Όλιβερ Καν – Ο Τζένγκις Χαν των γηπέδων

Πολλοί τερματοφύλακες θα μπορούσαν να θέσουν σοβαρή υποψηφιότητα για τον τίτλο του καλύτερου. Ποιος θα μπορούσε όμως να σταθεί απέναντι στον Όλιβερ Ρολφ Καν για τον τίτλο του πιο τρομακτικού γκολκίπερ, που φόβιζε όσο κανείς τον αντίπαλο μες στο γήπεδο;

Κι αν αυτό αποτελεί παρηγοριά για τα θύματά του, το ίδιο πρόβλημα είχαν ακόμα και οι συμπαίκτες του. Ο Σεμπάστιαν Σβαϊνστάιγκερ είχε πάει στην Μπάγερν Μονάχου το 2002 και η θέση του στα αποδυτήρια ήταν δίπλα στον Καν, αλλά η πρώτη κουβέντα που του απεύθυνε ο συμπαίκτης του ήρθε με τρία χρόνια καθυστέρηση, για να μην παίρνει αέρα…

Ο ίδιος ο Καν, που έχει κερδίσει διάφορα πετυχημένα λογοπαίγνια, από Τιτάνας και Τζέγκις Καν, μέχρι Vol-kahn-o, που σημαίνει ηφαίστειο, το είχε φιλοσοφήσει. Ο τερματοφύλακας πρέπει να έχει και λίγο από το στοιχείο της παράνοιας. Ποιος άλλος θα μπορούσε να σταθεί μπροστά από άλλους ανθρώπους, δεχόμενος σουτ στο πρόσωπο ή στο στομάχι και να νιώθει ότι όλα είναι μια χαρά;”

Ο ίδιος πάντως είχε δοκιμάσει στα νιάτα του διάφορες θέσεις, ενώ όταν ήταν επαγγελματίας τερματοφύλακας, είχε πει μετά από έναν αγώνα στον οποίο είχε φιλήσει την μπάλα -ενώ άλλες φορές φαινόταν να θέλει να την φάει- πως θα προτιμούσε να σουτάρει ο ίδιος και να πηγαίνει να αποκρούει τον εαυτό του, για να διακριθεί επιτέλους, αλλά δε γίνεται.

Ο τρόπος που αντιλαμβανόταν το ποδόσφαιρο ήταν ως μια κατάθεση ψυχής. Δεν μπορούσε να βλέπει τους παίκτες να διαμαρτύρονται, να γκρινιάζουν για χτυπήματα και τραυματισμούς, να μην είναι ανθεκτικοί και σκληραγωγημένοι, σα να πηγαίνουν στον πόλεμο. Και μια φορά, ύστερα από μια ήττα της ομάδας του, άφησε άγαλμα το δημοσιογράφο που ρωτούσε τι έφταιξε, κι αυτός είπε πως τους έλειπαν αυγά -που εμείς θα το λέγαμε καρύδια, αλλά και στις δυο περιπτώσεις σημαίνει βασικά κάτι άλλο.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είναι ταυτόχρονα κι ένας από τους τερματοφύλακες με τις περισσότερες αντιπάθειες, αν και αυτό δε φαινόταν ιδιαίτερα να τον πτοεί. Πολύ στέκονταν ειρωνικά -και στα όρια του ρατσισμού- στον ελαφρύ προγναθισμό του, σε συνδυασμό με την κάπως “πρωτόγονη” συμπεριφορά του, για να τον μειώσουν. Αλλά μπορεί απλώς να τον πείσμωναν περισσότερο.

Παρόλα αυτά, έδινε απλόχερα την υποστήριξή του, όταν χρειαζόταν, σε φίλους και εχθρούς, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τη χειραψία και τα λόγια παρηγοριάς προς τον Κανιθάρες, μετά τη διαδικασία των πέναλτι στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Μιλάνο, μεταξύ της δικής του Μπάγερν και της Βαλένθια.

Ένα χρόνο αργότερα θα γινόταν ο ίδιος “τραγική φιγούρα” πουλώντας φτηνά την μπάλα στο γκολ που έκρινε οριστικά τον τελικό απέναντι στη Βραζιλία, και ενώ είχαν προηγηθεί μια σειρά πολύ καλές εμφανίσεις, όπου κράτησε την εστία του ανέπαφη για πέντε συνεχείς αγώνες.

Αν και τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μάλλον με το σοκ από την ανατροπή της Μάντσεστερ στον τελικό της Βαρκελώνης, στο 89′ και το 91′ (σαν αντεπανάσταση). Αλλά ό,τι δε σε σκοτώνει…

Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 15 Ιουνίου του 1959, στην Καρσλρούη. Ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του και υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο στην τοπική ομάδα, με την οποία έκανε ντεμπούτο στα 18 του, για να καθιερωθεί γρήγορα ως βασικός. Η καλύτερη στιγμή της καριέρας του σε αυτήν ήταν η επική ανατροπή επί της Βαλένθια και το εκκωφαντικό 7-0 με το οποίο οι Γερμανοί γύρισαν το 3-0 του πρώτου αγώνα, σε αυτό που έμεινε στην ιστορία ως “το θαύμα του Wildparkstadion”.

Η Καρσλρούη έμοιαζε μικρή να τον χωρέσει και το επόμενο βήμα ήταν η Μπάγερν, με την οποία ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης και έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό. Κατέκτησε 23 τίτλους συνολικά, ενώ μιάμιση δεκαετία αργότερα, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου στα 39 του χρόνια, ένα ολόκληρο γήπεδο ήταν εκεί για να τον αποθεώσει, ακόμα και με έναν τενόρο. Όχι όμως πως αυτό ήταν ικανό να τον λυγίσει και να δείξει σημάδια αδυναμίας…

Με την Εθνική ομάδα, έφτασε στον τελικό του Μουντιάλ, ανάμεσα σε δύο αποτυχημένες πορείες σε τελική φάση EURO για τη Νάσιοναλ Μάνσαφτ, ενώ όταν το 06′ οι Γερμανοί ήταν διοργανωτές, είχε χάσει τη θέση του βασικού από το Λέμαν.

Τα τελευταία χρόνια επανέρχεται πότε-πότε στην επικαιρότητα με φαρμακερές δηλώσεις, όπως αυτή για τη συνεχή επίδειξη των κοιλιακών του Κριστιάνο Ρονάλντο, που νιώθει πως τους βλέπει πιο συχνά από ό,τι το στήθος της γυναίκας του.

Η τελευταία είδηση ήταν πως μπήκε στη διοίκηση της Μπάγερν, ενώ η προοπτική είναι να αντικαταστήσει το Ρουμενίγκε στο αξίωμα του προέδρου του συλλόγου, από το οποίο πιθανότατα θα τρίξει τα δόντια στους παίκτες του FC Hollywood, όπως είναι το παρανόμι των Βαυαρών…