. Εμείς λέμε στον στίβο να βρεθούμε με τον κόσμο. Πως θα βρεθούμε όταν δεν έχουμε στάδια για αγώνες; Πως θα αναγνωρίσει ο κόσμος έναν αθλητή».

Επομένως πρέπει να πάει ο αθλητής στον φίλαθλο;

«Το θέμα είναι να κάνουμε αγώνες. Εγώ 30 χρόνια παλεύω για να κάνω έναν αγώνα στο καλύτερο στάδιο του κόσμου. Το Καλλιμάρμαρο. Δεν μπορεί να γίνει εκεί ένας αγώνας μία φορά, με τον καλύτερο αθλητή του κόσμου; Και δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει μεγάλος αθλητής αν το δει αυτό. Και αν γίνει σας το υπογράφω ότι θα έχει 60.000 κόσμο. Ο κ.Καπράλος είναι σύμφωνος να κάνουμε έναν αγώνα εκεί και ετοιμάζουμε κάτι…»

Κείμενο: Δημήτρης Κωνσταντινίδης και Κώστας Ευθυμιάδης
Φωτογραφίες: Τζίνα Σκανδαμή / Λάμπρος Στοιχειός
Πηγή: gazzetta