James Gistopoulos farewell
Τα συμβόλαια μπορεί να τελειώνουν όμως η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο του δεν θα σταματήσει ποτέ… Thanks for the memories James Gist!!!
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, έτσι και ο Τζέιμς Γκιστ, όπως όλα δείχνουν (το instagram του Dpg δηλαδή), θα αποτελέσει παρελθόν από την ομάδα του Παναθηναϊκού μετά από 6,5 χρόνια συνεργασίας. Ήρθε το Δεκέμβρη του 2012 από τη Μαλάγα ως μεταγραφή με τη μορφή της ανταλλαγής (trade), πράγμα σπάνιο για τα μέρη μας εν αντιθέσει με το NBA, για να αντικαταστήσει τον Άντι Πάνκο. Και από εκείνη τη μέρα και μετά έμελλε να βάλει βαθιά τη σφραγίδα του στην πράσινη ιστορία. Ταίριαξε με τη μία με την ομάδα, τον κόσμο της αλλά κυρίως με τον Στεφάν Λάσμε, στις θέσεις των ψηλών του Παναθηναικού . Οι δύο τους για δύο χρόνια τρομοκράτησαν τους αντιπάλους ,με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρωτάθλημα του 2013 και τη σκούπα με 0-3 επί του πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού ,με τον Γκιστ και το Λάσμε να είναι οι κορυφαίοι της σειράς . Οι συνεργασίες του με το Διαμαντίδη και στη συνέχεια με τον Καλάθη ήταν ο ορισμός του ”με κλειστά μάτια”.
Δεν ήταν όμως όλα τόσο ρόδινα. Το 2015 πιάστηκε για χρήση κάνναβης παραμονές τελικών και άφησε την ομάδα ξεκρέμαστη με αποτέλεσμα να χάσει με κάτω τα χέρια το πρωτάθλημα. Το 2016 στο εκτός έδρας ματς με τη Ρεάλ υπέστη, λόγω των περίφημων αυτοκόλλητων-διαφημίσεων στα παρκέ, έναν πολύ βαρύ και σπάνιο τραυματισμό, που δεν κατάφερε να τον ξεπεράσει πλήρως σχεδόν ποτέ. Με το πάθος, την αυταπάρνησή του αλλά και τα αθλητικά του στοιχεία, κατάφερε και συνέχισε σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο, ειδικά τη 2η χρονιά του κόουτς Πασκουάλ όπου το στήσιμο της ομάδας με αρκετούς σουτέρ, ευνόησε τις συνεργασίες του με τον Καλάθη σε μεγάλο βαθμό και για ένα μεγάλο διάστημα ήταν από τους πιο dominant ψηλούς της Ευρωλίγκας. Ήρθε ως 4αρι, καθιερώθηκε από τον άνθρωπο που τον έφερε και που έμελλε να είναι και αυτός που θα τον αποχαιρετίσει από την ομάδα, τον Αργύρη Πεδουλάκη, ως undesized 5αρι. Ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για την άμυνα με αλλαγές που καθιέρωσε και ο Πεδουλάκης αλλά και ο Πασκουάλ. Ήταν το φάρμακο κατά του Σπανούλη που δε βρήκε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ποτέ γιατρειά ο Ολυμπιακός.
Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος, τα πόδια βάρυναν, οι ομάδες δυστυχώς ή ευτυχώς κάποια στιγμή παύουν να λειτουργούν συναισθηματικά, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κάτι πιο νέο και φρέσκο και πιο αθλητικό στην θέση του και οι τίτλοι τέλους γράφτηκαν. Χωρίς όμως δάκρυα αλλά με χαρά, χαρά για όσα συνέβησαν αυτά τα 6.5 χρόνια, καθιερώνοντάς τον ως τον μακροβιότερο αμερικάνο που φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι μετά τον Μάικ Μπατίστ. 6,5 χρόνια γεμάτα τάπες, κλεψίματα,καρφώματα, κραυγές πάθους, γεμάτα ”ΓΚΙΣΤ ΓΚΙΣΤ ΓΚΙΣΤ ”
Τα συμβόλαια μπορεί να τελειώνουν όμως η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο του δεν θα σταματήσει ποτέ…
Thanks for the memories James Gist!!!
