Πανιώνιος σημαίνει προσφυγιά – 130 χρόνια από την ίδρυσή του

Σήμερα ο Πανιώνιος κλείνει 130 χρόνια ζωής και εμείς αναδημοσιεύουμε ένα μέρος από το χορταστικό αφιέρωμα του Γιάννη Αλεξίου στο ogdoo.gr, με το ενημερωμένο αρχείο και τις αναφορές στις προσφυγικές ρίζες της ομάδας.

Μια φορά κι έναν καιρό στα σχολεία της Νέας Σμύρνης οι δάσκαλοι δίδασκαν στα παιδιά την ιστορία της πόλης: Αγ. Φωτεινή, Εστία, Πανιώνιος. Οι τρεις φάροι που έπρεπε να σέβεσαι ώστε να πορευτείς στη ζωή σου ως κάτοικός της. Ένα πανίσχυρο τρίπτυχο με τεράστια ιστορία πίσω του. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης αναφέρεται ότι είχε μαρτυρικό θάνατο, αλλά πώς μαρτύρησε το γνωρίζουν μόνο οι εναπομείναντες πια γέροντες Σμυρνιοί που γνωρίζουν καλά ότι τον περιέφεραν οι Τούρκοι δεμένο και του πετούσαν αλάτι στις πληγές ώσπου ν’ αφήσει την τελευταία του πνοή σφαδάζοντας από πόνους. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης του οποίου το άγαλμα του βρίσκεται στην είσοδο της πόλης ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Πανιωνίου καθώς με πρωτοβουλία του και προσωπική μέριμνα χτίστηκε το νέο στάδιο του συλλόγου στη Σμύρνη, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1912 με τους ΙΔ Πανιώνιους Αγώνες. Η δημοτική αρχή φρόντισε να κατεβάσει γρήγορα το κασκόλ του Πανιωνίου που κάποιοι είχαν βάλει ανάμεσα στα χέρια του τεντωμένο και περήφανο.

Οι παίκτες του Πανιωνίου πανηγυρίζουν ιστορική νίκη 1-4 επί του Ολυμπιακού μέσα στο Καραϊσκάκη στις 5.1.1966. Στο μέσον ο Στάθης Χάϊτας.

Πρόσφατα η Νέα Σμύρνη ανακηρύχτηκε μία από τις 10 καλύτερες γειτονιές της Ευρώπης, σύμφωνα με την Guardian, μόνο που αυτό πρέπει να κάνει υπερήφανους για την επιλογή τους τους νεότερους κατοίκους της πόλης που επέλεξαν το σωστό σημείο να κατοικήσουν. Όχι όμως κατά βάθος τους παλιότερους κατοίκους της Ν. Σμύρνης γιατί το σημερινό προσωπείο της περιοχής δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με την πόλη που μεγάλωσαν και αγάπησαν. Θυμάμαι όταν είχα επισκεφτεί τον Νίκο Πορτοκάλογλου στη νέα του κατοικία στο Χαλάνδρι, το 1999, τον ρώτησα απορημένος: «Γιατί άφησες τη Ν. Σμύρνη;» και μου απάντησε: «Δεν είναι πια αυτή που ζήσαμε…». Μιλάμε για το Νίκο που έχει μεγαλώσει δύο στενά από την πλατεία. Και δεν είναι ο μόνος που έφυγε…

