Πάμπλο Γκαρσία: Όσο Ουρουγουανός θέλει…
Οργισμένο είδωλο, “επαναστάτης χωρίς αιτία”, βαρυποινίτης “πυγμάχος” των γηπέδων ή απλά… Ουρουγουανός, ο Πάμπλο Γκαρσία είναι ο παίκτης που έκανε τους οπαδούς της ομάδας του να παραδέχονται πως: No Garcia, No Party…
Για κάποιους είναι ο απόλυτος μαχητής, οργισμένο είδωλο, επαναστάτης χωρίς (ή με) αιτία.
Για άλλους είναι απλά ένας πυγμάχος χωρίς γάντια, σεσημασμένος “βαρυποινίτης” των γηπέδων, που βλέπει τις ουλές και τις κόκκινες ως παράσημο αλλά θα έπρεπε να έχει ακόμα περισσότερες.
Για τους οπαδούς της ομάδας του (ΠΑΟΚ) είναι η προσωποποίηση του συλλόγου τους και του χαρακτήρα που θα ήθελαν να έχει μες στο γήπεδο. Για αυτόν έβγαλαν το πανό “No Garcia, No Party”, γι’ αυτόν έγραψαν και το “αδιαφορώ για ό,τι και αν λένε, γιατί δεν ξέρουν πώς νιώθουμε για σένα”.
Όλα αυτά έχουν βάση και δόση αλήθειας και θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν απλά στην εθνικότητα του Πάμπλο Γκαρσία, που είναι και η βασική του ιδιότητα: Ουρουγουανός.
Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 11 Μάη 1975 στο Πάντο της Ουρουγουάης, σε μια φτωχή οικογένεια και από τις λαϊκές του καταβολές αντλεί μέχρι σήμερα τον τρόπο σκέψης του και τις ιδέες του, λέγοντας πχ ότι ποτέ δε θα μπορούσε να επιλέξει για διακοπές ένα νησί σαν την Μύκονο.
Στην εφηβεία του δούλευε σε έναν φούρνο και αν δε γινόταν ποδοσφαιριστής-προπονητής, πιθανότατα θα δούλευε ακόμα εκεί. Αλλά το ποδόσφαιρο του έδωσε την ευκαιρία να γυρίσει τον κόσμο και να γνωρίσει τον έρωτα της ζωής του -που δεν είναι άλλος από τον ΠΑΟΚ.
Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα με την Μοντεβιδέο Γουόντερερς (παίζοντας με όποιο παπούτσι έβρισκε μεταξύ 38 και 42, όπως έχει πει μεταξύ σοβαρού και αστείου), όπου κέντρισε το ενδιαφέρον της Ατλέτικο Μαδρίτης. Έμεινε μια τριετία στη δεύτερη ομάδα και επιχείρησε χωρίς επιτυχία το βήμα παραπάνω, με τη Μίλαν και τη Ρεάλ Μαδρίτης -το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του, όπως έλεγε αργότερα. Έζησε τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια στην Ισπανία με τους Βάσκους της Οσασούνα. Και έψαχνε έναν καινούριο προορισμό, γιατί βαρέθηκε να τρώει πάγκο και να παραχωρείται δανεικός από τη Ρεάλ.
