Μάκης Δενδρινός-Ένας εργάτης του μπάσκετ ή ένας λαϊκός Βούδας

Ο Μάκης Δενδρινός πήρε το προσωνύμιο Βουδας από μικρός, λόγω των γνώσεών του και της ευρυμάθειάς του. Συνέδεσε το όνομά του με τον Πανιώνιο και τη Νέα Σμύρνη, όπου έπαιξε για 15 χρόνια πετυχαίνοντας πάνω από 4000 πόντους (ένας από τους καλύτερους σκόρερ της γενιάς του και του πωρταθλήματος συνολικά), ενώ διετέλεσε προπονητής του σε διάφορα χρονικά διαστήματα. Τη δεκαετία του ’80 ο Πανιώνιος έφτασε με το Δενδρινό στους τελικούς απέναντι στο μεγάλο Άρη της εποχής (τον οποίο είχε αποκαλέσει “αυτοκρατορία μέσα κι έξω από τα γήπεδα”κι οδηγήθηκε στα δικαστήρια γι’αυτό το λόγο – αν και το προσωνύμιο έμεινε για τους κίτρινους).

Ο Δενδρινός προπόνησε επίσης τη Δάφνη, το Παγκράτι και άλλες ομάδες, αλλά έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ως ομοσπονδιακός προπονητής. Ανέλαβε την Εθνική Ανδρών τις παραμονές του Μουντομπάσκετ του Καναδά το ’94, σχεδόν από “σπόντα”, μετά τη ρήξη Φασούλα-Κιουμουρτζόγλου και την παραίτηση του τελευταίου. Οδήγησε την Εθνική στην τετράδα, όπου αντιμετώπισε τη δεύτερη εκδοχή της Ντριμ Τιμ και έγινε η πρώτη ομάδα που την κράτησε κάτω από τους 100 πόντους.

Πήρε μαζί της άλλη μια 4η θέση στο Ευρωμπάσκετ του ’95 στην Αθήνα (που ήταν ίσως το πιο ανταγωνιστικό όλων των εποχών, με σπουδαίες ομάδες) κι εξασφάλισε την πρώτη συμμετοχή της Εθνικής σε Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου η 5η θέση ήταν το ταβάνι.

Ήταν λαϊκός άνθρωπος και αρειμάνιος καπνιστής, που δεν είδε με καλό μάτι την απόφαση του ΕΣΑΚΕ να επιβάλει το κοστούμι στους προπονητές της Α1, ενώ – όπως διηγείται ο Σκουντής – στο μήνυμα του αυτόματου τηλεφωνητή στο σπίτι του έλεγε μεταξύ άλλων “Φιλιπινέζα δεν υπάρχει για οικονομικούς και ιδεολογικούς λόγους”.

Συνήθιζε να κάνει τις μπασκετιές αναλύσεις του στην ταβέρνα του “Βαλέσα” στη Ν. Σμύρνη (που θεωρούνταν άντρο του ΚΚΕ εσ.), αλλά τον Ιούνιο του ’12, σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία, πήγε ενάντια στο ρεύμα κι έκανε μια μεστή δήλωση στήριξης του ΚΚΕ που φιλοξενήθηκε στο Ριζοσπάστη:

«Στις εκλογές της 17ης Ιούνη στηρίζουμε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που λένε την αλήθεια στο λαό, δεν κρύβονται πίσω από μισόλογα και προπάντων δεν τον εξαπατούν. Οι καιροί είναι κρίσιμοι για τη χώρα και ειδικά για τους νέους, που φαίνεται να μην έχουν μέλλον στον τόπο τους. Σήμερα, επιβάλλεται να εμπιστευτούμε και να ενισχύσουμε το ΚΚΕ, την υπεύθυνη πολιτική δύναμη που δεν αποπροσανατολίζει το λαό, δεν του γεννά αυταπάτες και, επιπλέον, την επομένη των εκλογών θα είναι μπροστά σε νέους, πιο σκληρούς αγώνες για να αντέξει ο αδύναμος»

Αποσύρθηκε αθόρυβα από ένα χώρο που ήταν πια πολύ επαγγελματικός για τα γούστα του. Πέθανε στα 65 του, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, μετά από έμφραγμα και 4μηνη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Μπορεί τελικά να έχασε, αλλά έφυγε μαχητής, όπως ήταν μια ζωή στο γήπεδο.