Οπαδοί κάτω από ξένες σημαίες

Μπορεί αυτή τη φορά ατα επεισόδια στο Καραϊσκάκη, στο παιχνίδι της Εθνικής, να μην εμπλέκονταν το αυγό του φιδιού -που εκτρέφεται και στα γήπεδα- αλλά η νοοτροπία δεν απείχε πολύ από τη φασιστική.

-Φοράς το πράσινο χρώμα του εχθρού; Θα φας ξύλο…

Η συνέχεια όμως ήταν ακόμα χειρότερη, ξεπερνώντας κάθε φαντασία.

Η δίκη ενός από τους οπαδούς που έκαναν την επίθεση αναβλήθηκε, εν μέσω αποθέωσης για τον κατηγορούμενο από… πλήθος αλληλέγγυων, οι οποίοι φώναξαν μεταξύ άλλων το σύνθημα “είμαστε οπαδοί, όχι εγκληματίες, δυο φάπες τις βαφτίσατε κακούργημα, ληστείες”, ενώ σύμφωνα με καταγγελίες, επιτέθηκαν και στον εργάτη ενός συνεργείου, μετά από μικρή ένταση που προκλήθηκε.

Πρώτη διευκρίνιση: πολλοί σύνδεσμοι και κινήσεις οπαδών σημειώνουν σωστά πως ενώ οι πραγματικοί εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι, η αυστηρότητα των αρχών εξαντλείται σε αυτούς και τους αντιμετωπίζει σαν κακοποιούς, ακόμα και με ιδιώνυμο αδίκημα, λες και είναι κομμουνιστές -που δεν είναι.

Από εκεί εξάλλου επιχειρούν να περάσουν με πλάγιο τρόπο διάφορα αντιδραστικά μέτρα που αφορούν συνολικά την κοινωνία, όπως το φακέλωμα, οι κάμερες, η κάρτα οπαδού, το ηλεκτρονικό εισιτήριο κτλ.

Όλα αυτά είναι σωστά και δεν αναιρούνται στο παραμικρό. Αλλά δεν είναι αυτή η περίπτωση -ή δεν είναι αυτή η βασική της πτυχή- εν προκειμένω.

Δεύτερη παρατήρηση: Για τον οπαδό η ομάδα είναι ιδέα -κι ας το δεχτούμε προσωρινά, ως υπόθεση εργασίας. Αυτός που την απειλεί όμως δεν είναι οι αντίπαλοι οπαδοί. Είναι οι παράγοντες, “επενδυτές” που την ευτελίζουν και την βγάζουν στο σφυρί να δουν τι τιμή θα πιάσει.

Να σηκώνεις ξένη σημαία ως οπαδός δε σημαίνει να παίρνεις το λάβαρο μιας αντίπαλης ομάδας -ίσα-ίσα, που έχουν υπάρξει μερικές σπουδαίες στιγμές συναδέλφωσης σε τέτοιες σκηνές. Σημαίνει βασικά να παίρνεις τα συμφέροντα της εκάστοτε “προεδράρας” ως συμφέροντα της ομάδας σου και να σκίζεσαι για αυτά.