Η πληθυσμιακή έκρηξη της πόλης που προήλθε από την κατεδάφιση των μονοκατοικιών της, οι οποίες πια είναι τόσο λίγες που όταν δεις κάποια μοιάζει με φωτογραφία άλλης εποχής, αποδυνάμωσε εύλογα το Πανιώνιο στοιχείο. Η σύγχρονη αυτή πόλη εξυπηρετεί πλέον τις ανάγκες των ανάμεικτου πληθυσμού της που δεν γνωρίζει ούτε το Νίκο Πεντζαρόπουλο, ούτε φυσικά ότι διατηρούσε πρακτορείο Προ-Πο, ούτε σε ποια γειτονιά μεγάλωσε ο Δημήτρης Σαραβάκος, ούτε πού βρισκόταν το μαγαζί με τα αθλητικά είδη του Γιώργου Δέδε, αλλά ούτε και ποιος είναι ο Γιώργος Δέδες και φυσικά τι εστί πραγματικά Γαλαξίας, ποιος ήταν ο Φάνης που σέρβιρε τον ελληνικό καφέ σε μπρίκι και ότι το σημείο αυτό ήταν επίσης το μέρος υποδοχής των αντιπάλων φιλάθλων γιατί Νέα Σμύρνη σήμαινε μόνο Πανιώνιος. Είναι σαν να λέμε ότι ο Πανιώνιος είναι μια καυτή πατάτα στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης που πλέον δεν υπερασπίζεται το τοπικό χαρακτήρα της Ν. Σμύρνης αλλά έχει ανοίξει το παράθυρο στον κόσμο. Για παράδειγμα πριν μερικά χρόνια τα όσα συνέβαιναν στην πόλη εντέχνως δεν διαφημίζονταν γιατί απευθύνονταν σχεδόν αποκλειστικά στους κατοίκους της, ενώ στην πορεία αυτό άλλαξε και η διαφήμιση πάει… σύννεφο. Η Ν. Σμύρνη ήταν ξεχωριστή γιατί είχε έντονο το τοπικό χρώμα, την υπεραγαπούσαν οι κάτοικοί της και η πλειονότητά της καλυπτόταν σε τέτοιο βαθμό από τα κάλλη της ώστε δεν χρειαζόταν να μετακινηθεί σε άλλη περιοχή για να διασκεδάσει ή ότι άλλο και το καμάρι της ήταν ο Πανιώνιος.

«Ιπτάμενος» Πανιώνιος της σεζόν 1974-75

Αν για παράδειγμα σήμερα γινόταν ένας έρανος, όπως παλιότερα, για την ενίσχυση του Πανιωνίου, οι περισσότεροι καταστηματάρχες της περιοχής προφανώς θα αντιμετώπιζαν την ομάδα εράνου όπως κάποιον από εκείνους που από το πουθενά ζητούν χρήματα και είναι φορτικοί και ανεπιθύμητοι. Άσε που μπορεί να μην γνωρίζουν καλά – καλά τι είναι ο Πανιώνιος καθώς έχουν ανοίξει καταστήματα στην περιοχή χωρίς να έχουν καμία σχέση με αυτή και την επέλεξαν γιατί έχει τη φήμη ότι είναι εύρωστη. Ξέρετε ποιοι αντέδρασαν πρώτοι στην επικείμενη ανέγερση νέου γηπέδου επί εποχής Τσακίρη; Τα μαγαζιά της περιοχής. Οι παλιοί αυθεντικοί Πανιώνιοι μαγαζάτορες είναι πια μετρημένοι. Σε αυτό το νέο πρόσωπο της πόλης πολλοί εξ αυτών συμπλέουν και πια σπανίως βλέπεις ένα λάβαρο του Πανιωνίου ή μια φωτογραφία της ομάδας κρεμασμένη στον τοίχο. Ας είναι καλά το «Επιτόκιο» που τιμά την παράδοση και την ιστορία της πόλης.

Η ηρωική μορφή του Βασίλη Μωραϊτέλη

Όταν επιχειρήθηκε να προβληθεί στη Ν. Σμύρνη η ταινία «1968» ρώτησα ένα αυθεντικό Νεοσμυρνιό αν συμφωνεί με την απαγόρευση της προβολής στην περιοχή και μου αποκρίθηκε: «Αυτό που ζητάμε είναι να μας σέβονται». Αυτό έχει πολλές αναγνώσεις, αλλά ένας παλιός Πανιώνιος γνωρίζει. Φυσικά και η Ν. Σμύρνη ήταν και είναι για όλο τον κόσμο, όπως και παλιότερα για παράδειγμα ο «Γαλαξίας» ήταν σημείο συνάντησης παρεών απ’ όλη την Αθήνα, για να μην πω την Αττική. Αλλά αυτό το είχε και η Γλυφάδα, όμως η Γλυφάδα δεν είχε Πανιώνιο… Μαζί με την παλιά Ν. Σμύρνη χάνεται και το προσφυγικό στοιχείο της καθώς Πανιώνιος σημαίνει προσφυγιά. Η ταύτιση της Ν. Σμύρνης με τον Πανιώνιο είναι η ίδια η ιστορία της και όπως γράφει με μπογιά στις κερκίδες του γηπέδου: Ο Πανιώνιος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν παθαίνουν ποτέ.

