Το πρωτάθλημα αρχίζει

Το πρωτάθλημα αρχίζει, η εξέδρα δεν πλημμυρίζει, εδώ και πολλά χρόνια βέβαια, και η χτεσινή πρεμιέρα έγινε κεκλεισμένων των θυρών, για τη σημειολογία του πράγματος, ενώ στα Πηγάδια της Ξάνθης, έπεσε το φως γιατί δεν άντεξαν ούτε οι προβολείς το κλοτσοσκούφι που έβλεπαν.

Αλλά οι παιδικές αγάπες (γιατί τέτοια είναι η ομάδα που θα επιλέξεις να υποστηρίζεις) είναι κατά κανόνα παντοτινές, και πάντα σε τρώει το μικρόβιο, όταν ξεκινάει το πρωτάθλημα, κάθε χρονιά, κι ας μην καταλαβαίνεις γιατί ακριβώς ασχολείσαι ακόμα με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Έτσι λοιπον, η Κατιούσα δίνει το λόγο στους συνεργάτες της, που χωρίς αυταπάτες για το σύγχρονο όπιο του λαού και την ποιότητα της Σούπερ Λιγκ, αναλύουν το οπαδικό τους σαράκι, και τι περιμένουν να δουν φέτος από τις ομάδες τους. Μας τα εξηγούν καλά, μας τα εξηγούν ωραία, με χρωματιστά γυαλιά -που δε χάνουν το ταξικό τους φακό.

Η σειρά των ομάδων είναι με βάση τους τίτλους που έχουν κατακτήσει, και περιλαμβάνει τους τρεις του τέως ΠΟΚ (Ολυμπιακό, ΠΑΟ και ΑΕΚ) και τον ΠΑΟΚ, δηλαδή τους τέσσερις μεγάλους -με την υπόσχεση τις επόμενες χρονιές να έχουμε κάτι πιο σφαιρικό, που να μην εστιάζει μόνο στους “Big Four”.

Ολυμπιακός – Popova

Αν η θρησκεία είναι το όπιο του λαού το ποδόσφαιρο είναι η δόση της.

Πρεμιέρα χθες λοιπόν και όλα στην θέση τους. Καινούργια διοίκηση της ΕΠΟ, τακτικοί δικαστές μπήκανε, τι άλλο θέτε. «Για ισότητα, ισονομία και ένα ποδόσφαιρο που δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με το παρελθόν» διαβάζω από τον Πρόεδρο της ΕΠΟ, Βαγγέλη Γραμμένο. Δε σχολιάζω ποτέ δηλώσεις Προέδρων, τις σέβομαι για αρχή. Γιατί γελάτε κύριοι, εδώ τις πιστεύουν οι ίδιοι που τις κάνουν…

Για αρχή να δηλώσω ότι σα γνωστό και μη εξαιρετέο κόκκινο χουλιγκάνι (με την καλή έννοια πάντα), δε με απασχολούσε ποτέ η διαιτησία και τα παιχνίδια των παραγόντων. Αντίθετα ξέρω πολύ καλά και έχω επιλέξει συνειδητά ότι από το εμπόρευμα μπίζνες-επιρροή-ομάδα που πουλάνε οι επιχειρηματίες δε θα αγοράσω. Θα κρατήσω το τόπι και τέλος. Μα δεν πάνε ξεχωριστά αυτά τα τρία να σου λένε, ναι ρε φίλε δεν πάνε αλλά κι η ψήφος σου στην αστική δημοκρατία δεν πάει ξεχωριστά με τα συμφέροντα τους, δε βλέπω όμως να σε απασχολεί και πολύ.

Πρεμιέρα χθες στο Καραϊσκάκης, κεκλεισμένων των θυρών, λόγω τιμωρίας. Άβολο να λείπει ο παλμός, οι φωνές, οι προπονητές της κερκίδας, να βρίζουν τον Φορτούνη και στο επόμενο λεπτό να τον αποθεώνουν «τι γκολάρα έβαλες παικταρά μου». Σουρεάλ καταστάσεις και γι’ αυτό αγαπάμε το γήπεδο εξάλλου.

