Οι λόγοι για να γουστάρεις τον Αντετοκούνμπο δεν είναι μπασκετικοί

Οι λόγοι για να γουστάρει κανείς τον Αντετοκούνμπο δεν είναι μπασκετικοί.

Δεν τον γουστάρουμε για το τρομερό άνοιγμα των χεριών του και τα υπερφυσικά του προσόντα.
Δεν τον γουστάρουμε γιατί είναι ο ηγέτης των Μπακς, γιατί είναι από τα μεγαλύτερα αστέρια στο ΝΒΑ, υποψήφιος για το βραβείο του MVP και ίσως αυτός με το μεγαλύτερο περιθώριο βελτίωσης από οποιονδήποτε άλλον.
Δεν τον αγαπάμε επειδή είναι ο ηγέτης της Εθνικής και η βασική της ελπίδα για να κάνει κάτι καλό στις επόμενες διοργανώσεις και ας μην έχει μάθει πολύ καλά το ευρωπαϊκό στιλ μπάσκετ.
Δεν τον αγαπάμε για τους πόντους του, τα καρφώματά του, την απαράμιλλη δύναμή του, το Euro-step (αλλαγή κατεύθυνσης εν κινήσει) που ζαλίζει τους αντιπάλους, την τρομερή ικανότητά του στην άμυνα.
Δεν τον γουστάρουμε επειδή είναι “πρεσβευτής της χώρας μας” στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Δεν είναι αυτοί οι λόγοι για να γουστάρεις τον Αντετοκούνμπο, που έχει σήμερα γενέθλια. Οι λόγοι για να τον γουστάρει όποιος έχει κοινωνικό-πολιτικό κριτήριο είναι πολύ πιο σοβαροί από τους αμιγώς αγωνιστικούς.

Τον γουστάρουμε γιατί ήταν παιδί μεταναστών, που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, πουλούσε CD, έζησε στην πείνα, πήγαινε με τα πόδια στην προπόνηση από τα Σεπόλια στου Ζωγράφου, γιατί δεν είχε ούτε για ένα εισιτήριο.
Γιατί κατάφερε να επιβιώσει, να γίνει επαγγελματίας, να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο, στην αφρόκρεμα του αθλήματος, και παρόλα αυτά να παραμείνει σεμνός και ταπεινός, να μην ξεχάσει από πού ξεκίνησε.

Γιατί είχε κάθε λόγο να μισήσει το ρατσισμό στην Ελλάδα και όλους τους Έλληνες -αν κάνει την ίδια ηλίθια γενίκευση που κάνουν οι “δικοί μας” ρατσιστές, αλλά δεν το έκανε. Και παίζει με χαρά στην Εθνική ομάδα μιας χώρας που δεν τον αγάπησε πραγματικά παρά μόνο όταν πήγε στο ΝΒΑ κι έγινε διάσημος. Κι αν δεν είχε καταφέρει να βρει διέξοδο στον αθλητισμό, θα ήταν όπως όλοι οι άλλοι μετανάστες στην Αθήνα, χωρίς να έχει στον ήλιο μοίρα -κι ας έλεγε μια κυβερνητική εκπρόσωπος, ότι πάνε στις πλατείες για να λιάζονται.

Γιατί έφτασε στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, χωρίς να μπλέξει ποτέ στο “μαγικό κόσμο” του ελληνικού πρωταθλήματος και στον ηλίθιο καβγά μεταξύ των δύο αιωνίων -όπου έχει μπλέξει τώρα ο αδερφός του, ο Θανάσης.

Γιατί δε βολεύεται πάνω στο παχυλό συμβόλαιο που κέρδισε, για να κάνει την πάπια, έχει λόγο και άποψη και δε διστάζει να πάρει θέση και να υψώσει ανάστημα ενάντια στη ρατσιστική φραστική επίθεση που δέχτηκε ο αδερφός του Θανάσης.
Γιατί δεν το περιόρισε σε μια “προσωπική επίθεση”, αλλά θυμήθηκε όλους τους ομόχρωμούς του, όλους τους μετανάστες και πρόσφυγες που είναι στην Ελλάδα. Κι είπε πως αν ένας επαγγελματίας παίκτης δέχεται μια τέτοια επίθεση, ας βάλει ο καθένας με το μυαλό του τι γίνεται και πόσο “προστατευμένοι” είναι οι υπόλοιποι, της γης οι κολασμένοι.

Γιατί μπαίνει καρφί στο μάτι των φασιστών της χρυσής αυγής που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι τον βλέπουν να θριαμβεύει -και μάλιστα και με τα χρώματα της Εθνικής- και ξημεροβραδιάζονται σε αθλητικές σελίδες, για να τον βγάλουν στα σχόλια “αμπάσκετο”, επειδή δεν έχει σουτ…

Γιατί εκθέτει τους αστούς πολιτικούς που θέλουν να κάνουν λεζάντα με το όνομά του. Αλλά δυσκολεύονται να το πουν, όπως έκανε πρόσφατα ο Μπουμπούκος με τον… Ακενοτούμπο

Γιατί όταν του την είχαν στημένη να σχολιάσουν πως υπογράφει πάνω στην ελληνική σημαία και δε σέβεται το εθνικό σύμβολο, τους έβαλε τα γυαλιά.
Γιατί έρχεται κάθε καλοκαίρι στα Σεπόλια και τρέχει με τους φίλους του μες στο κατακαλόκαιρο.

Γιατι, γιατί, γιατί…

Χιλιάδες γιατί που μπαίνουν πιο πάνω από κάθε τι αγωνιστικό…