Η ποδοσφαιρική ομάδα της Ν. Σμύρνης φέτος βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού διανύοντας ίσως την πιο δύσκολη χρονιά της ιστορίας της έχοντας το βάρος της οικονομικής διαχείρισης, αλλά και το βάρος της διαχείρισης των 130 χρόνων από την ίδρυσή του Πανιώνιου. Η ιστορικότερη ομάδα στην Ελλάδα – ιδρύθηκε το 1890 στη Σμύρνη – και μια από τις παλιότερες στην Ευρώπη έχει πολλά να προσφέρει ακόμη στους οπαδούς της που διψούν για να ξαναδούν μεγάλη την ομάδα τους και να επιστρέψουν στο γήπεδο.

«Παιδί της ξενιτιάς»

Ο Πανιώνιος είναι προσφυγικό σωματείο, «παιδί της ξενιτιάς», γεννημένος στη Σμύρνη της Ιωνίας το 1890. Το πρώτο του όνομα ήταν «Ορφεύς» και είχε στόχο την καλλιέργεια της μουσικής παιδείας. Οκτώ χρόνια αργότερα ο Ορφέας ενώθηκε με το σύλλογο «Γυμνάσιο». Έτσι, δημιουργήθηκε ο «Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης», που είχε στο δυναμικό του πολιτιστικά και αθλητικά τμήματα. Πέρα από τις δραστηριότητές του αυτές ανέπτυξε και εθνικές, προσπαθώντας να διατηρεί ζωντανές τις παραδόσεις και τους δεσμούς μεταξύ των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Για το λόγο αυτό του απονεμήθηκε το βραβείου Ήθους από την Ακαδημίας Αθηνών το 1949.

Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε το 1922 και απέκτησε «στέγη» το 1940 στο χώρο που βρίσκεται σήμερα το γήπεδο της Νέας Σμύρνης, ο «ναός» όπως τον αποκαλούν οι φίλαθλοί του. Πρωτεργάτης στην κατασκευή του γηπέδου ήταν ο τότε πρόεδρος του συλλόγου Δημήτρης Καραμπάτης, που είχε την υποστήριξη του προέδρου της ΕΕΣ κ. Γεωργακόπουλου.

Κορυφαίες στιγμές του συλλόγου ήταν η κατάκτηση δύο φορές του Πρωταθλήματος Αθηνών 1946-47, 1950-51 του Βαλκανικού Κυπέλλου το 1971, τα δύο Κύπελλα Ελλάδα το 1979 και 1998, η κατάκτηση της 2ης θέσης τη σεζόν 1970-71. Ο Πανιώνιος σ’ όλη την πορεία του είναι τροφοδότης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχει αναδείξει κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές γνωστούς σε όλο το φίλαθλο κοινό, έχει μεγάλη παράδοση στους «κανονιέρηδες» και στους τερματοφύλακες και συνήθως όταν βγαίνει στην Ευρώπη σημειώνει αξιοσημείωτη πορεία. Μεταξύ άλλων ομάδων έχει νικήσει και αποκλείσει ομάδες όπως τις Ατλέτικο Μαδρίτης, Τβέντε, Ουντινέζε, Σοσό, Αούστρια Βιέννης, Νόρντζελαντ, Χάκα κ.α. Την περίοδο 1998-98 έφθασε στο Προημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων.

Ο Πανιώνιος της σεζόν 2008-9 με του Ρεκόμπα και Εστιγιανόφ στη σύνθεσή του

Δύο από τις δυσκολότερες στιγμές στην πλούσια ιστορία του ήταν η δοκιμασία των δύο συνεχόμενων μπαράζ τις σεζόν 1982-83 και 1983-84 μένοντας στην κατηγορία με νίκες επί του Μακεδονικού στο Βόλο και του ΠΑΣ Γιάννινα στο Αλκαζάρ της Λάρισας, όπου μετά το γκολ του Δημήτρη Σαραβάκου, στο 1-0, απεβίωσε μετά από οξύ έμφραγμα ο 48χρονος οπαδός του Πανιωνίου Χαρίδημος Χατζηχρήστος. Ο Πανιώνιος στάθηκε όρθιος. Δεν συνέβη το ίδιο τις περιόδους 1991-92 και 1995-96 όταν υποβιβάστηκε για πρώτη και δεύτερη φορά στην πορεία του.