Θα ξεκινήσω από τον προπονητή της ομάδας. Τι δεν είχε ακούσει ο άνθρωπος. Μα Κοσσοβάρος στο Θρύλο; Αυτά δε γίνονται. Και τα ρατσιστικά παραληρήματα να χτυπάνε ταβάνι. Σιγά ποιος περιμένει να δει τι θα κάνει στο γήπεδο. Βέβαια αυτά έχουν υποχωρήσει σε μεγάλο βαθμό, γιατί και σοβαρός είναι -μετρημένα λόγια, αρκετή δουλειά- και μπαλαδόφατσα έχει, και το κυριότερο, αρέσει για αρχή. Τα χαφ που ζήτησε και πήρε, Ζιλέ (έχει ήδη Μάρτινς-Ανδρούτσο, Σιώπη), Οφόε και Καρσελά, δείχνουν το στιλ παιχνιδιού που θέλει να παίξει. Όχι μέσους που να μοιράζουν την μπάλα αλλά να την κατεβάζουν και στην περιοχή. Και δε βλέπω κανένα κακό σε αυτό, αντίθετα. Αν περάσει και στους ομίλους του CL, τα παιχνίδια θα ‘νι αρκετά και το σύστημα 4-2-3-1 φαίνεται να είναι αυτό που του ταιριάζει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επιλέξει να παίζει με περισσότερα χαφ αρκετές φορές.

Στο ματς με την Ριέκα, καιρό είχα να δω την μπάλα κάτω, και πίεση ψηλά. Μου άρεσε, δεδομένου ότι είμαστε και Αύγουστο και ομάδα ακόμα δεν την λες. Λείπει ένας καλός σέντερ- φορ (κλωνοποιημένος Ντάρκο τώρα) ή Μιραλάς, λείπει δίπλα στον Εμενίκε και ένα εξτρέμ .

Από το χθεσινό της πρεμιέρας με την Λάρισα και τις 9 αλλαγές στην βασική 11αδα κρατάω την 4άρα βεβαίως. Καλή αρχή την λες.

Θα αποφύγω την κριτική παικτών αλλά δυο παρατηρήσεις γενικά θα τις κάνω. Καπίνο, στο παιχνίδι συμμετέχουμε, δεν είναι σπίτι μας το τέρμα, να το φυλάμε 90 λεπτά και δεν θα τιμωρηθείς να βγεις και λίγο έξω από την περιοχή. Όχι άλλο Σεμπά! Ανδρούτσος απίστευτο ταλέντο, μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις.

Και για να μην κουράζω το 8ο σερί μπήκε σε τροχιά. Προβλέψεις μόνο για το μήνα που θα τελειώσει. Για τον κύριο Γραμμένο θα σας γράψω όταν τον δω λάιβ στην απονομή του 45ο.

“Η συνήθεια που έγινε λατρεία” συνεχίζεται.

ΠΑΟ – Αντώνης Γκιόκας (Guest)

Υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων με την οποία δεν θέλω να μοιράζομαι ούτε τον πυρετό μου. Εντάξει, υπάρχουν πολλές τέτοιες κατηγορίες, αλλά αφού μιλάμε για ποδόσφαιρο, ας εστιάσουμε σε αυτούς. Δυστυχώς, εδώ και χρόνια μοιράζομαι μαζί τους το πιο σημαντικό από τα ασήμαντα ζητήματα, τη θέση μου στο γήπεδο, καθώς για 16η ποδοσφαιρική σεζόν ανανέωσα το διαρκείας μου στον Παναθηναϊκό -παρά τις αντιθέτου διαβεβαιώσεις που έδινα στον εαυτό μου πως δεν θα το ξανακάνω. Είναι οι λεγόμενοι «βαζέλες». Στο μυαλό μου είναι απλά οι νοικοκυραίοι του γηπέδου. Μαθημένοι στις δευτερότριτες θέσεις, νοσταλγοί του «βαρδινογιαννισμού». Όχι πως δεν προϋπήρχαν της περιόδου της «παράγκας», απλά τώρα αυξήθηκαν επικίνδυνα. Και υπάρχουν πλέον παντού. Στην κερκίδα, στη διοίκηση και ορισμένοι από αυτούς φοράν την πράσινη φανέλα στο γρασίδι της Λεωφόρου. Βάλτε το λοιπόν καλά στο μυαλό σας. Παναθηναϊκός σημαίνει πρώτος παντού, τελεία και παύλα!

