Και τα μυαλά στα κάγκελα

Ένα δεκάχρονο παιδί στη Ριζούπολη, που έβλεπε το ΠΑΟ-Ξάνθη, είδε να γίνεται άθελά του πρωταγωνιστής εξαιτίας ενός ευτράπελου, όταν σφήνωσε το κεφάλι του στο κιγκλίδωμα και χρειάστηκε επέμβαση των ειδικών για να τον απεγκλωβίσουν. Αν η φράση “μυαλά στα κάγκελα” είχε πρόσωπο-εικόνα, θα ήταν ασφαλώς αυτή…

Την ίδια ώρα, ο αγωνιστικός χώρος του AEL Arena, θύμιζε τους κρατήρες της Σελήνης, και είναι ευτύχημα που δεν έσπασε κανείς παίκτης το πόδι του στο ΑΕΛ-ΑΕΚ. Γιατί όχι, όμως; Αν οι οπαδοί αφήνουν τα μυαλά τους στα κάγκελα, δεν πρέπει να αφήσουν και οι παίκτες ένα πόδι στο γήπεδο, και να επιστρέψουμε στις παλιές, ρομαντικές εποχές, που έβγαζες σάρκα μαζί με το παπούτσι σου; Και στην τελική, αν δεν έχει ο θεσσαλικός κάμπος το καλύτερο χωράφι της Σούπερ Λιγκ, τότε ποιος;

Στην Κρήτη, ένας διαιτητής ερασιτεχνικής κατηγορίας θεώρησε πως είναι καλύτερα να έχεις “και τα μυαλά στα κάγκελα” παρά να κρεμάς εκεί επικίνδυνα πανό, με πολιτικό περιεχόμενο, που βάζουν τον κόσμο να σκεφτεί και τον εμποδίζουν να αποχαυνωθεί ανενόχλητος. Για τις ποδοσφαιρικές αρχές ισχύει το δόγμα “No Politica και τα μυαλά στα κάγκελα”…

Την ίδια στιγμή, ο μπασκετικός Ολυμπιακός ώθησε στην έξοδο τον Ντέιβιντ Μπλατ και δίνει μια αίσθηση παρακμής, κινδυνεύοντας να μείνει χωρίς στόχους, προτού αρχίσει καλά-καλά η -ιδιαίτερη και μεταβατική- χρονιά. Μέχρι τέλους και τα μυαλά στα κάγκελα…

Εκεί που είναι δηλαδή και κάτι άλλων κόκκινων, των οπαδών της Λίβερπουλ, βλέποντας την ομάδα τους στο +8 μετά από οκτώ αγωνιστικές, να πηγαίνει στη διακοπή του Οκτώβρη χωρίς να έχει χάσει ούτε βαθμό και να σκέφτονται ποιον τρόπο μπορεί να βρει πάλι να αυτοκτονήσει και να χάσει μέσα απ’ τα χέρια της το πρωτάθλημα. Έτσι κι αλλιώς, η Πρέμιερ Λιγκ θα γίνει κόκκινη, και τα μυαλά (θα είναι) στα κάγκελα. Είτε αν το πάρουν τελικά, είτε αν το χάσουν και φέτος…