Ο χαρισματικός αρχηγός του ως ποδοσφαιριστής και προπονητής του στο δεύτερο μπαράζ Στάθης Χάϊτας δύο βδομάδες μετά το γεμάτο καρδιοχτύπι Σάββατο στη Λάρισα ανέφερε: «Δεν θυμάμαι στην καριέρα μου σαν ποδοσφαιριστής, η καρδιά μου να χτύπησε ποτέ έτσι όπως τη βδομάδα του μπαράζ. Δεν θυμάμαι μέρα που να ‘χω ξεχάσει, σπίτι, παιδιά, γυναίκα, όλα… Εύχομαι στον Πανιώνιο να μην ξαναφτάσει σε παρόμοιες στιγμές. Εύχομαι στους οπαδούς του να μην αναγκαστούν άλλη φορά να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους για την αγαπημένη τους ομάδα. Εύχομαι στον Πανιώνιο να βρίσκεται πάντα ψηλά στη βαθμολογία και να μη χρειαστεί να στείλει καρδιές ραγισμένες σε πάλη με το θάνατο…»

Ο εμβληματικός αρχηγός και λατρεμένος από το φίλαθλο κοινό της ομάδας του Δημήτρης Μαυρίκης όταν ο προπονητής του Πανιωνίου Νίκος Αλέφαντος του έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσει να γράφει ιστορία στον Πανιώνιο στη δύση της καριέρας του, είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήμουν έτοιμος να διαπραγματευτώ την αποδέσμευσή μου από τον Πανιώνιο. Το ίδιο έμαθα ότι ήταν έτοιμοι να κάνουν και οι παράγοντες της ομάδας μου. Να που εμφανίστηκε την ίδια στιγμή στο δρόμο μου ο Νίκος Αλέφαντος. Μου έδωσε κουράγιο. Με κράτησε στο σύλλογο και μου είπε: «Παίκτες σαν εσένα πρέπει να γίνονται οι σημαίες των συλλόγων τους. Θα μείνεις και θα βοηθήσεις τον Πανιώνιο στη νέα του προσπάθεια». Κάτι που έγινε τελικά.

Πανιώνιος 2019-20

Αυτό ήταν πάντα ο Πανιώνιος, μια οικογένεια. Αλλά όπως λένε και οι οπαδοί του: Είναι τρελοί αυτοί οι Πανιώνιοι.

Η ομάδα που αναγεννήθηκε από τις στάχτες της Σμύρνης

O συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής του Πανιωνίου, Θοδωρής Μπελίτσος, μεγαλωμένος στη Ν. Σμύρνη ασχολείται συστηματικά με την ιστορία, τη λαογραφία, τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και έχει εκδώσει 25 βιβλία, κάποια από αυτά αφορούν την ιστορία του Πανιωνίου. Το έργο του έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, τους Δήμους Ν. Σμύρνης, Λήμνου και τον Πανιώνιο Γ.Σ. Είναι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να εισάγει στην ιστορία του Πανιώνιου Γυμναστικού Συλλόγου Σμύρνης.

«Σήμερον εν τω Ποδηλατοδρομίω του Ν. Φαλήρου πρώτη εμφάνισις των σμυρναϊκών ποδοσφαιρικών σωματείων εις επισήμους αγώνας. Ώρα 2 1/4 μ.μ. Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος εναντίον Παναθηναϊκού Αγωνιστικού και Ποδοσφαιρικού Ομίλου. Ώρα 4 μ.μ. Αθηναϊκός Αθλητικός Σύλλογος εναντίον Ποδοσφαιρικού Συλλόγου “Απόλλων” Σμύρνης».

[εφ. ΕΜΠΡΟΣ, 15/1/1923]

Έτσι προανήγγειλαν οι εφημερίδες το σημαδιακό από πολλές πλευρές ματς που διεξήχθη στις 15 Ιανουαρίου 1923, στο Ποδηλατοδρόμιο (το σημερινό Στάδιο Καραϊσκάκη) ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Πανιώνιο για το πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς που διεξαγόταν τότε, πριν ακόμα ιδρυθούν η ΕΠΣΑ και η ΕΠΟ.

Σημαδιακό, διότι ήταν το πρώτο ματς της περιόδου 1922-23, μετά την περιπέτεια της μικρασιατικής εκστρατείας και την καταστροφή που την ακολούθησε και σηματοδοτούσε κατά κάποιο τρόπο την επιστροφή σε μια ειρηνική καθημερινότητα.