Αν και σε πολλούς αυτή η απαίτηση θα φαντάζει δύσκολη, για τον Παναθηναϊκό αποτελεί μονόδρομο. Με μια διοίκηση-φάντασμα που δεν μπορεί να προστατέψει την ομάδα εξωαγωνιστικά, που ξεπούλησε τον καλύτερο της παίχτη για ελάχιστα πετροδόλαρα και που ψήνει το ψάρι στα χείλη του προπονητή, για να του πάρει ορισμένους παίχτες που θα καλύψουν τις -πολλές- τρύπες στο ρόστερ.

Η ευθύνη για αυτή την κατάσταση έχει όνομα και επώνυμο. Αυτό του μεγαλομετόχου της ομάδας, Γιάννη Αλαφούζου. Απέτυχε απολύτως στο αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι. Επίσης, τα πολλά πάρε-δώσε με τον παλιό του φίλο και συνεταίρο καλό θα ήταν να τα κόψει. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Κυρίως, γιατί Παναθηναϊκός σημαίνει αξιοπρέπεια! Αν τα θέλει τόσο, ας τα κρατήσει για τα Μέσα Ενημέρωσης που ελέγχουν, μπας και κάνουν τον Κυριάκο πρωθυπουργό. Αλλά δεν το βλέπω…

Πάμε τώρα στο αγωνιστικό σκέλος. Όπως καταλαβαίνετε, τα κάστανα από τη φωτιά θα κληθούν να βγάλουν οι -αβοήθητοι- παίχτες, ο προπονητής και τα παιδιά στην κερκίδα. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης αποτελεί το αποκούμπι όλων μας. Δουλευταράς, γνώστης της νοοτροπίας που πρέπει να έχουν όσοι παίζουν στον Παναθηναϊκό, με δυο κουβέντες εξαιρετικός προπονητής.

Το ρόστερ, αν και δείχνει άδειο, έχει ορισμένα ζηλευτά κομμάτια. Διαθέτει έναν πολύ καλό νεαρό τερματοφύλακα, έχει τον καλύτερο κεντρικό αμυντικό του πρωταθλήματος, τον Μολέδο, τον καλύτερο αριστερό μπακ, το μηχανάκι από την Σουηδία, Χουλτ και γενικά μια αξιοπρεπέστατη αμυντική γραμμή -αν μείνουν μακριά από τραυματισμούς οι δύο που ονομάτισα. Παράλληλα, αξιοζήλευτο για κάθε ελληνική ομάδα είναι και το δίδυμο Κουρμπέλη-Ζέκα. Μεγάλο ερωτηματικό αποτελούν οι πλάγιοι χαφ. Με τον Βιγιαφάνιες τραυματία, το βάρος πέφτει σε δύο 19χρονους, τον Χατζηγιοβάνη και τον Καμπέθας. Καλοί παίχτες και οι δύο, ξέρουν μπαλίτσα και τρέχουν αρκετά, έχουν όμως τακτικά προβλήματα-τα οποία με τον καιρό λύνονται. Θεωρώ δεδομένο λοιπόν, πως έστω και την τελευταία στιγμή θα αποκτηθεί ακόμα ένας εξτρέμ, γιατί αλλιώς η χρονιά δεν βγαίνει.

