Ο Ζανέτι, η Ίντερ και οι Ζαπατίστας…

Οι ιταλικές ομάδες έχουν την τύχη να διαθέτουν παίκτες- σημαίες που δεν πρόδωσαν ποτέ τα χρώματά τους, δένονται με τους τιφόζι κι είναι – γίνονται η προσωποποίηση του αρχηγού, του καπιτάνο του παίκτη -σύμβολο του συλλόγου: Μπαρέζι – Μαλντίνι, Φραντσέσκο Τότι, Μπουφόν…Στην περίπτωση της Ίντερ, αυτός θα μπορούσε να είναι ο Μπέργκομι, τελικά όμως ήταν κάποιος που είχε ιταλικές ρίζες, αλλά γεννήθηκε εκτός Ιταλίας: Ο βιονικός Χαβιέ Ζανέτι, που έγραψε τη δική του ιστορία στους νερατζούρι για σχεδόν δύο δεκαετίες.

Γεννήθηκε σαν σήμερα στις 10 Αυγούστου του 1973 στο Μπουένος Άιρες. Από εργατική οικογένεια, αναγκάστηκε να μπει κι ο ίδιος από μικρός στη βιοπάλη, βρίσκοντας διέξοδο στο ποδόσφαιρο, όπου απέδειξε το σκληραγωγημένο χαρακτήρα του απ’ τα εξωαγωνιστικά βιώματα.

Έκανε τα πρώτα του βήματα στην Ταγέρες και την Μπάνφιλντ αφού απορρίφθηκε από την Ιντεπεντιέντε κι έκανε κατευθείαν το βήμα για την Ευρώπη και την Ίντερ, όπου θα ρίζωνε στα 22 του. Και το πιο εντυπωσιακό είναι πως το κατάφερε σε μια ομάδα όπου οι σταρ έφταναν κι έφευγαν με ρυθμό ριάλιτι, χωρίς καν να συμπληρώνουν ολόκληρη σεζόν πολλές φορές.

Ο βιονικός Ζανέτι έγινε ρέκορντμαν συμμετοχών με τους νερατζούρι στο σύνολο και σε κάθε διοργάνωση ξεχωριστά, ενώ είναι στην κορυφαία πεντάδα των ποδοσφαιριστών με τις περισσότερες στατιστικά καταγραμμένς συμμετοχές ανεξαρτήτως ομάδας. Κάλυπτε και τα δύο άκρα της άμυνας κι όταν χρειαζόταν μετατοπιζόταν στη μεσαία γραμμή, ενώ η Ίντερ απέσυρε προς τιμήν του τη φανέλα με το νούμερο 4 και τον έκανε αντιπρόεδρο της ομάδας .

Ο Ζανέτι κατέκτησε με τη φανέλα της 16 τρόπαια, εκ των οποίων τα 15 ως αρχηγός: 5 πρωταθλήματα, 4 κύπελλα κι 1 Τσάμπιονς Λιγκ το 2010, για να γίνει ο μοναδικός αρχηγός ιταλικής ομάδας, που έκανε τη μαγική τριπλέτα, κατακτώντας και σηκώνοντας τους 3 πιο σημαντικούς τίτλους την ίδια χρονιά, με προπονητή το Μουρίνιο και μια υπερπλήρη ομάδα. Το κοντέρ έγραψε 858 συμμετοχές με την Ίντερ σε όλες τις διοργανώσεις, εκ των οποίων η νούμερο 700 ήταν ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ το 2010, έγινε ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής που σκοράρει στη διοργάνωση, έχοντας πατήσει τα 37, κι αποβλήθηκε μόνο δυο φορές σε ολόκληρη την καριέρα του.

Αλλά η πιο σημαντική στιγμή-κίνηση της καριέρας του ήταν ότι μεσολάβησε για να στείλει η ομάδα του αγωνιστικό υλικό στους Ζαπατίστας μετά από την επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον τους ο Μεξικανικός στρατός. Στο γράμμα που συνόδευε την ίδια βοήθεια, ο Ζανέτι έγραφε: «Πιστεύουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, μη παγκοσμιοποιημένο, εμπλουτισμένο με τις πολιτιστικές διαφορές και τα έθιμα διαφορετικών λαών. Να γιατί βοηθάμε τον αγώνα σας για τα ιδανικά σας».

Υπήρξε μάλιστα η πρόταση των Ζαπατίστας για ένα φιλικό με την Ίντερ- όπου αυτοί θα έπαιζαν με τις κουκούλες τους, κι ο Μαραντόνα θα ήταν διαιτητής, αλλά σκόνταψε στις αντιδράσεις που προκάλεσε στους συντηρητικούς κύκλους της Ιταλίας.

Ο Ζανέτι είναι επίσης ο ρεκορντμάν συμμετοχών με την εθνική Αργεντινής, με την οποία συμμετείχε και σε δύο μουντιάλ. Έφαγε πόρτα όμως, άλλες δύο φορές, το 2006 από τον Μπέκερμαν, που τον άφησε εκτός αποστολής, όπως έκανε και ο Μαραντόνα το 2010 για να δώσει το περιβραχιόνιο στο Ματσεράνο, και το 2011 αποσύρθηκε στο…άνθος της ηλικίας του (μόλις 38 ετών) χωρίς να έχει πετύχει κάτι σπουδαίο με την Αλμπισελέστε. Τα πιο σπουδαία όμως τα κατάφερε εκτός γηπέδου και η αναγνώριση που κέρδισε είναι κάτι που δε συγκρίνεται με κανέναν τίτλο.

Όσο για τη μεγαλύτερη ήττα του, ο ίδιος θεωρεί πως ήταν όταν δεν κατάφερε να ξεμπλέξει έναν συμπαίκτη του, το Βραζιλιάνο Αντριάνο, από τα δίχτυα της κατάθλιψης.