Σημαδιακό, διότι ήταν ο πρώτος επίσημος αγώνας του Παναθηναϊκού με αυτό το όνομα, τα πράσινα χρώματα και το τριφύλλι, μετά από 15 χρόνια που έπαιζε με διάφορες επωνυμίες, όπως: Π.Ο. Αθηνών, Πανελλήνιος Π.Ο. κλπ.

Σημαδιακό, κυρίως, διότι ήταν το πρώτο ματς της αναγεννημένης από τις στάχτες της Σμύρνης ομάδας του Πανιωνίου, χάρη στις προσπάθειες του προέδρου Δημητρού Δάλλα, ο οποίος με το σύνθημα «Ο Πανιώνιος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν», εμφύσησε την αισιοδοξία στους κουρελιασμένους, πεινασμένους, τραυματισμένους σωματικά και ψυχικά πρόσφυγες Σμυρνιούς αθλητές που είχαν καταφύγει στην Αθήνα.

Οι: Γροσσομανίδης, Οικονομίδης, Φωτιάδης, Λεώνης, Νικολαΐδης, Μανιατόπουλος, Ψαλτόπουλος, Παρθενιάδης και οι Αρμένιοι: Αμπετιάν, Αχαρονιάν, Σεραφιάν, Γκουστενιάν που αποτελούσαν την πρώτη μετά την καταστροφή ομάδα, έγραφαν ιστορία. Λίγους μήνες ενωρίτερα αναζητούσαν τρόπο να σωθούν από το μένος των Τσετών και των Τούρκων ατάκτων που πυρπόλησαν την κοσμοπολίτικη μικρασιατική πατρίδα τους. Μπαίνοντας ξανά στο γήπεδο γνώριζαν ότι αποτελούσαν τη συνέχεια τριών δεκαετιών σμυρναϊκής ποδοσφαιρικής ιστορίας, που είχε γραφτεί στα γήπεδα του Παραδείσου και της Πούντας, από τον Πανιώνιο, τον Απόλλωνα, την Αρμενική και τους Άγγλους του Μπουρνόβα που εναλλάσσονταν στην κατάκτηση των πρωταθλημάτων των κυπέλλων της Σμύρνης, τα οποία αθλοθετούσε ο Πανιώνιος αλλά συνήθως τα κέρδιζε ο Απόλλων.

Η αναγεννημένη από τις στάχτες της Σμύρνης αυτή ομάδα πήρε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα πίσω από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο, από τον οποίο αργότερα προήλθαν Εθνικός και Ολυμπιακός. Την επόμενη χρονιά ήταν τρίτη αλλά καθώς δεν είχε δικό της γήπεδο σε λίγα χρόνια διαλύθηκε.

Όμως, ο Πανιώνιος Γ.Σ. δεν διαλύθηκε. Αντίθετα με έδρα το Παναθηναϊκό Στάδιο είχε δυναμική παρουσία και πρωτοποριακή αθλητική δράση. Αναβίωσε τους Πανιώνιους Αγώνες. Πρωταγωνίστησε για την καθιέρωση των Βαλκανικών Αγώνων Στίβου. Δημιούργησε γυναικείο αθλητικό τμήμα και διοργάνωνε επί πέντε χρόνια γυναικείο πρωτάθλημα στίβου, μέχρι να αναγκαστεί ο ΣΕΓΑΣ να προκηρύξει επίσημο γυναικείο πρωτάθλημα. Έφερε το βόλεϊ στην Αθήνα και διοργάνωνε επί χρόνια τα πρωταθλήματα βόλεϊ ανδρών, γυναικών και σχολείων. Ίδρυσε τμήματα μπάσκετ, ποδηλασίας που είχαν πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις.

Ώσπου, το 1940, απέκτησε επιτέλους δική του έδρα, στη Νέα Σμύρνη. Οπότε είχε φτάσει πλέον η ώρα να ξαναφτιάξει ποδοσφαιρική ομάδα. Ο βετεράνος Γιώργος Ρουσσόπουλος, μάζεψε προσφυγόπουλα από το Δουργούτι, το Νέο Κόσμο, το Κουκάκι και την Καλλιθέα, τα οποία είχαν φτιάξει μια ομάδα γειτονιάς, την Θύελλα, κι έπαιζαν μπάλα στην πλατεία της Λεύκας, στις όχθες του Ιλισσού και τα έφερε στον Πανιώνιο.

