Κλεάνθης Βικελίδης: το “μακεδονικό τανκ” του Άρη

Το να δεις άρθρο για τον Κλεάνθη Βικελίδη χωρίς να αναφέρεται πουθενά το παρατσούκλι “μακεδονικό τανκ”, είναι σα να βλέπεις αγώνα από την τηλεόραση, να πιάσει η κάμερα γυναίκες στο γήπεδο και ο σχολιαστής να μην πει “ωραίες παρουσίες στις εξέδρες”, οπότε είπα να συνεχίσω αυτή την παράδοση.

Τι ήταν όμως αυτό το τανκ που έδωσε το όνομά του στο γήπεδο του Άρη το 2004 και γιατί υπάρχει μόνο σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες;

Κατ’ αρχάς, ο Κλεάνθης Βικέλίδης ήταν άνθρωπος πριν γίνει γήπεδο. Γεννήθηκε στις 15 Σεπτέμβρη του 1915 (πολλές πηγές αναφέρουν την 23η Οκρώβρη του 1916) σε οικογένεια με άλλα οκτώ αδέλφια, τα πέντε εκ των οποίων έγιναν αθλητές στον Άρη, αγόρια και κορίτσια. Ο ίδιος ακολούθησε τα βήματα των δυο μεγαλύτερων αδερφών του που ήταν ποδοσφαιριστές στον Άρη και ειδικά ο Κώστας ήταν και πρωταθλητής Ελλάδος το 1928. Ο Κλεάνθης έκανε το ντεμπούτο του στη νίκη του Άρη με 6-1 επί του Απόλλωνα Αθηνών στις 10 Απρίλη του 1932, τη χρονιά που κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημά του (fun fact: και τα έξι γκολ του Άρη τα πέτυχε ο ίδιος παίκτης, ο Νίκος Αγγελάκης) και το ταλέντο του στην επίθεση φάνηκε από πολύ νωρίς, σε αντίθεση με τα δύο μεγάλα αδέλφια του που ήταν αμυντικογενείς παίκτες.

Ο Κλεάνθης αγωνίστηκε συνολικά 17 χρόνια, στον Άρη, πετυχαίνοντας 72 γκολ σε 131 (επίσημα) ματς και κατακτώντας τέσσερα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης (1934, 1938, 1946 και 1949), ένα πρωτάθλημα βορείου ομίλου το 1935 και δύο πρωταθλήματα Ελλάδος (1932 και 1946). Αγωνίστηκε επίσης και σε επτά ματς με την Εθνική Ελλάδος, πετυχαίνοντας τέσσερα γκολ. Όλα αυτά σε μια εποχή που τα ματς ήταν πιο αραιά και οι προπονήσεις ερασιτεχνικού επιπέδου, ενώ οι ανεπίσημες συμμετοχές, τα φιλικά και τα γκολ σε όλα αυτά είναι πολλά παραπάνω. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν είχε περισσότερα παιχνίδια στα πόδια του θα είχε πετύχει πολλά παραπάνω τέρματα και ίσως είχε και περισσότερους τιτλους, λαμβάνοντας υπόψη και ότι τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε αδρανής, λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής. Επανήλθε πολύ δυναμικά στην ενεργό δράση το 1946, κατακτώντας το πρωτάθλημα ως πρώτος σκόρερ, η καριέρα του όμως κόπηκε στα 32 του, στις 19 Γενάρη του 1949 σε διεθνές ματς του Άρη εναντίον της Βίνερ Βιέννης. Ο Βικελίδης είχε σκοράρει στο 55ο λεπτό δίνοντας το προβάδισμα στην ομάδα του, στη συνέχεια όμως δέχτηκε πολύ σκληρό μαρκάρισμα που τον τραυμάτισε και τον οδήγησε εκτός γηπέδου. Δεν ξαναμπήκε ποτέ.

Το αγωνιστικό του στυλ ήταν ιδιαίτερο, καθώς έβαζε πολύ μεγάλη δύναμη και ταχύτητα στο επιθετικό του παιχνίδι (αλλά και όταν αμυνόταν) και του άρεσε να επιτίθεται κατά μέτωπο στην αντίπαλη άμυνα και όχι τόσο απ’ τα πλάγια, παρασέρνοντας συχνά τους αντίπαλους αμυντικούς. Έτσι του δόθηκε και το παρατσούκλι “μακεδονικό τανκ”, ήδη πολύ νωρίς στην καριέρα του, το οποίο του έμεινε φυσικά για πάντα.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του, ο Κλεάνθης Βικελίδης ασχολήθηκε με την προπονητική, αναλαμβάνοντας στη διάρκεια της δεκαετίας του 50 και του 60 τρεις φορές την αγαπημένη του ομάδα, μια φορα τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, τον Πιερικό, τη Νίκη Βόλου, ενώ είχε και ένα πολύ σύντομο πέρασμα τριων μηνών και από τον ΠΑΟΚ το 1957, τον οποίο άφησε λίγο μετά από νίκη εναντίον του Ολυμπιακού με 2-1, για να ξανααναλάβει πόστο στον Άρη.

Όλοι όσοι τον ήξεραν, συμπαίκτες, αντίπαλοι και απλός κόσμος, μιλούσαν για έναν παίκτη που πάνω απ’ όλα ήταν καλός άνθρωπος, ευγενικός, με καρδιά μικρού παιδιού όπως πολλοί έλεγαν, ανιδιοτελής, ο οποίος μεταμορφωνόταν στον αγωνιστικό χώρο.

Μπορεί για την ημερομηνία γέννησής του οι απόψεις να διίστανται, όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι ο σημαντικότερος ίσως παίκτης στην ιστορία του Άρη πέθανε σαν σήμερα πριν 32 χρόνια, στις 4 Νοέμβρη του 1988 από ανακοπή καρδιάς, σύμφωνα με την εγγονή του που βρισκόταν μαζί του. Την επόμενη του θανάτου του, ο ΠΑΟΚ θα έσπαγε το, ακατάρριπτο ίσως, αήττητο του Αρη στο πρωτάθλημα μπάσκετ και ταυτόχρονα θα ιδρυόταν ο μεγαλύτερος σύνδεσμος φιλάθλων του Άρη, ο Super 3.

sniper