Καρλ Μαλόουν – Ο ταχυδρόμος χτυπάει άπειρες φορές

Αν ανοίξουμε μια συζήτηση για το καλύτερο τεσσάρι όλων των εποχών, πολλοί θα σταθούν στον Τιμ Ντάνκαν – που ήταν όμως μια θέση μόνος του, κάτι ανάμεσα σε 4 και 5 – άλλοι τόσοι θα προτιμήσουν τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ, κανείς όμως δεν μπορεί να προσπεράσει με ελαφριά καρδιά την υποψηφιότητα του Καρλ Μαλόουν. Ο Βασίλης Λυπηρίδης είναι εκτός συναγωνισμού.

Αν ρωτήσεις κάποιον να σου πει – χωρίς τη βοήθεια του κοινού και της γκουγκλ – τους τρεις κορυφαίους σκόρερ του ΝΒΑ, κάποιοι θα πέσουν εύκολα στην παγίδα απαντώντας τον Τζόρνταν, που έχασε αρκετά παραγωγικά χρόνια τις δυο φορές που αποσύρθηκε, αρκετοί θα σκεφτούν τον Τζαμπάρ, τον Κόμπε ή τον Γουίλ Τσάμπερλεϊν, μόνο οι διαβασμένοι όμως θα ξέρουν να πουν σωστά τον δεύτερο: Καρλ Μαλόουν.

Κι αν πιάσουμε κουβέντα για τον πιο επιδραστικό Μαλόουν της ιστορίας, πολλοί θα προτιμήσουν τον Μόουζες, οι ψαγμένοι θα τρολάρουν με τον Τζεφ – που πέρασε κι από τον ΒΑΟ, φορώντας τα πορτοκαλί κι έτσι ο Καρλ δε θα ‘χει το 100% των απαντήσεων.

Αν ρωτήσεις όμως ποιο είναι το κορυφαίο δίδυμο της ιστορίας, οι πιο πολλοί θα σκεφτούν αμέσως τους Διόσκουρους τον Γιούτα Τζαζ: Τζον Στόκτον και – επιτέλους διάολε – Καρλ Μαλόουν. Ο πιο συχνός συνδυασμός ονομάτων για τους εκφωνητές, η κατεξοχήν φάση – ρουτίνα στην ιστορία του αθλήματος “Stockton to Malone”.

Μαζί έκαναν το πικ εν ρολ επιστήμη, έπαιξαν όλες τις σεζόν της καριέρας τους στα πλέι οφ, έπιασαν στασίδι στα all-star game, μοιράστηκαν ακόμα και έναν τίτλο MVP σε ένα από αυτά, κατέγραψαν τρομερά ρεκόρ, έπαιξαν στη μία και μοναδική ντριμ τιμ της Βαρκελώνης το ’92. Τα έκαναν όλα, εκτός από ένα, που μένει σα στίγμα σε μια αψεγάδιαστη καριέρα: Δε φόρεσαν ποτέ το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο χέρι τους. Έφτασαν δύο φορές στην πηγή, αλλά δεν μπόρεσαν να πιουν νερό, γιατί έπεσαν πάνω στην κυριαρχία του Μάικλ Τζόρνταν, που τους άφησε με την όρεξη. Όταν αποχώρησε από την ενεργό δράση ο Στόκτον, ο Μαλόουν έκανε άλλη μια προσπάθεια με τους Λέικερς, στην τελευταία του χρονιά, και μοναδική μακριά από τη Γιούτα, αλλά σκόνταψε πάλι στο τελευταίο εμπόδιο, στους τελικούς του 04′ με το Ντιτρόιτ.

Έμειναν έτσι παρηγοριά τα αναρίθμητα ρεκόρ του, απ’ τα οποία αναφέρουμε ενδεικτικά: Δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών – που αν συνέχιζε, θα περνούσε και τον Τζαμπάρ – με διψήφιο μέσο όρο καριέρας σε πόντους (25) και ριμπάουντ (10). 14 φορές σε all – star game, 11 φορές στην καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ, δύο φορές MVP – μετά τα 30 του, πρώτος στην ιστορία του πρωταθλήματος σε βολές κι ελεύθερες βολές, ο γηραιότερος παίκτης που σημείωσε τριπλ νταμπλ και πέτυχε 50 πόντους σε αγώνα πλέι οφ. Χώρια τα ρεκόρ ομάδας που πέτυχε με τους Τζαζ και είναι αμφίβολο αν θα καταρριφθούν ποτέ.

