Shawn Kemp – Η καταιγίδα του Seattle
Λίγοι παίκτες έχουν αδικήσει τόσο πολύ τον εαυτό τους, αφήνοντάς μας με την απορία “τι θα γινόταν αν…”. Κι ακόμα πιο λίγοι έχουν φέρει τέτοια κύματα μπασκετικής καψούρας -που δένει διαλεκτικά με τους αυτοκαταστροφικούς τύπους- στο κοινό.
Λίγοι παίκτες έχουν αδικήσει τόσο πολύ τον εαυτό τους, αφήνοντάς μας με την απορία “τι θα γινόταν αν…”. Κι ακόμα πιο λίγοι έχουν φέρει τέτοια κύματα μπασκετικής καψούρας -που δένει διαλεκτικά με τους αυτοκαταστροφικούς τύπους- στο κοινό. Τόση που να εμπνέει τέτοια μπλουζάκια, που μόνο στον “Πρίγκιπα του Μπελ-Αιρ” θα μπορούσαμε να βρούμε.
Τόση που ακόμα και ο Ντουράντ απέτισε φόρο τιμής φορώντας τη ρετρό φανέλα του Σον Κεμπ με το Σιάτλ, εκεί όπου ξεκίνησε και ο δικός του μύθο, προτού ο οργανισμός αλλάξει πόλη (Οκλαχόμα) και όνομα (Θάντερ).
Το υποψιασμένο κοινό της Κατιούσα μπορεί να ξέρει το Σιάτλ από τη μεγάλη διαδήλωση προ εικοσαετίας, που εγκαινίασε το λεγόμενο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Οι πιο ρομαντικοί από την ταινία “Άγρυπνος στο Σιάτλ” με τον Τομ Χανκς. Και οι αθλητικοί “κάφροι” από την υπερηχητική -όνομα και πράγμα- ομάδα των Supersonics. Ποιος είπε όμως ότι οι κάφροι δεν μπορούν να ερωτευτούν και να βγουν στη βροχή, να παίξουν;
Ο Κεμπ δεν μπορεί να μπει στη συζήτηση για τον καλύτερο power forward της ιστορίας, γιατί δεν είχε διάρκεια. Και δεν είχε διάρκεια, γιατί σκότωσε νέος το μπασκετικό του ταλέντο. Και αυτό μπορεί να ήταν μεγαλύτερο έγκλημα από τις περιπτώσεις που απασχόλησε το νόμο -για κατοχή ναρκωτικών και διάφορα πλημμελήματα. Αλλά όσοι “πεθαίνουν” μικροί, χτίζουν το μύθο τους για την αθανασία.
Γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1969 στην Ιντιάνα, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τα σχολικά μαθήματα και απέκλεισε νωρίς την προοπτική μιας κολεγιακής καριέρας, μπαίνοντας από μικρός στα βάσανα και μόλις στα 19 του χρόνια στην αρένα του ΝΒΑ. Μετά από μια αναγνωριστική ρούκι χρονιά -και τα καψόνια του Ξαβιέρ Μακ Ντάνιελ- προσαρμόστηκε, ανέβασε δραστικά την απόδοσή του και η δεκαετία του 90′ έδειχνε να του ανήκει.
Έγινε έξι φορές All Star, μέλος της γεμάτης ταλέντο Dream Team II, μπήκε τρεις φορές στη δεύτερη καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος και έγινε ο ηγέτης της ομάδας, κάνοντας μαζί τους πρωταθλητισμό με συνεχείς παρουσίες στα πλέι-οφ της (πολύ άγριας τότε) Δύσης. Το 96′ έφτασαν μέχρι τη βρύση, αλλά δεν ήπιαν σαμπάνια από το Κύπελλο, αφού σκόνταψαν στο ανυπέρβλητο εμπόδιο των Μπουλς του Τζόρνταν. Κατάφεραν όμως να πάρουν δύο νίκες απέναντί τους, τη χρονιά του μυθικού ρεκόρ των Ταύρων με 72 νίκες και μόλις 10 ήττες.
Και τότε… Τότε άρχισε ο κατήφορος του Κεμπ, που ήταν απότομος, ακριβώς γιατί είχε φτάσει τόσο κοντά στην κορυφή. Έχανε προπονήσεις χωρίς λόγο, μεθούσε πριν τους αγώνες, είχε μπλεξίματα με ναρκωτικά και την αστυνομία, ενώ παραδέχτηκε ανοιχτά στους συμπαίκτες του πως ήταν αλκοολικός. Τα επόμενα χρόνια είχε φανερό πρόβλημα συγκέντρωσης στο στόχο του, φτάνοντας στο σημείο να αποκοιμηθεί κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης…
Έγραψε έναν άδοξο επίλογο στους Σόνικς, για να ακολουθήσει μια συμπαθητική τριετία στο Κλίβελαντ, ένα σύντομο επεισοδιακό πέρασμα από το Πόρτλαντ και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να επιστρέψει στην ενεργό δράση στο ΝΒΑ, ακόμα και με την Μοντεγκρανάρο της Ιταλίας, στα 39 του…
Παρόλα αυτά, ο κόσμος τον θυμάται με λατρεία και… νοσταλγεί αυτά που έχασε, αν ο Reignman συνέχιζε στον ίδιο ρυθμό. Νοσταλγεί την ομάδα (που δεν υπάρχει πια), τα φανταχτερά χρώματα, το εντυπωσιακό όνομα, το ωραίο λογότυπο. Μα πάνω από όλα την απίστευτη ένταση που έβγαζε ο Κεμπ στο παρκέ. Και πάνω από όλα τα τρομερά του καρφώματα, που δε χορταίνει να τα βλέπει στο ριπλέι και γεμίζουν ένα σκληρό δίσκο με βίντεο.
Όχι, λάθος, πάμε από την αρχή…
Το πιο εντυπωσιακό ήταν αυτό με την αφιέρωσή του στον Λίστερ των Γουόριορς, που είχε ειδικές οδηγίες για να τον σταματήσει με κάθε τρόπο, κατάφερε να τον εκνευρίσει στη σειρά των πλέι-οφ και είναι υπεύθυνος για την ομορφιά που βλέπουμε παρακάτω.
Μετά το τέλος της καριέρας του, ο ίδιος είχε πει (όταν ρωτήθηκε για τη σύγκριση με τα εντυπωσιακά καρφώματα του Μπλέικ Γκρίφιν) πως για αυτόν το κάρφωμα δεν είναι απλά να αφήνεις την μπάλα στο καλάθι, αλλά βασικά να κατεβάζεις την μπασκέτα από το ύψος της και να την κατεδαφίζεις. Περίπου ό,τι έκανε το τόμαχοκ του Ντομινίκ στα 80’ς, πριν πάρει αυτός τη σκυτάλη.
Χτες ο Σον Κεμπ συμπλήρωσε το 50ό έτος της ηλικίας του και το ΝΒΑ τον τίμησε με ένα ακόμα βιντεάκι από τα άπειρα στιγμιότυπα που έχει χαρίσει στο κοινό, απέναντι στους καλύτερους. Αυτό έχει επιλεγμένες 50 φάσεις, όσα και τα κεράκια που έσβησε χτες…