MADRID, SPAIN – NOVEMBER 19: Lionel Messi of Barcelona gets past Pablo Garcia of Real Madrid during a Primera Liga match between Real Madrid and F.C. Barcelona at the Bernabeu on November 19, 2005 in Madrid, Spain.(Photo by Denis Doyle/Getty Images)
Ξεκίνησε επαφές με τον Άρη, αλλά κατέληξε στην ίδια πόλη στον αιώνιο αντίπαλό του και έδεσε από την πρώτη στιγμή με το κοινό και την ιδιοσυγκρασία της ομάδας. Το πάθος, το σκληρό παιχνίδι, η αυταπάρνηση και η άρνησή του να συμβιβαστεί με την ήττα, ήταν όλα όσα ήθελε να δει το κοινό της ομάδας, σε μια εποχή που δεν ήταν ακόμα σε θέση να διεκδικήσει τίτλους, αλλά μπορούσε να φοβίζει τους αντιπάλους του, κάνοντας πράξη το σύνθημα: ΠΑΟΚ-Γκαρσία- Τρομοκρατία…
Ο “έρωτάς” τους σφραγίστηκε σε ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, με τον Γκαρσία να βγάζει νοκ-άουτ τον Βραζιλιάνο Ντιόγκο με μια πυγμαχική γροθιά. Ο ίδιος λέει πως ανταπέδωσε απλώς ένα χτύπημα εκτός φάσης, από προηγούμενη φάση, αναρωτιόταν γιατί κλήθηκε μόνο αυτός σε απολογία και έλεγε πως δεν πρόκειται να αλλάξει στιλ παιχνιδιού και να παίζει φορώντας φούστα…
Αυτή ήταν απλά η πιο χαρακτηριστική “αλητεία” του Γκαρσία στα ελληνικά γήπεδα (από τις πολλές που έκανε), όπου έμεινε έξι χρόνια, πετυχαίνοντας ισάριθμα γκολ -μόλις ένα παραπάνω από τις αποβολές του. Ο εκρηκτικός του χαρακτήρας του δημιούργησε προβλήματα και εντός ομάδας, με πολλούς από τους προπονητές του (Σάντος, Δώνης, Στέφενς). Αναγκάστηκε να φύγει για λίγους μήνες από τον ΠΑΟΚ και να κλείσει την καριέρα του στην Ξάνθη, σύντομα επέστρεψε όμως από άλλο πόστο.
Αρχικά ως βοηθός προπονητή του Άγγελου Αναστασιάδη -με τον οποίο ήταν αδύνατο να κάνει χωριό και έτσι δεν κάθισε ποτέ δίπλα του στον πάγκο. Και στη συνέχεια ως προπονητής στις μικρές ομάδες, αφού ο τότε τεχνικός διευθυντής (Άρνεσεν) δεν του έδινε πολλή σημασία. Ο Γκαρσία κατέκτησε συνεχόμενα πρωταθλήματα με αήττητο σερί με τις μικρές ομάδες του ΠΑΟΚ και το φθινόπωρο έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του με την πρώτη ομάδα.
Κι αν χρειαζόταν ένα μικρό διάστημα προσαρμογής, αν ήταν δύσκολο να σκοτώσει τον παίκτη μέσα του, αυτό που δε θα μπορούσε είναι να σκοτώσει μέσα του τον Πάμπλο Γκαρσία και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που κουβαλάει.
Αυτόν που παντρεύτηκε τον παιδικό του έρωτα -και συνάντησε τον έρωτα της ζωής του στην ασπρόμαυρη φανέλα. Που έχει χτυπήσει τατουάζ με το σύνθημα-στάση ζωής “επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς” και με τον Αρτίγκας, τον ήρωα της ανεξαρτησίας της Ουρουγουάης , που είχε στα ιστορικά συμφραζόμενα της πατρίδας του το σύνθημα “ελευθερία ή θάνατος”. Αυτό που αναγράφεται δηλαδή στο παγούρι που έχει συνέχεια μαζί του ο Γκαρσία για να πίνει μάτε -ρόφημα εξόχως αγαπητό στη Λατινική Αμερική.
Αυτόν που είχε θυμηθεί μια επέτειο του Γκεβάρα -έστω και αν δεν ήταν τόσο πολιτικό το δικό του μήνυμα…
View this post on Instagram
Αυτόν που έπεσε πολλές φορές, αλλά σηκώθηκε πάντα και έριξε κάτω ακόμα περισσότερες τους αντιπάλους του, χαμογελώντας κρυφά για το κατόρθωμά του. Αυτόν που δίνει ρυθμό και νόημα στο πάρτι, κάνοντας τους δικούς του να τον λατρεύουν και τους απέναντι να λατρεύουν να τον μισούν, αλλά δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο…