Βαζαίος, Μπουμπής, Λέκκας, Χριστάκης, Σκιαδάς, αδερφοί Ζαρκάδη, Βενετσάνος, Στάικος, Κωτσόβολος, Ηλιάδης, Χαροκόπος, αποτέλεσαν τη μαγιά, από την οποία μέσα στην κατοχή αναδημιούργησαν τον ποδοσφαιρικό Πανιώνιο. Στην ομάδα προστέθηκαν εξαιρετικοί μπαλαδόροι που καλούνταν στη Μικτή Αθηνών και στην Εθνική ομάδα: Πεντζαρόπουλος, Τσολιάς, Κερδεμελίδης, Σκορδίλης, Νεστορίδης, Σαραβάκος, Τσουχνικάς, Κωστάρας.

Οι έφηβοι του Ρουσσόπουλου έγιναν άνδρες και άρχισαν να σημειώνουν νίκες, τη μία μετά την άλλη, στο πρωτάθλημα Αθήνας και στο κύπελλο Ελλάδος.

Μια ομάδα από το πουθενά, άρχισε να αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Οι παράγοντες της ΕΠΣΑ έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν την άνοδο στην κορυφή του κυανέρυθρου συλλόγου. Οι προσπάθειες του προέδρου του Πανιωνίου Δημητρού Καραμπάτη, που δεν αγαπούσε το παρασκήνιο, δεν έφερναν αποτέλεσμα, με συνέπεια να χάνονται οι τίτλοι στις λεπτομέρειες, αν και έφερνε επιφανείς προπονητές, όπως τον Άγγλο Άλαν Μπάγκετ, το Γιάννη Χέλμη και τον Κώστα Νεγρεπόντη.

Το 1947 έχασε τον τίτλο από την ισόβαθμη ΑΕΚ, αφού η ΑΕΚ είχε καλύτερο συντελεστή τερμάτων για ένα μόνο γκολ! Ήταν καλύτερος από την ΑΕΚ και το απέδειξε στην τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος, όπου τη νίκησε δύο φορές 2-0, 2-1, πάλεψε για τον τίτλο και τερμάτισε στη τρίτη θέση μόλις δύο βαθμούς πίσω από Ολυμπιακό και Ηρακλή.

Το 1949 είχε δέκα στρατευμένους ποδοσφαιριστές που ήταν κατάκοποι καθώς ταξίδευαν συνεχώς με τα κλιμάκια των μονάδων που υπηρετούσαν για να δίνουν αγώνες σε διάφορες περιοχές. Είναι χαρακτηριστικό πως στη διάρκεια της σεζόν Πεντζαρόπουλος, Τσολιάς, Σκορδίλης έδωσαν πάνω από 50 ματς ο καθένας με: Πανιώνιο, Μικτή Αθηνών, Εθνική ομάδα και στρατιωτικές ομάδες! Έτσι ο Ιστορικός, αν και ήταν πρωτοπόρος σε όλη τη σεζόν, στο β΄ γύρο λόγω κόπωσης των παικτών έχασε δυο σημαντικά ματς και τερμάτισε δεύτερος, μόλις δύο βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό.

Η πρωταθλήτρια ομάδα του Πανιωνίου, το 1951 με τον Νίκο Πεντζαρόπουλο

Το 1950 έχασε τον τίτλο στο παρασκήνιο από την ΑΕΚ, την οποία είχε συντρίψει 4-0. Όμως, η ΕΠΣΑ καραδοκούσε και έδωσε τον τίτλο στην ΑΕΚ κατακυρώνοντας υπέρ της έναν αγώνα με τον Αθηναϊκό, στον οποίο είχε ηττηθεί. Να σημειωθεί πως τη σεζόν αυτή στη Μικτή Αθηνών έπαιζαν πέντε παίκτες του Πανιωνίου.

Μέσα από τέτοιους είδους συμπληγάδες πορευόταν πάντα ο Ιστορικός, γι’ αυτό όποτε κατόρθωνε να τις ξεπερνά οι επιτυχίες του λογίζονταν ως θαύματα, όπως το πρωτάθλημα Αθήνας 1951, οι παρουσίες στους τελικούς κυπέλλου 1952, 1961, 1967, οι έξοδοι στην Ευρώπη, το Βαλκανικό και τα δύο Κύπελλα Ελλάδος που κατέκτησε.