Μην το κάνεις σαν τον Μπέκαμ – Όταν το ποδόσφαιρο παντρεύτηκε το marketing…

Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν σχολές που αγαπούν την επίθεση κι άλλες που δίνουν βάρος στην άμυνα. Ομάδες που κυνηγάν κυρίως το θέαμα ή πρωτίστως το αποτέλεσμα και άλλες που προσπαθούν να τα συνδυάσουν. Και υπάρχει κι ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, που έβαζε πάνω από όλα τη φήμη και τα χρήματα.

Σε μια πρόσφατη άτυπη διαδικτυακή δημοσκόπηση για τον πιο υπερτιμημένο ποδοσφαιριστή στα χρονικά, πολλοί επέλεξαν τον Μπέκαμ, ακριβώς γιατί η φήμη του δεν αφορούσε μόνο την αδιαμφισβήτητη ποδοσφαιρική του αξία, όσο άλλες παραποδοσφαιρικές παραμέτρους εκτός αγωνιστικού χώρου. Όταν ήταν παιδί και τον ρωτούσαν τι θα γινόταν όταν μεγαλώσει, αυτός απαντούσε ποδοσφαιριστής -και τα κατάφερε. Όταν τελικά έγινε ποδοσφαιριστής, αυτή έγινε στο τέλος απλώς μια παράπλευρη ιδιότητά του, κοντά στις άλλες που είχε.

Γεννήθηκε στο Λονδίνο, στις 2 Μαΐου 1975, αλλά μπήκε στις ακαδημίες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ήταν μέλος μιας χρυσής φουρνιάς, μαζί με Σκολς, Μπατ και τους δύο Νέβιλ, που κέρδισε τα πάντα. Πήγε δανεικός ένα εξάμηνο στην Πρέστον κι επέστρεψε για να γίνει βασικό κι αναντικατάστατο στέλεχος των μπέμπηδων, εντυπωσιάζοντας τους πάντες με το βελούδινο δεξί του πόδι, τις σέντρες ακριβείας του και τα φάουλ που εκτελούσε.

Το ’99 αποδείχτηκε κομβική χρονιά, με τη Γιουνάιτεντ να φτάνει στην ιστορική κατάκτηση του τρεμπλ και τον Μπέκαμ να παντρεύεται τη Βικτόρια από τα διάσημα Spice Girls, σε έναν ταπεινό γάμο με χρυσούς θρόνους και λιγοστές πολυτέλειες. Αυτό ήταν πιθανότατα το ζενίθ του στην ομάδα, αλλά και η αρχή του τέλους για την -αρχικά πατρική- σχέση του με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον που τον ανέδειξε κι έγραψε στην αυτοβιογραφία του πως ο Μπέκαμ έγινε ουσιαστικά celebrity και το ποδόσφαιρο ήταν μόνο ένα κομμάτι της ζωής του.

Η ρήξη σφραγίστηκε με το ιστορικό μεταξύ τους επεισόδιο στα αποδυτήρια, μετά από μια ήττα από την Άρσεναλ, με τον Φέργκιουσον να κλοτσάει -ή να ρίχνει στα νεύρα του ένα παπούτσι που πέτυχε τον Μπέκαμ στο δόξα πατρί και του έσκισε το φρύδι -οπότε δεν μπορούσε να μείνει κρυφό από τα ΜΜΕ. Το γυαλί είχε ραγίσει και δε θα κολλούσε ως το καλοκαίρι του ’03, που μπήκαν οι τίτλοι τέλους.

Η Μπαρτσελόνα έψαχνε μια επανεκκίνηση και τον super-star που θα γινόταν ηγέτης. Αλλά ο Μπέκαμ δε θα μπορούσε παρά να καταλήξει στους galacticos της Ρεάλ και του Πέρεθ -ενώ οι blaugrana συμβιβάστηκαν με την έλευση του Ροναλντίνιο και είδαν απλώς την ιστορία τους να αλλάζει. Η μεταγραφή του Μπέκαμ δεν έγινε με αμιγώς ποδοσφαιρικά κριτήρια. Ο Spice Boy χώρεσε με το ζόρι σε μια ενδεκάδα γεμάτη γαλαξιακούς αστέρες στην επίθεση και τον Μακελελέ να τρέχει μόνος του για όλους στο κέντρο. Οι τίτλοι ήρθαν με το σταγονόμετρο, αλλά τα ταμεία της Ρεάλ γέμιζαν, ανοίγοντας νέες αγορές με αιχμή του δόρατος τον Άγγλο, που φόρεσε το 23 του Τζόρνταν για να ξεχωρίζει…

