Η μεγάλη γιορτή της ποδοσφαιρικής ορθοδοξίας

Ή… Σας έσωσε ο Κολόμβος

Ως φαν της αγγλικής κουλτούρας, από τον κινηματογράφο, τη μουσική, το θέατρο, ως το ποδόσφαιρο, ανέλαβα να γράψω για το αγγλικό πρωτάθλημα, την Premier League, η οποία ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή και δείχνει από την αρχή γιατί είναι το αφεντικό.

Πολλοί θεωρούν το ισπανικό πρωτάθλημα το καλύτερο της Ευρώπης, τοποθετώντας το αγγλικό στην δεύτερη θεση. Γελάω. Θέλω να σας θυμίσω πως πρόπερσι το πρωτάθλημα στην Αγγλία, πήρε η Λέστερ, του Κλαούντιο Ρανιέρι και κάποιου Βάρντι που 7 χρόνια πριν πάρει πρωτάθλημα δούλευε σε εργοστάσιο. Και τώρα που είπα εργοστάσιο. Πότε θα δείτε πρωτοκλασσάτο ποδοσφαιριστή, να σηκώνει την μπλούζα του μετά από γκολ και το μπλουζάκι του να γράφει “Αλληλεγγύη στον αγώνα των λιμενεργατών”; Πότε θα δείτε παίκτη που οι εφημερίδες κατηγορούν ότι λιώνει στην κόκα, να βάζει γκολ και να πανηγυρίζει, σνιφάροντας την τελική γραμμή; Πότε θα καταλάβετε ότι το αλατοπίπερο του ποδοσφαίρου είναι οι Φάουλερ αυτού του κόσμου;

Δεν χωρούν συγκρίσεις. Ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα στην Αγγλία; Κάποιος από τους δυο πλούσιους του Μάντσεστερ; Η απερχόμενη Τσέλσι; Η Τότεναμ που δείχνει αξιοσημείωτη σταθερότητα; Η ενισχυμένη Άρσεναλ; Θα κοντράρει τις προαναφερόμενες η Λίβερπουλ που την περασμένη σεζόν δεν έχασε από καμιά τους; Πάμε τώρα στην Ισπανία. Θα το πάρει η Ρεάλ ή η Μπαρτσελόνα; Ομάδες δηλαδή που πληρώνουν κατοστάρικα για μεταγραφές. Ομάδες που έχουν πάθει… Ολυμπιακό και μαζεύουν τους Αλέις Βιδάλ, τους Αρντά Τουράν, τους Σέρχιο Κανάλες και άλλους που δεν θα παίξουν ποτέ στους ίδιους, αποδυναμώνουν όμως τον όποιο ανταγωνισμό τους.

Το ποδόσφαιρο για εμάς (τους Άγγλους) είναι τρόπος ζωής. Δεν ασχολούμαστε ούτε με μπάσκετ, ούτε με βόλεϊ, τένις ή οτιδήποτε άλλο. Υπάρχει μια μπάλα και είναι η ποδοσφαιρική. Γι αυτό στην Αγγλία, το ποδόσφαιρο φτιάχνει όμορφες ιστορίες. Καντονά που κλωτσούν οπαδούς, “ξυλοκόπους” που γίνονται σύνθημα στα χείλη των οπαδών, εμπνευσμένα συνθήματα και όχι “όλα” και ξανά μανά “όλα”.

Ακόμα και κάποια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν… ρατσιστικά και με τον λάθος τρόπο ταξικά, είναι διάολε, εμπνευσμένα όπως εκείνο των οπαδών της Γιουνάιτεντ για τον κάποτε ποδοσφαιριστή της ομάδας τους, Γι Σουν Παρκ.

“Park, Park, wherever you may be,
You eat dogs in your country!
It could be worse, you could be Scouse,
Eating rats in your council house!”

(Παρκ, Παρκ όπου κι αν είσαι
τρώτε σκύλους στη χώρα σου
Θα μπορούσε να είναι χειρότερα, να είσαι από το Λίβερπουλ
και να τρως αρουραίους σε κάποιο σπίτι του Δήμου)

Η Εθνική μας ομάδα έχει περισσότερο καιρό να κατακτήσει τίτλο από εκείνη της Ελλάδας και όμως όλοι θα ασχολούμαστε μαζί της και πριν από κάθε μεγάλη διοργάνωση θα “είναι η ώρα μας”. Τα πρώτα δυο ματς του πρωταθλήματος, αυτά δηλαδή μεταξύ Άρσεναλ-Λέστερ και Γουότφορντ-Λίβερπουλ, είχαν συνολικά 13 γκολ και ανατροπή στην ανατροπή. Το ωραιότερο πρωτάθλημα του κόσμου. Πρωτάθλημα που το ντέρμπι του Μάντσεστερ είναι ντέρμπι μίσους. Το Λίβερπουλ – Έβερτον, είναι ντέρμπι μίσους. Το Άρσεναλ-Τότεναμ είναι ντέρμπι μίσους. Το Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επίσης.