Κι αυτό διότι ο Λουντ, δεν είναι εξτρέμ, ούτε και θα γίνει ποτέ, όσο φιλότιμος κι αν είναι. Είναι ένας καλός παίχτης, που δυστυχώς για μας και τον ίδιο, δεν έχει αποφασίσει τι θέση παίζει. Αργός για εξτρέμ, άτσαλος για τον άξονα. Δεν ανησυχώ, ο Μαρίνος θα βρει λύση και γι’ αυτόν. Μεγάλη τρύπα οι αναπληρωματικοί στον άξονα. Αν πιστεύει κάποιος πως οι Δώνης και Ρέις κάνουν για τον Παναθηναϊκό, ας μην ξαναδεί ποδόσφαιρο στη ζωή του! Ο «Τσάβι» του Βορρά, Φάνης Τζανδάρης -όταν ενσωματωθεί- ίσως μπορέσει να προσφέρει κάποιες ανάσες.

Μπροστά τώρα, η σεζόν αρχίζει χωρίς φορ, με την απουσία των Μπεργκ-Λέτο-Κλωναρίδη να είναι ήδη αισθητή. Τσάβες-Μολίνς-Λουτσιάνο, καλούνται να μπουν στα παπούτσια τους. Για τον αργεντίνο είμαι αισιόδοξος ότι θα προσφέρει πολλά. Για αρχή, μου αρκεί που τον λένε Τσάβες και τον φωνάζουν «κομμαντάντε»!

Σε γενικές γραμμές είμαι αισιόδοξος για τη νέα χρονιά. Πετυχημένη θα είναι όμως μόνο με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την συμμετοχή στους «16» του Europa League. Ζητάω πολλά; Μπορεί… Αλλά ο Παναθηναϊκός είναι ένας τεράστιος σύλλογος, που όπως έγραψα και παραπάνω, η θέση του είναι μόνο στην κορυφή της Ελλάδας και στην ελίτ της Ευρώπης.

AEK – Παπαγάλος

Έλα μωρή ΑΕΚαααααααααρα

24 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είναι πολλά. Πάρα πολλά. Θα μου πει κάποιος, και θα έχει και δίκιο, το 2008 το πήραμε και μας το έκλεψαν. Και τα 10 πολλά είναι θα απαντήσω. Άσε που δεν κάναμε και φιέστα.

Φέτος, λοιπόν, πάμε να το πάρουμε ΑΕΚάρα μου. Εύκολο δεν είναι αλλά δεν είναι και άπιαστο όνειρο όπως άλλες χρονιές την τελευταία 20ετία. Η ΑΕΚ έχει ένα γεμάτο, ισορροπημένο ρόστερ χωρίς όμως 1-2 παίχτες κλάσης που θα κάνουν τη διαφορά, παίχτες που οι αντίπαλοί της έχουν. 3 επίσημα παιχνίδια έχει δώσει η ομάδα μέχρι τώρα 0 γκολ ενεργητικό. Ειδικά στο Βέλγιο με τη Μπριζ αν υπήρχε ένας παίχτης να ξέρει να ματώνει τα δίχτυα θα είχε φύγει νικήτρια η ΑΕΚ. Για αυτό οι ΑΕΚτζήδες της Παναγίας όταν άναβαν κερί έλεγαν «Παναγιά μου, κάνε το θαύμα σου να επιστρέψει ο Αραούχο ή τουλάχιστον να αδυνατίσει ο Αλμέιδα». Ας ελπίσουμε ότι μέχρι τις 31/8 θα έρθουν οι 2 παίχτες που χρειάζεται η ομάδα για να γίνει φαβορί για τον τίτλο. Αυτό άλλωστε υπονόησε και ο Χιμένεθ στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι στο Βέλγιο. Ο Χιμένεθ που αν δεν αποκλείσει την Μπριζ μπορεί να αποχαιρετήσει πριν τη 2η αγωνιστική του πρωταθλήματος (μάλλον για αυτό ο Σαββίδης έσπευσε να πάρει το Λουτσέσκου).

