Ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας
Ο Φραντσέσκο Τότι είναι ένα είδος ποδοσφαιρικού Πάπα, που γνώρισε την αποθέωση στο “αντίο” του και έκλαψε σαν μικρό παιδί από συγκίνηση τώρα που βγάζει τα κοντά παντελονάκια και γίνεται άνδρας…
Τι είδαμε στα γήπεδα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε;
Το Φραντσέσκο Τότι, που είναι ένα είδος ποδοσφαιρικού Πάπα στη Ρώμη, να γνωρίζει την αποθέωση στο “αντίο” του, και να έχει ένα ολόκληρο στάδιο -πλην του Σπαλέτι, του προπονητή του- να του υποκλίνεται, όπως σε Ρωμαίο αυτοκράτορα, και να παθαίνει ντελίριο, δείχνοντας τη λατρεία του για τη σημαία της Ρόμα.
Τον capitano να λυγίζει και να κλαίει σαν μικρό παιδί, τώρα που βγάζει τα κοντά παντελονάκια και γίνεται άνδρας.
Και την εφημερίδα “Il Tempo” (τα Χρονικά σαν να λέμε) να αλλάζει για πρώτη φορά στην ιστορία της τον τίτλο της και να γίνεται προς τιμήν του “Il tempo di Totti”, για τον Τότι που άφησε εποχή.
-Είδαμε επίσης φουλ της κούπας, με τελικούς Κυπέλλου σε μια σειρά χώρες, που ζηλεύουν όμως το δικό μας λαμπρό τελικό των δικεφάλων στο Πανθεσσαλικό και δεν πιάνουν μία μπροστά μας.
Η Τσέλσι έχασε το νταμπλ από την Άρσεναλ του Βενγκέρ, που κλείνει πιθανότατα τον κύκλο των αποτυχιών του -τα τελευταία χρόνια- με μια ομάδα που μένει μετά από χρόνια εκτός Τσου-Λου (ο εκάστοτε μίνιμουμ στόχος, για να θεωρείται πετυχημένη η χρονιά).
Η Ντόρντμουντ διασκέδασε τις εντυπώσεις μιας αντιφατικής και μάλλον μέτριας χρονιάς, που ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, σπάζοντας το μονοπώλιο της Μπάγερν Μονάχου. Αυτό που δε σπάει με τίποτα όμως είναι οι δεσμοί της Μπορούσια με τους πιστούς οπαδούς της, που πήραν μια αγκαλιά το πούλμαν στην υποδοχή της ομάδας, ενώ λίγες μέρες πριν είχαν φτάσει τις 35 χιλιάδες σε έναν αγώνα του εφηβικού τμήματος -όσους μαζεύει δηλαδή όλη η Σούπερ Λιγκ σε μια αγωνιστική.
Η Μπάρτσα χρύσωσε το χάπι της φετινής αποτυχίας, σταματώντας το όνειρο της Αλαβές στον τελικό, και αποχαιρέτησε με ένα Κύπελλο το Λουίς Ενρίκε, όπως ακριβώς και τον Γκουαρδιόλα, που ο Ενρίκε τον ξεπέρασε μεν σε ποσοστό νικών, αλλά δεν πλησίασε ποτέ τη μαγεία της δικής του Pep-team. Κι όλα δείχνουν πως η διάδοχη κατάσταση είναι ο γνωστός μας Βαλβέρδε.
Ερνέστο τόνε λέγανε ή Λούτσο…
Την ίδια στιγμή ο Μέσι απείχε από τα επινίκια, για να κάνει παρέα στο πατριωτάκι του, το Ματσεράνο, που τραυματίστηκε στη διάρκεια του αγώνα.
Η ρουμάνικη ομοσπονδία ήταν σίγουρη για την επικράτηση της Άστρα που έχασε όμως από το αουτσάιντερ (τη Βολουντάρι) και έτσι παρέδωσε στη νικήτρια τρόπαιο με λάθος όνομα χαραγμένο πάνω του, ενώ χρειάστηκε δύο ώρες για να διορθώσει το λάθος.
Άστρα μη με μαλώνετε…
Είδαμε επίσης.
Τον Ολυμπιακό να φλερτάρει με την παράδοση που τον θέλει να χάνει τον πρώτο αγώνα των τελικών στο ΣΕΦ, αλλά να σώζει την παρτίδα στο τέλος, με 8-0 σερί. Ο Παναθηναϊκός έχει συνέλθει, είναι δυνατός, αλλά απαιτείται κάτι παραπάνω. Δεύτερη πράξη, την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ.
Τον μπασκετικό ΠΑΟΚ να αλλάζει προπονητή μετά από οκτώ χρόνια και το Σούλη Μαρκόπουλο να αποχαιρετά ποιητικά: αν κάποτε πεθάνει η αγάπη, κρύψε την. Χαμογέλασε και βάλε ένα τριαντάφυλλο…
Τον Ερντογάν να απαιτεί (ή μάλλον να δίνει ως οδηγία) να φύγει ο ξενόφερτος όρος “αρένα” από τα τουρκικά γήπεδα, γιατί παραπέμπει σε σφαγές και συγκρούσεις μονομάχων με άγρια θηρία.
Και να επικηρύσσει τον Τούρκο διεθνή άσο των Οκλαχόμα Θάντερ, Ένες Καντέρ, ως ύποπτο για συμμετοχή σε παράνομη τρομοκρατική οργάνωση! Ποιος να το φανταζόταν μερικά χρόνια πριν πως ένας ΝΒΑer θα γινόταν πολιτικός πρόσφυγας πολυτελείας…