Οι αντίφα κερκίδες και το ταβάνι τους

Η φωτογραφία που μας έστειλε φίλος αναγνώστης, με το πανό που ανάρτησαν σε γέφυρα του Κηφισού αντιφασίστες οπαδοί του Ολυμπιακού, έκανε το δικό της ταξίδι στο διαδίκτυο, ακόμα και σε ενημερωτικές ιστοσελίδες -χωρίς αναφορά στην αρχική πηγή- και προκάλεσε αρκετά σχόλια, ακόμα και από φίλους αναγνώστες του Περιοδικού, που σημείωναν πως δεν πρέπει να ωραιοποιούμε την κατάσταση και πως δεν είναι τυχαίο ότι ένα τέτοιο πανό δεν βρήκε ποτέ θέση στο Στάδιο Καραϊσκάκη, με τη στάση των οργανωμένων οπαδών και την οργανική τους σχέση με την ΠΑΕ.

Οφείλουμε λοιπόν κάποιες διευκρινίσεις, λόγω και της έκτασης που πήρε το ζήτημα. Η φωτογραφία δείχνει ένα πανό στον Κηφισό, όχι στο Καραϊσκάκη ούτε σε κάποια άλλη κερκίδα γηπέδου -ούτε ισχυρίστηκε ποτέ κανείς κάτι τέτοιο. Αυτό είναι αντικειμενικό γεγονός και όχι κάποιου είδους ωραιοποίηση.

Αξίζει να προβληθεί, ακριβώς γιατί πηγαίνει κόντρα στη συστηματικά καλλιεργούμενη αθλιότητα του No Politica, που εκφράζουν κάποιοι σύνδεσμοι κατ’ εικόνα και ομοίωση της ερυθρόλευκης ΠΑΕ, μολονότι ο Παύλος Φύσσας ηταν γνωστός οπαδός του Ολυμπιακού και μάλιστα δολοφονήθηκε από τους χρυσαυγίτες λίγη ώρα αφού παρακολούθησε τον αγώνα της αγαπημένης του ομάδας.

Είναι γνωστό πως το No Politica μοιάζει με τη θεωρία των δύο άκρων, τρέφει ουσιαστικά το αυγό του φιδιού και στήνει τείχος αποκλεισμού στις φωνές που το αντιπαλεύουν. Αυτό ακριβώς καθιστά επιτακτική ανάγκη να προβάλλονται τέτοιες πρωτοβουλίες-διαφοροποιήσεις, εκτός και αν κάποιος χαρίζει όλο το κοινό ενός λαοφιλούς συλλόγου στην άλλη πλευρά: τους νεοναζί και το ντροπαλό απολίτικο πέπλο που φοράνε.

Ναι, το “άβατο του Καραϊσκάκη” αποτυπώνει κάποιους συσχετισμούς και δείχνει πού φτάνει το ταβάνι τέτοιων κινήσεων, και αυτό κατά κανόνα το ορίζει η εκάστοτε ΠΑΕ. Δυστυχώς πολλές φορές έχουμε δει τις αντιφάσεις και το ταβάνι κάποιων κερκίδων με αντιφασιστικό στίγμα, όταν διακυβεύονται τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη-προέδρου, η κατασκευή ενός γηπέδου (δηλαδή και πάλι τα συμφέροντα της ΠΑΕ) και όλα όσα σκεπάζονται υπό τη γενικά ασπίδα “το καλό της ομάδας”. Αυτό ακριβώς επισήμαναν τα Τοξικά Απόβλητα σε όσα μας είπαν στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας είχαν δώσει και συμπυκνώνουν στο τραγούδι τους “Αυτογκόλ”.

Είναι λοιπόν για πέταμα οι αντίφα κερκίδες; Είναι τόσο ρηχό το ταβάνι τους; Ασφαλώς και όχι! Κατά τη γνώμη μας, είναι πολύ σημαντικές, αρκεί να ξέρει κανείς ποιο είναι αυτό το ταβάνι. Μπορούν να χτυπήσουν το αυγό του φιδιού, που φιλοδοξεί να βρει φιλόξενες συνθήκες για να εκκολαφτεί στο γήπεδο. Μπορούν να δώσουν σωστά ερεθίσματα και ένα βασικό κριτήριο σε νέα παιδιά που ψάχνονται, να δηλώσουν τη στήριξή τους στους κοινωνικούς-εργατικούς αγώνες, να περάσουν μηνύματα με δυνατούς συμβολισμούς σε ένα ευρύτερο κοινό.

Αλίμονο όμως σε όποιον μένει εκεί, σε όποιον εξαντλεί στην κερκίδα τα προοδευτικά-αντιφασιστικά αντανακλαστικά του και πιστεύει πως έτσι εκπληρώνει το καθήκον του, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι οι πιο σημαντικοί αγώνες δίνονται σε άλλο γήπεδο.

Γι’ αυτό ακριβώς στην Κατιούσα επιλέγουμε συνειδητά να προβάλλουμε τέτοιες κινήσεις-πρωτοβουλίες -και για τον Φύσσα υπάρχουν αν μη τι άλλο δεκάδες κάθε χρόνο και από οπαδούς άλλων ομάδων, που τίμησαν τη μνήμη του από την πρώτη στιγμή σε όλα τα γήπεδα. Κι αυτό το επιλέγουμε χωρίς αυταπάτες και χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης.

Υστερόγραφο

Μία από τις αφορμές για το κείμενο ήταν αυτή η ανάρτηση του “κ. Πάπια” στην Κόντρα, που αναφέρεται ονομαστικά στην Κατιούσα, αλλά και εμμέσως στη συνέχεια -με αμένσιωτο- για τον… πανηγυρικό τόνο με τον οποίον προβάλαμε την είδηση.

Θα συμβουλεύαμε αρχικά τον συντάκτη να μην αποφεύγει να βάζει συνδέσμους -όπως τα επαγγελματικά site-, για να μπορεί να κρίνει το αναγνωστικό του κοινό όσα λέει, αλλά και τον αντίλογο. Κατά δεύτερον, να αποκτήσει μια επαφή με αυτά που πραγματικά διαβάζει σε ένα κείμενα και να μην τα διερμηνεύει στρεβλά κατά το δοκούν. Κατά τρίτον, να εφαρμόσει αυτοκριτικά όσα γράφει στον τίτλο του, να είναι δηλαδή πρώτα αντιφασίστας -ή όπως αλλιώς αυτοπροσδιορίζεται- και μετά οπαδός.

Και αν φτάσει ως εκεί, μπορούμε να συζητήσουμε στη συνέχεια για το “υψηλό, ταξικό κριτήριο” στις αναλύσεις του περί “πιάτσας”, “τσιγκούνηδων προέδρων που δε βάζουν φράγκα στην ομάδα” και άλλα παρόμοια που φιλοξενούσε η αθλητική του στήλη στην έντυπη Κόντρα -η οποία μας είχε συνηθίσει γενικά σε πιο σοβαρές αναλύσεις, αλλά κάθε κανόνας έχει και τις συγκεκριμένες εξαιρέσεις του.