Βέβαια, επειδή γράφουμε για το ελληνικό πρωτάθλημα καλό είναι να αναλύσουμε την κατάσταση και τη φόρμα των πραγματικών πρωταγωνιστών που δεν είναι άλλοι από τους προέδρους. Ο Βαγγέλας χάνει τον έλεγχο του παρασκηνίου. Για αυτό άλλωστε ο Σάββας σκούζει για τη διαιτησία ακόμα και στα οικογενειακά διπλά. Ο Αλαφούζος, μάλλον, ξέρει πως ό,τι και να γίνει στην ΕΠΟ, θα είναι ο χαμένος της υπόθεσης και ετοιμάζεται να υποστηρίξει τον Καλαντζή, παρέα με το Μαρινάκη, που κατεβαίνει και με τις ευλογίες της ΝΔ. Το παιχνίδι σε ΕΠΟ και διαιτησία, από ό,τι φαίνεται, θα παιχθεί ανάμεσα σε Ιβάν και «Τϊγρη». Με την υποστήριξή τους θα βγει ο Γραμμένος πρόεδρος της ΕΠΟ αλλά μετά την εκλογή του θα βγουν τα μαχαίρια για το ποιος τελικά θα έχει το πάνω χέρι. Ίσως, αυτό τελικά κρίνει και τον πρωταθλητή.

Συνοψίζοντας, αναμένουμε ότι για μια ακόμη χρονιά σπουδαία μπάλα δεν θα δούμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Κομπότης δεν θα πέσει ακόμα κι αν βγει τελευταίος ο Λεβαδειακός και ελπίζουμε να δούμε την ΑΕΚάρα πρωταθλήτρια.

ΠΑΟΚ – 2310net

Για να προβλέψουμε τι θα κάνει ο ΠΑΟΚ στο φετινό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα «Τι είναι ο ΠΑΟΚ;».

ΠΑΟΚ είναι να θέλεις στην ομάδα σου να παίζουν «ΠΑΟΚτσάκια» πιτσιρίκια από τις ακαδημίες που αγαπάνε το Σύλλογο και μόλις εμφανιστούν στο γήπεδο να τους κράζεις και να ζητάς επίμονα να γίνουν μεταγραφές, γιατί «με τους πιτσιρικάδες δεν πας πουθενά».

ΠΑΟΚ είναι να γκρινιάζεις ότι η ομάδα δεν έχει χημεία αφού κάθε χρόνο έρχονται πολλοί παίκτες και την ίδια ώρα να ζητάς κι άλλες μεταγραφές.

ΠΑΟΚ είναι να έχεις δίπλωμα προπονητή από την αναγνωρισμένη σχολή της Θύρας 5-6 και να ξέρεις καλύτερα τα μυστικά του 4-3-3 από τον προπονητή της ομάδας.

ΠΑΟΚ είναι να τρολάρεις την ομάδα σου πρώτος, ακόμα κι αν δεν υπάρχει λόγος, απλά και μόνο γιατί μπορείς.

ΠΑΟΚ είναι να πρέπει να έχεις προβλήματα για να μπορείς να λειτουργήσεις λογικά.

ΠΑΟΚ είναι να παίρνεις ευρωπαϊκό τίτλο στο μπάσκετ και να σπας το κύπελλο.

ΠΑΟΚ είναι να παίζεις σε κάθε άκρη του κόσμου και να υπάρχει έστω και μια χούφτα άνθρωποι που θα έχουν ταξιδέψει ως εκεί.

