Τιερί Ανρί: το καλύτερο πλασέ στον κόσμο

Μπορεί να είχε ένα μάλλον αστείο στο άκουσμα υποκοριστικό (Τιτί), το παιχνίδι του όμως προκαλούσε τρόμο στις αντίπαλες άμυνες, ενώ πολλοί ειδικοί του έδωσαν τον τιμητικό τίτλο του καλύτερου, πιο “φονικού” πλασέ στον κόσμο. Κι αν δεν είχε πέσει πάνω στην εποχή του Ζιντάν, μπορεί να ήταν κι ο καλύτερος Γάλλος της γενιάς του.

Γεννήθηκε σα σήμερα το 1977, στα φτωχά Παρισινά προάστια, αλλά έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στη χλιδή του Μονακό και το Στάδιο “Λουί ΙΙ”, που είναι χτισμένο στην κορυφή μιας ολόκληρης υπόγειας “Πολιτείας” και μπορεί να φιλοξενήσει παραπάνω από το μισό πληθυσμό του Πριγκιπάτου. Έφτιαξε μια φοβερή τριπλέτα μαζί με τον Ικπέμπα και τον Τρεζεγκέ στην επίθεση, φτάνοντας ως τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και στα 21 του πήρε μεταγραφή για τη Γιουβέντους, όπου δεν κατάφερε όμως να προσαρμοστεί κι είχε μια απογοητευτική χρονιά.

Επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν το Λονδίνο και η Άρσεναλ του Βενγκέρ, όπου βρήκε την προσωπική του Ιθάκη. Έμεινε μια δεκαετία σχεδόν και πρόλαβε να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας, ενώ οι οπαδοί της τον ψήφισαν ως τον καλύτερο παίκτη που έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα της. Είχε σπουδαίους συμπαίκτες, όπως ο Μπέργκαμπ, ο Πιρές, ο Βιεϊρά και άλλοι, με τους οποίους έπαιξε θεαματικό ποδόσφαιρο, πολύ διαφορετικό από την κλασική αγγλική συνταγή και τα δεδομένα της μέχρι τότε boring Arsenal (βαρετή Άρσεναλ), με απαράμιλλο στιλ και γαλλική φινέτσα.

Κατέκτησε δύο σερί χρονιές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Ευρώπη (χρυσό παπούτσι), ενώ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο ιστορικό επίτευγμα με το αήττητο πρωτάθλημα το 2004 (26 νίκες, 12 ισοπαλίες). Πήρε άλλο ένα πρωτάθλημα και δύο Κύπελλα με τους κανονιέρηδες, σπάζοντας την κυριαρχία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ, του έλειψε όμως ένας ευρωπαϊκός τίτλος. Έφτασε κοντά το 2006, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Παρίσι, με την Μπαρτσελόνα. Οι μπλαουγκράνα όμως κέρδισαν 2-1 και την επόμενη χρονιά κέρδισαν και την υπογραφή του, για να έρθει στη Βαρκελώνη και να πάρει αυτό που του έλειπε.

Εκεί πήρε το αγαπημένο του 14 -που παρέπεμπε στον Κρόιφ- και θα γινόταν μέλος των “φαντάστικος”, της καταλανικής απάντησης στους “γκαλάκτικος” της Ρεάλ, μαζί με τους Ροναλντίνι, Μέσι, Ετό, Ντέκο κτλ. Η πρώτη χρονιά όμως ήταν καταστροφική, για να γίνει η απόλυτη ανατροπή τη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα, με τον Πεπ Γκουαρδιόλα στο τιμόνι. Ο Ανρί ήταν μέλος της μαγικής τριπλέτας (Ετό, Μέσι, Ανρί) που πέτυχε 100 γκολ μες στη χρονιά και πήρε όλους τους τίτλους που διεκδίκησε μες στο 2009. Κερασάκι στην τούρτα ήταν το προσωπικό του γκολ στο εμφατικό 2-6 μες στην έδρα της Ρεάλ, που καθάρισε την υπόθεση τίτλος.

Έμεινε στη Βαρκελώνη άλλη μία χρονιά, για να κλείσει την καριέρα του στις ΗΠΑ, παίζοντας μερικούς αγώνες και ως δανεικός στην αγαπημένη του Άρσεναλ, για λίγους μήνες.

Σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που κυριάρχησε τη διετία 1998-2000, κατακτώντας το Μουντιάλ και το EURO. Έφτασε σε έναν ακόμα τελικό Μουντιάλ το 2006, που χάθηκε στα πέναλτι απέναντι στην Ιταλία, ενώ ήταν παρών και στο EURO του 04′, που οι τρικολόρ αποκλείστηκαν από την Εθνική Ελλάδας με την τρελή της πορεία προς τον τίτλο.

Τα τελευταία χρόνια ήταν βοηθός του Μπόμπι Μαρτίνεζ στον πάγκο της Εθνικής Βελγίου, που έφτασε στα ημιτελικά κι εκεί συνάντησε ως αντίπαλος τους συμπατριώτες του, στην πορεία τους προς την κορυφή, με μπροστάρη το μικρό Κίλιαν Μπαπέ, που θυμίζει αρκετά το διασκελισμό και την ταχύτητα του Ανρί, κι ας μην έχει το δικό του φονικό πλασέ…