Τα αίολα επιχειρήματα του Αίολου Κεντέρη

Ο Κώστας Κεντέρης είναι πιθανότατα το πιο αντιπροσωπευτικό αθλητικό σύμβολο του μύθου και της παρακμής της “ισχυρής Ελλάδας”. Η αποχώρησή του από το προσκήνιο και τα φώτα της δημοσιότητας θύμιζε ουσιαστικά την τύχη κάποιων πολιτικών μετά από την εμπλοκή τους σε σκάνδαλα, που μένουν στο απυρόβλητο αλλά σπιλώνουν οριστικά την υστεροφημία τους.

Γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου του 1973 στη Μυτιλήνη κι αρχικά ασχολήθηκε με το μήκος, για να πειστεί σύντομα από τον προπονητή του να αλλάξει αγώνισμα και να στραφεί στα 400 μέτρα, όπου είχε επιτυχίες ήδη από την εφηβική ηλικία. Πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου συνεργάστηκε με τον προπονητή της Βούλας Πατουλίδου, αντιμετώπισε όμως αρκετά προβλήματα τραυματισμών. Πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό κι η εκτόξευσή του ήρθε σε αρκετά μεγάλη αθλητική ηλικία, όταν άρχισε τη συνεργασία του με το Χρήστο Τζέκο, που προπονούσε και την Κατερίνα Θάνου.

Το “μπαμ” για τον Κώστα Κεντέρη ήρθε το 2000, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, όπου πήγε σαν το απόλυτο αουτσάιντερ και έφυγε με το χρυσό μετάλλιο, ως ο διάδοχος του Μάικ Τζόνσον, μπροστά από μεγάλα ονόματα, όπως ο Άτο Μπόλτον.

Αυτή ήταν ουσιαστικά η πρώτη μεγάλη διεθνής διάκριση στην καριέρα του, δεν αποδείχτηκε πυροτέχνημα όμως, αφού ακολούθησαν το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Έντμοντον το 2001 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου την αμέσως επόμενη χρονιά, με τον Κεντέρη να κατεβαίνει κάτω από τα 20 δευτερόλεπτα -κανείς δεν ξέρει τι χρόνο θα έγραφε, αν δε σήκωνε το χέρι για να πανηγυρίσει, πριν τη γραμμή του τραυματισμού.

Το φαινόμενο ένας άσημος μέχρι πρότινος αθλητής να αφήνει πίσω τους κορυφαίους Αμερικανούς -κατά κύριο λόγο- σπρίντερ και τα μεγάλα ονόματα ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Άρχισε ωστόσο να κινεί υποψίες, σε συνδυασμό και με τη συστηματική αποχή του Κεντέρη από διεθνή μίτινγκ και άλλες διοργανώσεις. Ο Κεντέρης μπήκε στο στόχαστρο της WADA και διαφόρων πιέσεων από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και δεν έδωσε το “παρών” (non show) σε δύο περιπτώσεις που ειδοποιήθηκε για αντι-ντόπινγκ κοντρόλ. Το κακό τρίτωσε όμως το καλοκαίρι του 2004, λίγα 24ωρα πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Ο Κεντέρης προοριζόταν πιθανότατα για τη θέση του τελευταίου λαμπαδηδρόμου στην τελετή έναρξης, μες στο Στάδιο. Δεν έδωσε όμως το “παρών” (τρίτο non-show) σε μια ειδοποίηση της WADA για έλεγχο της τελευταίας στιγμής, κάτι που έφερε ένα ντόμινο εξελίξεων κι ένα μικρό θρίλερ, με κατάληξη-φάρσα. Ενώ τα δημοσιογραφικά γραφεία βούιζαν με διάφορα σενάρια για αυτό που πρόκειται να συμβεί -με το Φίλιππα Συρίγο να αποκαλύπτει την υπόθεση- ο Κεντέρης και η Θάνου μεταβαίνουν στο ΚΑΤ μετά από ένα τροχαίο ατύχημα, το οποίο αποδείχτηκε στη συνέχεια πως ήταν σκηνοθετημένο, για να αποφύγουν τον έλεγχο.

Η συμμετοχή τους στους αγώνες αποκλείστηκε αυτομάτως, ενώ εκκρεμούσαν εις βάρος τους κατηγορίες, για να επέλθει τελικά ένα είδος (όχι και τόσο) έντιμου συμβιβασμού. Οι δύο αθλητές παραδέχτηκαν παραβάσεις στον κανονισμό για το αντι-ντόπινγκ κοντρόλ, όχι όμως και τη χρήση αναβολικών ουσιών, που δεν αποδείχτηκε επίσημα ποτέ. Δεν ατιμάστηκαν με την αφαίρεση τίτλων και μεταλλίων, ουσιαστικά όμως δέχτηκαν να απόσχουν για μεγάλο διάστημα από τους αγώνες -κάπως σα σιωπηλή τιμωρία- και δεν επέστρεψαν ποτέ στο κορυφαίο επίπεδο. Ο μόνος που τιμωρήθηκε με αυστηρές ποινές ήταν ο προπονητής τους, Χρ. Τζέκος, και το δικό του εργοστάσιο “παραγωγής πρωταθλητών”.

Ο τελικός των 200 μέτρων στην Αθήνα έγινε χωρίς τη συμμετοχή του Κεντέρη, αλλά το κοινό φώναζε ρυθμικά το όνομά του κι αποδοκίμαζε καθ’ όλη τη διάρκεια τους Αμερικανούς αθλητές, που κατέλαβαν τις τρεις πρώτες θέσεις. Πέρα από μια θολή αντι-ιμπεριαλιστική χροιά που μπορεί να είχε αυτή η αντίδραση, κινούνταν βασικά στη λογική πως ήταν άδικο να τιμωρηθεί ο δικός μας αθλητής, αφού κι οι άλλοι έκαναν τα ίδια και χειρότερα.

Ο Κεντέρης χάθηκε από το προσκήνιο όσο απότομα εισήλθε σε αυτό, επιλέγοντας να αποφύγει τις συνεντεύξεις και τα φώτα της δημοσιότητας. Μια απόφαση που λογικά ενισχύθηκε μετά την εν ψυχρώ εκτέλεση του κουμπάρου και αδελφικού του φίλου και δημοσιογράφου, Σωκράτη Γκιόλια -για λόγους που δε συνδέονταν προφανώς με τον ίδιο.

Σήμερα το μόνο που μένει να τον θυμίζει είναι κάποια σποραδικά ρεπορτάζ με τους κλασικούς τίτλους που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του κοινού (“δείτε πώς είναι σήμερα ο Κώστας Κεντέρης”, “αγνώριστος ο Κεντέρης” κτλ), καθώς και το όνομα του πλοίου “Αίολος Κεντέρης” που οδεύει προς απόσυρση πια, θυμίζοντας όχι μόνο την ταχύτητα του αθλητή, αλλά και τη σαπίλα που επικρατεί στο χώρο του πρωταθλητισμού -για να μην πιάσουμε τις επιχειρήσεις στον κλάδο της ναυσιπλοΐας…