ΠΑΟΚ είναι τελικά ένα τεράστιο σύνολο από αντιφάσεις: Η τεχνική του Κούδα, η ταχύτητα του Παρίδη, τα γκόλ του Σαράφη, τα χαμένα τετ-α-τετ του Σαλπιγγίδη, η ποδοσφαιρική μαγκιά του Πάμπλο, οι γκέλες του Μιχόπουλου, τα τρίποντα του Μπάνε, η τραγωδία των Τεμπών, τα δεκάδες γεμάτα πέταλα, οι τσαμπουκάδες του Λεοντιάδη, η παράδοση με τον Ολυμπιακό, οι πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, η πίστη ότι όλοι είναι άχρηστοι αλλά θα σηκώσουν το «Κύπελλο Ουέφα», οι αμέτρητες διαιτητικές σφαγές, η αμηχανία που νιώθουμε όταν μια απόφαση ενός επόπτη είναι υπέρ μας, το αέναο κυνήγι της σκιάς μας, το περίφημο “go home go village” προς τον Φερνάντο Σάντος και άλλα πολλά.

Έτσι, αντιφατική αναμένεται να είναι και η καινούρια ποδοσφαιρική σεζόν. Ξεκίνησε με αλλαγή στην τεχνική ηγεσία για να συνεχιστεί με αλλαγή στην τεχνική ηγεσία. Τέτοια η πίστη του ΠΑΟΚ στο θεσμό του προπονητή που δεν του αρκεί ένας κάθε σεζόν. Ξεκίνησε με δανεισμούς παικτών που επέστρεψαν για ερωτικά παραπτώματα. Ξεκίνησε με την απαίτηση να διεκδικήσει τον τίτλο σε ένα καλοκαίρι που η λέξη οργάνωση δεν υπάρχει ούτε ως λήμμα στο ΠΑΟΚτσήδικο λεξικό.

Στα πρώτα επίσημα παιχνίδια απλά επιβεβαιώθηκε το αναμενόμενο: Ο ΠΑΟΚ είναι η πιο σταθερή ελληνική παρουσία στα γήπεδα του Europa League, έχει δεν έχει προπονητή. Επιβεβαιώθηκαν και άλλα πράγματα: Καλοί παίκτες, ορισμενοι μάλιστα πολύ καλοί. Ίσως όχι τόσο καλοί για να χρίσουν τον ΠΑΟΚ φαβορί για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, αλλά αρκετά καλοί για να ελπίζουμε ότι μπορεί να το διεκδικήσει. Κάτι που όπως φαίνεται θα κάνει χωρίς τον φυσικό του αρχηγό, καθώς η ποδοσφαιρική λογική και η αδυναμία του Κλάους να βρει δίχτυα για ένα ολόκληρο πρωτάθλημα, φαίνεται πως θα του στερήσει την δυνατότητα να γίνει one–club παίκτης. Θα το κάνει όμως μάλλον με τον Βιερίνια που για μια ακόμα μεταγραφική περίοδο επιστρέφει.

Καθαρά ποδοσφαιρικά, το ελληνικό πρωτάθλημα κρίνεται στα λεγόμενα «μικρά» παιχνίδια. Ο ΠΑΟΚ έχει επιδείξει μια διαχρονική ανικανότητα να κερδίζει επαρχιακές ομάδες. Αν αυτό αλλάξει και με δεδομένο ότι δεν θα υπάρχει «διορισμός» πρωταθλητή, όπως συχνά συμβαίνει, ο ΠΑΟΚ έχει ελπίδες. Ισχυρό του όπλο η επιθετική και μεσοεπιθετική του γραμμή όπου συγκεντρώνονται ποδοσφαιριστές με ποιότητα, ικανότητα και ένστικτο. Μεγάλο του μειονέκτημα ότι διαχρονικά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία μια εκτός προγράμματος ήττα. Ότι γίνεται τόσο αυτοκαταστροφικός που μόνος του μπορεί να πετύχει περισσότερα από όσα οι αντίπαλοί του. Αλλά για αυτό κάθε χρόνο αγαπάμε τον ΠΑΟΚ λίγο περισσότερο. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι και μυαλό να είχαμε, πάλι ΠΑΟΚ θα ήμασταν.

Καλή ποδοσφαιρική σεζόν να έχουμε και τον Μάη να είμαστε καλά…