Ρόμπι Φάουλερ – Όταν ο “θεός” του Λίβερπουλ αφιέρωνε στην εργατική τάξη της πόλης

Μπορεί μικρός να ήταν οπαδός της Έβερτον, έμελλε όμως να γράψει ιστορία με τα χρώματα των “Reds” της πόλης του Λίβερπουλ. Μπορεί να ήταν ένας από τους μεγαλύτερους επιθετικούς στο νησί της δεκαετίας του ’90, αλλά τον θυμούνται όλοι κυρίως για τα κατορθώματά του που δεν ήταν αμιγώς αγωνιστικά. Μπορεί να είναι σήμερα πετυχημένος επιχειρηματίας, ήταν όμως φτωχόπαιδο μιας εργατικής οικογένειας και δεν ξέχασε ποτέ την καταγωγή του. Και μπορεί να έπεσε πάνω στα πέτρινα χρόνια της Λίβερπουλ, ωστόσο οι οπαδοί της τον θυμούνται σαν θεό. Και η σημερινή αναφορά (με αφορμή τα γενέθλιά του στις 9 Απριλίου του 1975) εξηγεί το γιατί.

Ο Φάουλερ μεγάλωσε στο Λίβερπουλ της δεκαετίας του ’80, έζησε ως παιδί τη σκληρή εποχή του Θατσερισμού, τις μεγάλες απεργίες και τον αγώνα των λιμενεργατών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και τις άγριες συνέπειές της. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ο αγώνας αυτός φτάνει στο απόγειό του και αποκτά διεθνή διάσταση, ενώ ο Φάουλερ είναι ήδη το ανερχόμενο αστέρι της Λίβερπουλ. Παιδί λιμενεργάτη κι ο ίδιος, συμφωνεί με τον συμπαίκτη του Στιβ ΜακΜάναμαν και φοράνε φανέλες με το σύνθημα “αλληλεγγύη στους λιμενεργάτες” (τους 500 λιμενεργάτες που αρνήθηκαν να γυρίσουν στη δουλειά τους, καθώς απεργούσαν σε αλληλεγγύη συναδέλφων τους από άλλο λιμάνι), για να τις αφήσουν να φανούν στο τέλος του αγώνα, όταν θα άλλαζαν φανέλες με τους αντιπάλους της νορβηγικής Μπραν. Η ζωή όμως τα φέρνει αλλιώς…

Ο Φάουλερ σκοράρει δύο γκολ, δίνοντας την πρόκριση στην ομάδα του, και πανηγυρίζει το δεύτερο δείχνοντας τη φανέλα με το μήνυμα για τους λιμενεργάτες -που τελικά επαναπροσλαμβάνονται, μετά από πιέσεις, αλλά με χειρότερους όρους και συμβάσεις. Αυτό το γκολ κοστίζει στον Φάουλερ ένα τσουχτερό πρόστιμο από την UEFA -που δεν επιτρέπει πολιτικά μηνύματα που δεν είναι της αρεσκείας της- ο ίδιος όμως έχει φροντίσει να ενισχύσει έμπρακτα και το ταμείο αλληλεγγύης των λιμενεργατών.

Στον πρώτο αγώνα ενάντια στους Νορβηγούς είχε πετύχει ίσως το ωραιότερο γκολ της καριέρας του.

Σε ντέρμπι με την Άρσεναλ πετυχαίνει και το πιο γρήγορο χατ-τρικ στην ιστορία της Premier League (σε μόλις 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα) και κατείχε το σχετικό ρεκόρ μέχρι πρότινος, για να του το πάρει ο Μανέ -που αργότερα πήγε επίσης στη Λίβερπουλ.

Αλλά η κορυφαία του επίδοση είναι τα 5 γκολ, που τα πέτυχε μόλις στα 18 του χρόνια, στο πρωτάθλημα εναντίον της Φούλαμ.

Τα βρετανικά Media, τον είχαν βαφτίσει μαζί με Μακμάναμαν, Κόλιμορ, Ντέβιντ Τζέιμς και Ρέντναπ «Spice Boys». Κατηγορούσαν το “παρεάκι” ότι είχε μειωμένη απόδοση λόγω των εξωγηπεδικών τους δραστηριοτήτων ενώ ο Φάουλερ φέρεται να είχε σχέση και με μια Spice Girl (την Έμμα).

Στο ίδιο μήκος κύματος, οι οπαδοί της Έβερτον του φώναζαν ότι ήταν εθισμένος στην κοκαΐνη και αυτός απάντησε μες στο γήπεδο. Αφού ισοφάρισε σε ένα μεταξύ τους ντέρμπι, γονάτισε στη μικρή περιοχή και άρχισε να σνιφάρει τη γραμμή. Πολλά χρόνια αργότερα δήλωσε μετανιωμένος αλλά αυτή η κίνησή του έμεινε στην ιστορία και μνημονεύεται μεταξύ των πιο ιδιαίτερων πανηγυρισμών στα χρονικά.

Ο Ουγιέ δήλωσε ότι το έκανε γιατί του το είχε μάθει ο Ριγκόμπερτ Σονγκ και ήταν ένας πανηγυρισμός που δήθεν έτρωγε το γρασίδι. Τιμωρήθηκε με 60.000 λίρες από την Βρετανική Ομοσπονδία.

Το 2002 αναγκάζεται να φύγει από την ομάδα που τον ανέδειξε, λόγω των κακών σχέσεών του με τον Ζεράρ Ουγιε ενώ οι τραυματισμοί του είχαν ανοίξει τον δρόμο στον Όουεν για να ξεπεταχτεί. Έκανε αδιάφορα περάσματα από Λιντς και Μάντσεστερ Σίτι, αλλά δεν ήταν ποτέ πια στο ίδιο επίπεδο. Επέστρεψε για μια χρονιά στη Λίβερπουλ στα 32 του και έκλεισε την καριέρα του σε μικρές κατηγορίες, Αυστραλία μέχρι και λίγη Ταϊλάνδη.

Αλλά οι τελευταίες χαμηλές πτήσεις του δεν ήταν ικανές να τον αποκαθηλώσουν για τους οπαδούς της Λίβερπουλ που συνέχισαν να τον βλέπουν όχι απλά ως ένα είδωλο αλλά ως θεό. Και τον αποθέωσαν ακριβώς γιατί στάθηκε στο πλευρό των κοινών θνητών μια δεν ξέχασε ποτέ την καταγωγή του.