Αφού λύσαμε το ποιο είναι το καλύτερο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του κόσμου, ας πάμε παρακάτω. Η Ισπανία σαν πρωτάθλημα, αγόρασε την δεύτερη μεγαλύτερη ατραξιόν της, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, από την Αγγλία. Τον Λουίς Σουάρες επίσης. Τώρα θέλει και τον Φελίπε Κουτίνιο. Θα τον πάρει; Όχι, φέτος. Η ιδιοκτησία της Λίβερπουλ ξεκαθάρισε πως ο παίκτης δεν πωλείται. Και έτσι και θα γίνει. Μα θα κρατήσεις έναν παίκτη, που δεν θέλει να μείνει; Ναι, θα τον κρατήσεις και θα κάνει και την καλύτερή του χρονιά. Το βάρος άλλωστε είναι πάνω του.

Μόλις πέρυσι υπέγραψε καινούριο πενταετές συμβόλαιο, χωρίς καμία ρήτρα. Με δεδομένο πως βρισκόμαστε σε χρονιά Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο “μικρός μάγος” έχει δύο επιλογές. Είτε να παίξει his ass off, όπως θα έλεγαν και στο χωριό μου στο Μέρσισαϊντ ή να δει το Παγκόσμιο Κύπελλο από το σαλόνι του.

Αυτό σημαίνει ότι η Barcelona, θα έχει δώσει καμιά εκατοστή εκατομμύρια ήδη για να πάρει αντικαταστάτη του Νεϊμάρ, πιθανότατα έναν 19χρονο με μόλις μια γεμάτη σεζόν στην καριέρα του (τον Ντεμπελέ), γιατί έτσι κάνουν τα… mes que un club. Αυτή, η Ρεάλ, η Παρί, η μικρή ομάδα του Μάντσεστερ, η Ανζί Μαχτσαλαλαλα και η Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Και ας παρακαλάει του χρόνου για να μείνει ο Κουτίνιο.

Φέτος θα μείνει, θα παίξει και δεν πρόκειται να ξανακούσει και το όνομά του από το KOP. Γιατί εκεί στην Αγγλία, προτιμάμε χίλιες φορές να βλέπουμε άμπαλους ξυλοκόπους όπως το Jamie τον Carragher να δίνουν και την τελευταία ικμάδα της αμπαλοσύνης τους για τον στόχο, παρά μικρούς -παραδόπιστους- μάγους.

Ακόμα και τον μισητό για την 13χρονη θητεία του στη Γιουνάιτεντ, Γουέιν Ρούνι, τον χαιρόμαστε όλοι που πήγε στην ομάδα που ξεκίνησε (Έβερτον) για να τελειώσει την καριέρα του. Σ’ αυτά δεν χωρούν οπαδικά άλλωστε.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο για μας, όμορφες μικρές ιστορίες. Τα ψήγματα ερασιτεχνισμού, πάθους και αυταπάρνησης που έχουν απομείνει σ’ αυτό το γιγάντιαιο πλυντήριο μαύρου χρήματος παγκοσμίως που λέγεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Αυτά δηλαδή που οδήγησαν σε μια ανατοπή όπως εκείνη της Κωνσταντινούπολης του ’05. Εκεί δηλαδή που μια σχεδόν Dream Team όπως ήταν η Μίλαν των Σεφτσένκο, Κρέσπο, Κακά, Πίρλο, Μαλντίνι, Νέστα, Σταμ, Καφού, Γκατούζο και Ζέεντορφ, ενώ κέρδιζε 3-0 στο ημίχρονο έχασε από μια ομάδα με τερματοφύλακα τον ψιλοαστείο Ντούντεκ, του πιο αργού κεντρικού αμυντικού διδύμου που έχει γνωρίσει το ποδόσφαιρο, των Τζίμι Τραορέ και Στιβ Φίναν, του Χάρι του Κιούελ, του Βλάντιμιρ του Σμίτσερ και των Γκαρσία και Σισέ, που η επόμενη μεγάλη τους επιτυχία ήταν η συμμετοχή τους στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Εν τάχει τα υπόλοιπα. Δείξτε μια προσοχή στην Έβερτον. Ο Κούμαν φαίνεται να έχει κάνει καλή δουλειά, να έχει μοντάρει μια ικανή ομάδα και με βάθος. Υποψήφιες για απογοητεύσεις της σεζόν κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Γιουνάιτεντ και η απερχόμενη πρωταθλήτρια Τσέλσι.

Κατά την καθόλου αντικειμενική μου άποψη, η καλύτερη μεταγραφή της σεζόν, θα είναι ο Μο Σάλαχ που ήρθε από την Ρώμη στο Μέρσισαϊντ και πολύ κακό για το τίποτα θα αποδειχθεί -επίσης δίχως ίχνος αντικειμενικότητας- ο Λουκάκου.

Όπως έγραψε και ο michanikos στο twitter, “Έφτασε η μεγαλύτερη γιορτή της ορθοδοξίας, η πρεμιέρα της Premier League”. Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία. Αν οι κονκισταδόρες δεν ήταν ισπανόφωνοι και οι Βραζιλιανο-αργεντίνοι δεν μιλούσαν τη γλώσσα σας, ακόμα με ταύρους θα ασχολιόσασταν.