Καλύτερα να κλοτσάς, παρά να μιλάς

Τις τελευταίες μέρες, πολλοί αθλητές βρέθηκαν στο προσκήνιο της επικαιρότητας με δημόσιες παρεμβάσεις τους για θέματα που δεν αφορούν στενά τον τομέα τους: από τις αντιδράσεις διάσημων παικτών-προπονητών του ΝΒΑ, του NFL και άλλων αθλημάτων ενάντια στο ρατσισμό του Τραμπ, μέχρι τις δηλώσεις του Τσάβι, του Γκουαρντιόλα, του Πικέ, κτλ, που κριτίκαραν την άγρια καταστολή στην Καταλονία, τη μέρα του δημοψηφίσματος.

Στην Ελλάδα υπάρχουν κατά καιρούς κινήσεις και πρωτοβουλίες παικτών, όπως στην περίπτωση της Ηριάννας, αλλά αυτό έρχεται ως εξαίρεση στο γενικό κανόνα της εκκωφαντικής σιωπής των μεγάλων αστεριών για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία. Μπαίνει λοιπόν εύλογα το ερώτημα αν στερούνται της απαραίτητης προσωπικότητας, του θάρρους της γνώμης ή γνώμης-άποψης γενικότερα. Αλλά αν οι παρεμβάσεις τους είναι σαν κι αυτή του Βασίλη Τσιάρτα, να λείπει το βύσσινο.

Ο παλαίμαχος άσος ξεπέρασε τα εσκαμμένα με τη χτεσινή του ανάρτηση κι ένα τρανσοφοβικό παραλήρημα, βγαλμένο από τις πιο μεσαιωνικές, σκοταδιστικές αντιλήψεις. Αρχικά εύχεται η αλλαγή φύλου να εφαρμοστεί στα παιδιά αυτών που ψήφισαν το σχετικό νόμο και στο καπάκι συγκρίνει ουσιαστικά το φαινόμενο με την παιδοφιλία! Εκτός από τη χρυσαυγίτικη σκέψη, στα παραπάνω εισχωρεί απαραίτητα κι η χρυσαυγίτικη ορθογραφία (καθώς το φύλο γράφεται με δύο λάμδα, σα να είναι φύλλο δέντρου).

Ο Τσιάρτας προφανώς δέχτηκε άπειρα επικριτικά σχόλια στο λογαριασμό του κι επανήλθε με διευκρινιστική δήλωση, όπου κατάφερε να το κάνει ακόμα χειρότερο. Κινείται στην κλασική λογική “δεν είμαι εγώ ρατσιστής, αυτοί δεν είναι φυσιολογικοί”, θεωρεί την ετεροφυλοφιλία ζήτημα αξιοπρέπειας και κορυφώνει στην κατακλείδα λεγοντας πως “ο θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, τα υπόλοιπα κατασκευάστηκαν για κατανάλωση”.
Ο “άντρας ο σωστός”, βαρύς κι ορθόδοξος…

Μπορεί στα γήπεδα ο Τσιάρτας να μάγευε με το αριστερό του πόδι, κανείς όμως δε θα ισχυριζόταν το ίδιο για το… δεξιό του μυαλό και τα συντηρητικά αντανακλαστικά που επιδεικνύει μετά το τέλος της καριέρας του. Επιβεβαιώνει παράλληλα πως δεν αρκεί να είναι κανείς μεγάλος παίκτης, για να είναι πραγματικά σπουδαίο μέγεθος.