Η φάρσα του σύμπαντος και η Λίβερπουλ

Brexit έγινε, ο Μπόρις Τζόνσον έγινε πρωθυπουργός, μέλος της Βασιλικής Οικογένειας παραιτήθηκε από τον τίτλο του. Μάλλον αυτά δεν ήταν αρκετά και έπρεπε το σύμπαν να κάνει raise. Πάρε κορωνοϊό, πάρε πανδημία και κατάρρευση του δυτικού κόσμου σε λίγες ημέρες. Καταστροφή παγκόσμιων διαστάσεων. Καλή μέρα είναι αυτή που ο αριθμός των νεκρών είναι τετραψήφιος. Και για να μη μείνει τίποτα στην τύχη, πάρε και το all–in με μια πυρκαγιά στο Τσέρνομπιλ. Εντάξει, το πήραμε χαμπάρι, η Λίβερπουλ δεν θα το σηκώσει ποτέ.

Αυτή η φάρσα που το σύμπαν επιφύλαξε στη Λίβερπουλ δεν μοιάζει με τίποτα. Δεν αρκεί το «έφτασε στην πηγή και δεν ήπιε νερό». Δεν καλύπτει η λέξη «γκαντεμιά», «μοίρα» ή όποια άλλη αυτό που συμβαίνει. Αν υπάρχει ένα παράδειγμα ομάδας που φέτος σίγουρα θα έπαιρνε το πρωτάθλημα στη χώρα της αυτό είναι της Λίβερπουλ. Κι όμως, ακόμα κανείς δεν ξέρει αν θα στεφθεί πρωταθλήτρια. Ακόμα όμως κι αν η διοργανώτρια αρχή αποφασίσει κάτι τέτοιο, όσο κι αν το αξίζει το φετινό πρωτάθλημα, σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο. Οι δεκαετίες αναμονής δεν θα καταλήξουν σε μια μαζική έξοδο εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών της να γιορτάσουν το πρωτάθλημα. Στην καλύτερη περίπτωση να το γιορτάσει ο καθένας με social distancing με το διπλανό του, παρά την υπέρβαση του social distancing που κρατούσε η Λίβερπουλ με τον Τίτλο τόσα χρόνια. Βέβαια, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, θα πάρει τον τίτλο και στους δρόμους του Λίβερπουλ δεν θα κυκλοφορούν οπαδοί με κασκόλ και μπύρες για να γιορτάζουν την επιστροφή στις κούπες, αλλά τσιτάχ, ελέφαντες, κροκόδειλοι και λιοντάρια. Θα φοράνε τα μετάλλια τους στο στήθος οι παίκτες της Λίβερπουλ και πίσω τους θα τρέχουν δεινόσαυροι, δράκοι, ο Godzilla και ο Ρόμπιν Γουίλιαμς με το κουτί από το jumanji. Στους δρόμους οι λιγοστοί άνθρωποι θα… will walk alone. Η θάλασσα θα έχει φτάσει στην Ελβετία, οι Κάτω Χώρες θα λέγονται Πιο-Κάτω Χώρες, στη Γροιλανδία θα φυτρώνουν κάκτοι και οι ΗΠΑ θα άρουν το εμπάργκο κατά της Κούβας. Εντάξει, αυτό το τελευταίο ήταν υπερβολή.

Αλλά για να το σοβαρέψουμε, αυτή η ποδοσφαιρική ομάδα που θαυμάζουμε την τελευταία διετία, αυτό το υπέροχο ποδοσφαιρικό σύνολο που χαίρεσαι να βλέπεις, αυτή η ομάδα που έχει περάσει τόσα και τόσα, που έχει συνδεθεί με τραγικές στιγμές του αθλητισμού, που είναι μοιραία σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας, η ομάδα που περιμένουμε τόσα χρόνια να επιστρέψει εκεί που θέλουμε να τη βλέπουμε, αξίζει μια απονομή που θα υπερβαίνει την κανονικότητα, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. Ο επόμενός της τίτλος θα πρέπει να είναι το μεγάλο κοινωνικό γεγονός, αυτό που θα δώσει ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των φίλων της, αυτό που θα δώσει ζωή στην πόλη της, αυτό που θα κάνει όλους τους φίλους της σε όλο τον πλανήτη να χαρούν ένα πρωτάθλημα. Δυστυχώς οι μέρες που ζούμε δεν είναι κατάλληλες για τέτοιες γιορτές. Αλλά ακόμα κι έτσι… you ‘ll never walk alone!