Κλάιντ Ντρέξλερ – Γλιστρώντας προς την κορυφή…
Κάτι παραπάνω από ένας Τζόρνταν των φτωχών…
Το σημερινό “τιμώμενο πρόσωπο” γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου του 1962 κι έχει συνδέσει τη διαδρομή του με τον αριθμό 22 που φορούσε στη φανέλα του και το προσωνύμιο “Τζόρνταν των φτωχών”. Αλλά οι ενστάσεις αρχίζουν από την εισαγωγή, κιόλας. Γιατί το στιλ του Ντρέξλερ έμοιαζε περισσότερο με το είδωλο των εφηβικών του χρόνων, τον αέρινο Τζούλιους Έρβινγκ. Και ένας παίκτης που μπήκε στην Dream Team με το σπαθί του, είναι γίγαντας μεταξύ γιγάντων (καμιά σχέση με τον Ντιμιτρόφ, αλλά αξίζει να θυμηθούμε ότι το αντίστοιχο “Τρίποντο” της Ισπανίας λέγεται “Gigantes”) και μόνο σε φτωχικές καταστάσεις δεν παραπέμπει. Παρόλα αυτά, οι σχετικά ήρεμοι τόνοι του και η σκιά του Τζόρνταν που τα σκέπαζε όλα στην εποχή του, κράτησαν τον Ντρέξλερ σε σχετικά δεύτερη μοίρα, ένα σκαλοπάτι κάτω από την κορυφή.
Ο ίδιος μάλιστα έγινε άθελά του η αιτία για να υποχωρήσει ο MJ στο νούμερο 3 του ντραφτ του 1984, πίσω από τον Ολάζουγιον που ήταν θαύμα της φύσης και είχε καπαρωμένη την κορυφή και τον… “άσημο” Σαμ Μπούι, γιατί οι Μπλέιζερς που επέλεγαν στο Νο2 προτίμησαν να πάρουν έναν ψηλό, εφόσον είχαν τον Ντρέξλερ ως σούτινγκ γκαρντ, για να χτίσουν την ομάδα πάνω του. Ποτέ άλλοτε μια σωστή απόφαση δεν ήταν τόσο λάθος…
Ο Ντρέξλερ γεννήθηκε στην πολιτεία του Χιούστον, όπου έμελλε να γράψει μπασκετική ιστορία, αλλά όταν ήταν μικρός τίποτα δεν προμήνυε κάτι τέτοιο, καθώς δεν είχε ιδιαίτερα αθλητικό σουλούπι. Μπαίνοντας όμως στην εφηβεία, έριξε απότομα μπόι και το μόνο που τον στενοχωρούσε ήταν πως έπρεπε να επιλέξει μόνο ένα άθλημα -αφήνοντας τις πολεμικές τέχνες και το αμερικάνικο φούτμπολ.
Ο Ντρέξλερ έγινε μαζί με τον Ολάζουγιον και τον Μ. Γιανγκ (μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης με τη Λιμόζ) μέλος της θρυλικής Phi Slama Jama, της κολεγιακής ομάδας του Χιούστον, που έφτασε τρεις σερί χρονιές σε φάιναλ φορ του NCAA. Στα 21 του, ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα και σύντομα έγινε μέλος της αφρόκρεμας και ένας από τους πιο συνεπείς σκόρερ του πρωταθλήματος, που πήρε το παρανόμι Glide. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποδοθεί ακόμα και ως… “γλίτσα”, εν προκειμένω όμως υπονοούσε την ικανότητα να ξεγλιστρά από τον αντίπαλο και να ελίσσεται προς το καλάθι.
Ο Ντρέξλερ έφτασε δυο φορές στην πηγή (δηλ του τελικούς) με το Πόρτλαντ, αλλά δε γεύτηκε το νέκταρ της επιτυχίας. Την πρώτη γιατί έπεσε πάνω στα Bad Boys του Ντιτρόιτ, που ήταν στο απόγειό τους, και τη δεύτερη γιατί έπεσε πάνω στους Μπουλς του Τζόρνταν, που ήδη έχτιζαν τη δική τους αυτοκρατορία.
Μετά από μερικούς πρόωρους άδοξους αποκλεισμούς στα play-off, η ομάδα του αποφάσισε να τον αποδεσμεύσει τιμής ένεκεν, για να επιστρέψει στη γενέτειρά του και να παίξει στους Ρόκετς. Εκεί έσμιξε πάλι με τον Ολάζουγιον και πήρε το δαχτυλίδι που του έλειπε, σε μια χρονιά που έμεινε στην ιστορία για τη φράση του Ρούντι Τομζάνοβιτς: ποτέ μην υποτιμάς την καρδιά του πρωταθλητή!
Στο ενδιάμεσο ο Ντρέξλερ έγραψε ιστορία στη Βαρκελώνη ως μέλος της πρώτης και αυθεντικής ομάδας-όνειρο, που πήρε το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.
Το ’98 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και οι ομάδες με τις οποίες συνδέθηκε (Πόρτλαντ και Χιούστον) απέσυραν προς τιμήν του τη φανέλα με το νο 22 -συμβολικά κι εδώ ένα ψηφίο κάτω απ’ το 23 του Τζόρνταν… Ο Ντρέξλερ έγινε μέλος του Hall of Fame, συμπεριλήφθηκε στους καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ και σήμερα σχολιάζει τους αγώνες των Rockets.