Ράφα Ναδάλ – Ο βασιλιάς της σκόνης

Αν στο τένις υπάρχει κάποιο είδος… “ιστορικού υλισμού”, τότε εξηγούνται πολλά. Ο Φέντερερ παίζει σαν υπολογιστής, γιατί έρχεται από την ορεινή (και ψυχρή) Ελβετία, που φημίζεται για τα ρολόγια και την ακρίβειά της. Ο Σέρβος Τζόκοβιτς έχει έναν βαλκανικό τρόπο παιχνιδιού, γεμάτο πάθος, νεύρα και σπασμένες ρακέτες. Κι ο Ράφα Ναδάλ έχει το μεσογειακό ταμπεραμέντο των Ισπανών και την ικανότητα να παίζει καλύτερα από όλους στις σκληρές, χωμάτινες επιφάνειες, που θυμίζουν τις ηλιοκαμένες ερήμους της πατρίδας του -αν και ο ίδιος γεννήθηκε σε νησί.

Κάπου εκεί τελειώνουν οι “μαρξιστικές” προεκτάσεις, καθώς μιλάμε για ένα πολύ ακριβό “αριστοκρατικό” άθλημα, που έχει πάντως ισχυρό λαϊκό έρεισμα και είναι ίσως το πιο δημοφιλές ατομικό σπορ -υπάρχει άλλωστε και το διπλό-ομαδικό. Και αν πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε κάτι με εξωαγωνιστικό ενδιαφέρον, δεν είναι οι φιλανθρωπίες του και το ίδρυμα που φέρει το όνομά του, αλλά οι στιγμές που έδειξε να είναι στο πλευρό των αδύνατων. Είτε όταν πήρε μπότες και σκούπα, στο πλευρό των πλημμυροπαθών που έμειναν αβοήθητοι από το κράτος, είτε με την πρόσφατη πρόταση να ενισχύσουν οικονομικά οι κορυφαίοι τενίστες τους συναδέλφους τους που έχουν ανάγκη.

Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 3 Ιουνίου του 1986, στη Μαγιόρκα, έδειξε από μικρός την κλίση του στον αθλητισμό και έγινε μήλο της έριδος για τους δύο θείους του. Ο ένας (Τόνι) ήθελε να τον κάνει τενίστα και έγινε αργότερα προπονητής του, ο άλλος (Μιχέλ Άνχελ) ήταν παίκτης της Μπαρτσελόνα αλλά έχασε κατά κράτος, γιατί ο Ράφα έγινε τενίστας και οπαδός της Ρεάλ.

Καταφέρνει να καταπλήξει τον κόσμο, προτού καν ενηλικιωθεί, κερδίζοντας τον Ρότζερ Φέντερερ το ’04 στο Μαϊάμι. Τα επόμενα χρόνια οι μεταξύ τους αγώνες δεν θα είναι απλώς συναρπαστικοί αλλά πιθανότατα το καλύτερο θέαμα που έχουν δει ποτέ οι φίλοι του αθλήματος, με αποκορύφωμα τον τελικό του Ουίμπλετον το ’08, τον τελικό των τελικών, όπως εκτιμούν πολλοί ειδικοί.

Ο Ναδάλ είναι πιο νέος, υπερέχει στο χώμα και στο σκορ των μεταξύ τους αναμετρήσεων, ενώ μπορεί να προσπεράσει τον Ελβετό τα επόμενα χρόνια σε κατακτήσεις Γκραν Σλαμ -αν δεν τον προλάβει στη γωνία ο Τζόκοβιτς. Και ο βασικός λόγος που ο Ναδάλ μπορεί να τους κοιτάζει στα μάτια είναι απλός: Ρολάν Γκαρός… -φέτος αναβλήθηκε ελέω πανδημίας, αλλά πάει για Σεπτέμβρη.

Το ’05 αρχίζει η ερωτική του σχέση με το Παρίσι. Κατακτά τον πρώτο τίτλο, δύο μέρες αφού κλείσει τα 19 και γίνεται ο θεσμός του θεσμού. Χτίζει τρομακτικά σερί νικών, φτάνει στους τελικούς χωρίς να χάνει σετ και παίρνει 12 χρυσά μετάλλια -που τα δαγκώνει χαρακτηριστικά σε κάθε πανηγυρισμό του. Κανείς άλλος δεν έχει διψήφιες κατακτήσεις ενός μόνο Γκραν Σλαμ, κανείς δεν έχει τα δικά του σερί νικών στο χώμα και δεν ενώνει-πωρώνει τόσο πολύ όλους τους Ισπανούς -ούτε καν οι χρυσές Εθνικές τους σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Ο τίτλος του Ρολάν Γκαρός είναι το δώρο που κάνει κάθε χρόνο (σχεδόν) ο Ναδάλ στον εαυτό του, για τα γενέθλιά του. Έχει μόνο δύο ήττες στο Παρίσι, αλλά καμία σε τελικό. Και όσοι τον νίκησαν -οι εξής δύο: Σόντερλινγκ και Τζόκοβιτς- έφτασαν στη βρύση χωρίς να πιουν νερό. Ο Σέρβος έπρεπε να περιμένει τη χρονιά που τραυματίστηκε και έλειπε ο Ισπανός, για να σηκώσει το μόνο Γκραν Σλαμ που του έλειπε.

Όσοι τον αντιπαθούν και δεν μπορούν τις γκριμάτσες, τις φωνές και τα “Vamos Rafa…”, λένε πως είναι αγωνιστικά μονοδιάστατος και δε θα έπρεπε να μπαίνει στη συζήτηση για τους κορυφαίους. Η αλήθεια είναι όμως πως ο Ναδάλ έχει κερδίσει όλα τα γκραν σλαμ, έφτασε πολλές φορές στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης και χρειάστηκε να εξελίξει θεαματικά το παιχνίδι του για να εκθρονίσει από την κορυφή τον Φέντερερ. Κλασικό παράδειγμα, τα εντυπωσιακά διαγώνια βολέ του, όταν ανέβαινε ο Ελβετός στο φιλέ, και τα ακόμα πιο εντυπωσιακά ράλι, όπου βγάζει σερί απίστευτες άμυνες, όσες χρειάζεται μέχρι να κάνει λάθος ο αντίπαλος.

Σε κάθε περίπτωση, ο Ράφα δύσκολα αφήνει το κοινό αδιάφορο, έχοντας φανατικούς εχθρούς και ακόμα πιο φανατικούς θαυμαστές. Τόσο φανατικούς-ές, που έχουν δαγκώσει μαζί του τη λαμαρίνα -όπως αυτός τα τρόπαια- και του έχουν κάνει ακόμα και πρόταση γάμου εν μέσω αγώνα!

Αν και δεν αποδείχτηκε τόσο ετοιμόλογος όσο η Στέφι Γκραφ, μερικά χρόνια πριν.

Αντί επιλόγου, μερικά ακόμα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα ενός από τους πιο “ερωτεύσιμους” τενίστες όλων των εποχών, του βασιλιά του χώματος -και συνεπώς της σκόνης…