Ήταν τρομερός εργάτης, βελτίωνε συνεχώς το σουτ, τα ποσοστά και το παιχνίδι του, που ενίοτε γινόταν πολύ σκληρό. Ένα βουνό δύναμης, με εκρηκτικές κινήσεις, που καθιέρωσε το κάρφωμα με το χέρι στο αυτί του, ως σήμα κατατεθέν. Υπόδειγμα αγωνιστικής συνέπειες και αξιοπιστίας, κάτι που του χάρισε το παρατσούκλι του “ταχυδρόμου”, γιατί “the mailman always delivers”.

Γιατί τότε δεν μπαίνει στη συζήτηση για τον καλύτερο παίχτη όλων των εποχών; Ίσως γιατί δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα, ίσως πάλι γιατί δυσκολευόμαστε να τον σκεφτούμε ως ξεχωριστή οντότητα από το Διόσκουρό του, Τζον Στόκτον. Μπορεί όμως να είναι και θέμα χαρακτήρα, ο οποίος συμπληρώνει πάντα την αγωνιστική αξία ενός αθλητή.

Η πιο μελανή στιγμή στην καριέρα του ήταν η εχθρική αντιμετώπιση του Μάτζικ Τζόνσον, όταν ο τελευταίος ανακοίνωσε πως είναι οροθετικός. Μια ομάδα παικτών, με επικεφαλής τον Μαλόουν αντιμετώπισε με δυσπιστία τη συμμετοχή του Μάτζικ στο all-star game του ’92 και παρά την ομαλή συνύπαρξη των δύο στη ντριμ τιμ και τους αγώνες της Βαρκελώνης το ίδιο καλοκαίρι, ο Μαλόουν δήλωσε δημόσια την αντίθεσή του στην απόφαση του Τζόνσον να επιστρέψει στα γήπεδα την επόμενη χρονιά, αναγκάζοντας τελικά τον Μάτζικ να την ανακαλέσει. Η άγνοια για το AIDS θέριζε χειρότερα απ’ ό,τι ο ίδιος ο ιός. Αργότερα ο Μαλόουν ζήτησε συγγνώμη κι ο Μάτζικ τον συγχώρεσε έμπρακτα όταν ήρθε στους Λέικερς. ζητώντας από την ομάδα να κατεβάσει κατ’εξαίρεση τη δική του αποσυρμένη φανέλα με το 32 για να το πάρει ο Μαλόουν. Παρόλα αυτά, η ρετσινιά της καχυποψίας και της αρνητικής στάσης του “ταχυδρόμου” παρέμεινε, αφήνοντας μια μελανή κηλίδα στη φήμη του.

Η δεύτερη μελανή στιγμή είναι ότι ψυχράνθηκε με τον Κόμπε Μπράιαντ τον καιρό που ήταν συμπαίκτες -και η έχθρα τους κρατάει ακόμα. Ο λόγος ήταν η ρατσιστική απάντηση του Μαλόουν στην επίμονη ερώτηση της γυναίκας του Κόμπε, Βανέσα, τι κυνηγάει -επειδή τον είχε δει με κυνηγετικό καπέλο στο γήπεδο- για να της πει: μικρές Μεξικανές…

Υπήρξαν επίσης κάποιες περιπέτειες με εξώγαμα παιδιά, που είναι μάλλον συνηθισμένη υπόθεση για τους ΝΒΑers, αλλά το πιο σημαντικό από τη σκοπιά που μας ενδιαφέρει είναι οι αντιδραστικές πολιτικές του απόψεις περί οπλοκατοχής, για τον πόλεμο στο Ιράκ και για τα βασανιστήρια σε κρατούμενους των ΗΠΑ. Πραγματικός μορμόνος και σταθερός οπαδός των ρεπουμπλικάνων.

Εντάξει, δεν περίμενε κανείς από τον Καρλ να είναι αντάξιος του συνονόματού του Κάρολου με τα μούσια, θα αρκούσε να είναι απλώς – καλύτερος – άνθρωπος.