Μετά από μια τετραετία, με μόλις ένα Πρωτάθλημα κι ένα Σούπερ-Καπ, ο Μπέκαμ αποφάσισε να αλλάξει γαλαξία, πηγαίνοντας στα 32 του στις ΗΠΑ για τους LA Galaxy. Οι ΗΠΑ έμοιαζε ο ιδανικός προορισμός για όποιον ήθελε να κολλήσει τα τελευταία ποδοσφαιρικά του ένσημα και ο αυτόματος συνειρμός ήταν πως ο Άγγλος ήταν εν ενεργεία βετεράνος, που πήγαινε για να γίνει σταρ στο γειτονικό Χόλιγουντ. Ωστόσο, η μοναδική ταινία με το όνομα του Μπέκαμ -που έχει προφίλ-λήμμα και στο Imdb!– έχει πρωταγωνίστρια ένα μικρό κορίτσι που τον έχει ως είδωλό του…

Επέστρεψε δύο φορές στην Ευρώπη και σε μοδάτες πόλεις, για τη Μίλαν -ως δανεικός- και την Παρί Σεν Ζερμέν για να κλείσει την καριέρα του. Κατάφερε έτσι να γίνει ο πρώτος Άγγλος που κερδίζει τίτλο πρωταθλήματος σε τέσσερις διαφορετικές χώρες και ξεπερνά στο ΤσουΛου τις εκατό συμμετοχές. Σταδιακά όμως τα εξωαγωνιστικά του επιτεύγματα -που δε θα μας απασχολήσουν εδώ, ούτε μας απασχόλησαν ποτέ- κέρδιζαν περισσότερο χώρο.

Στο μεταξύ είχε κλείσει και το κεφάλαιο της Εθνικής Αγγλίας, που αποδείχτηκε το πιο σταθερό-μακροχρόνιο της καριέρας του, αν και δεν του απέφερε κάποιον τίτλο. Στο Μουντιάλ του ’98 η Αγγλία αποκλείστηκε από την Αργεντινή με τον Μπέκαμ να αποβάλλεται γιατί κλότσησε -τρόπος του λέγειν- τον Σιμεόνε και τον τύπο της χώρας του να γράφει σχετικά: δέκα λιοντάρια και ένα χαζό αγόρι… Τέσσερα χρόνια μετά ο Μπέκαμ πήρε την προσωπική του εκδίκηση, εκτελώντας με δικό του πέναλτι την Αργεντινή στους ομίλους.

Λίγους μήνες νωρίτερα είχε στείλει την Αγγλία σε εκείνο του Μουντιάλ με μια τρομερή εκτέλεση φάουλ που άφησε άγαλμα τον Νικοπολίδη και έδωσε στην Αγγλία τον βαθμό της ισοπαλίας που χρειαζόταν, με τον ίδιο να το θεωρεί ως το κορυφαίο γκολ της καριέρας του. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να έχει τις καλύτερες αναμνήσεις, αφού σε μια αποστολή της Γιουνάιτεντ στην Ελλάδα του είχαν πετάξει στο αεροδρόμιο ένα στρινγκ, γιατί η Βικτώρια είχε πει δημόσια ότι φοράει ενίοτε τα εσώρουχά της (έχω μάλιστα την εντύπωση πως αυτό έγινε στο πλαίσιο μιας ανόητης εκπομπής του ΑΝΤ-1 με φάρσες, αλλά δεν μπόρεσα να το διασταυρώσω).

Σήμερα που όλοι οι παίκτες έχουν isntagram και social media, τα κατορθώματα του Μπέκαμ δε μας σοκάρουν, δεδομένης της τρομακτικής προβολής-έκθεσης των παικτών στο κοινό, τότε όμως τα δεδομένα ήταν διαφορετικά. Ο Μπέκαμ έμοιαζε με έναν παίκτη μπροστά από την εποχή του. Αλλά ήταν από τις λίγες φορές ίσως που αυτός ο χαρακτηρισμός δεν έχει θετική έννοια…