Η μεγαλύτερη ανατροπή… πριν τις μεγαλύτερες ανατροπές στην Ιστορία

Θαύματα δεν γίνονται εκτός κι αν μιλάμε για το μπάσκετ, για το μεγαλείο και την ομορφιά του αθλήματος στο οποίο… όλα μπορούν να συμβούν.

Σαν σήμερα, πριν από 31 χρόνια (16/7/1986), στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, λίγους μήνες μετά το Τσέρνομπιλ και λίγο πριν τις μεγαλύτερες ανατροπές στη σύγχρονη ιστορία, συντελέστηκε η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του μπάσκετ, σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ίσως όλων των εποχών.

Αντίπαλοι οι Γιουγκοσλάβοι με τους Σοβιετικούς, σ’ ένα γήπεδο που αποδοκίμαζε τον Ντράζεν Πέτροβιτς σε κάθε επαφή του με τη μπάλα και παράλληλα αποθέωνε τους παίκτες της Σοβιετικής ομάδας, που 58” πριν τη λήξη βρίσκονταν πίσω με 9 πόντους.

Ακόμα και ο εκφωνητής της τηλεοπτικής μετάδοσης του αγώνα, ο αείμνηστος Φίλιππας Συρίγος,  μόλις η διαφορά έφτασε στους εννιά πόντους μιλάει για τη Γιουγκοσλαβία «που δε χάνει πια το ματς με τίποτα» (στο βίντεο 1:30).

Όμως οι Σοβιετικοί δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Με δύο γρήγορα τρίποντα έκοψαν τα φτερά των Γιουγκοσλάβων και εκμεταλλευόμενοι το παιδαριώδες λάθος του 18χρονου και άπειρου τότε Βλάντε Ντίβατς, του  μετέπειτα γίγαντα του παγκόσμιου μπάσκετ, σημειώνουν ένα ακόμα τρίποντο και στέλνουν το ματς στην παράταση. Βλέποντας κανείς τους Γιουγκοσλάβους μετά το σφύριγμα της λήξης, άλλους να κλαίνε κι άλλους να κοιτάζουν αποσβολωμένοι το ταμπλό, δεν ήθελε πολλή φαντασία για να προβλέψει τη συνέχεια.

Οι Σοβιετικοί νίκησαν και πήγαν στον τελικό, όπου εξαντλημένοι απ’ την υπερπροσπάθεια έχασαν από τις ΗΠΑ, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και τον θαυμασμό των θεατών.

Στη διοργάνωση συμμετείχε και η Ελλάδα (ο Νίκος Γκάλης πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης) που τερμάτισε δέκατη, θέση που ίσως δεν αντιστοιχούσε στις πολύ καλές της εμφανίσεις, δίνοντας στο κοινό μια πρόγευση αυτού που θα ακολουθούσε ένα χρόνο μετά στην Αθήνα.