Τζούλιους Έρβινγκ – Ο “Doctor J” των αιθέρων

Μπορεί ο Μάικλ Τζόρνταν να έχει κερδίσει το προσωνύμιο και τον τίτλο του αέρινου, ακόμα κι αυτός όμως θα ζήλευε την πλαστικότητα των κινήσεων του Τζούλιους Έρβινγκ, κοπιάροντας ακόμα και κάποιες από αυτές, όπως το περίφημο κάρφωμα από τη γραμμή των βολών, που λάνσαρε πρώτος ο γιατρός των αιθέρων σε ένα διαγωνισμό καρφωμάτων. Ο “Dr J” ήταν κάτι σαν τον Τζόρνταν πριν από τον Τζόρνταν και ένας από τους πιο εντυπωσιακούς παίκτες στην ιστορία του αθλήματος.

Γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Νέας Υόρκης, αλλά δεν έμελλε να παίξει ποτέ στη γενέτειρά του. Έμεινε ορφανός από πατέρα όταν ήταν τριών χρονών και γαλουχήθηκε μπασκετικά στα ανοιχτά γηπεδάκια της πόλης, κρατώντας ως βασικό στοιχείο του παιχνιδιού του αυτό το στιλ του street-basket. Εκεί πήρε και το προσωνύμιο του δόκτορα, που ξεκίνησε ως ένα αστείο με ένα φίλο του, για να του κολλήσει και να τον ακολουθεί μέχρι σήμερα.

Μετά από ένα εντυπωσιακό πέρασμα από το κολέγιο, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, όχι όμως στο ΝΒΑ αλλά στους Βιρτζίνια Σκουάιρς, που έπαιζαν στο ανταγωνιστικό ΑΒΑ, για να γίνει ο βασιλιάς της χρωματιστής μπάλας, σε ένα πρωτάθλημα που έδινε μεγαλύτερη έμφαση στο θέαμα. Συνέχισε στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς, όπου πήρε δύο πρωταθλήματα και τίτλους MVP, πριν συγχωνευτούν οι δύο λίγκες το 1976. Η ομάδα του αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και ήθελε να τον πουλήσει στους Νικς της Νέας Υόρκης, που όμως τον απέρριψαν, σε μια από τις χειρότερες αποφάσεις της ιστορίας τους.

Έτσι κατέληξε στους 76ers της Φιλαδέλφεια, που διεκδικούσαν κάθε χρόνο το πρωτάθλημα. Σκόνταφτε όμως πότε στο Πόρτλαντ και τους Λέικερς -στους τελικούς του ΝΒΑ- και πότε στους περιφερειακούς τελικούς της Ανατολης, κατά κανόνα στο εμπόδιο των Μπόστον Σέλτικς. Η δικαίωση των κόπων του ήρθε το 1983, όταν οι Σίξερς ενισχύθηκαν με το Μόουζις Μαλόουν στη ρακέτα κι έκαναν μια ονειρεμένη πορεία ως τον τίτλο, με μία μόλις ήττα στα πλέι οφ, σκουπίζοντας τους Λέικερς στους τελικούς, για να επιβεβαιωθεί η προφητεία του Μαλόουν: fo’-fo’-fo’…

Την αμέσως επόμενη χρονιά, έλαβε χώρα ο διάσημος καβγάς του με το Λάρι Μπερντ -αν και γενικά ήταν ήπιος χαρακτήρας- με το ρούκι Μπάρκλεϊ να συνεπικουρεί και να κρατά ακίνητο τον Μπερντ για να τρώει τα χτυπήματα… Η τελευταία χρονιά του Έρβινγκ εξελίχθηκε σε ένα συγκινητικό αποχαιρετισμό διαρκείας, σε όλα τα γήπεδα της λίγκας, καθώς είχε ανακοινώσει από το φιθνόπωρο την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.

Έκλεισε την καριέρα του στα 37 του, ως ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ όλων των εποχών, παραμένοντας μέχρι σήμερα στην πρώτη δεκάδα του σχετικού πίνακα και συμμετέχοντας 11 χρονιές σερί -όλες όσες πέρασε στο ΝΒΑ δηλαδή- στο All Star Game. Έμεινε στην ιστορία για τη χαρακτηριστική αφάνα του, το γράπωμα της μπάλας με το ένα χέρι, τα ανάποδα λέι-απ, τα αέρινα άλματα και ασφαλώς τα τρομερά του καρφώματα. Ενώ οι Σίξερς τον τίμησαν φτιάχνοντας ένα άγαλμα με τη μορφή του, έξω από το γήπεδό τους.

Μετά την απόσυρσή του είχε διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες (πχ στην Κόκα-Κόλα) και οικογενειακές περιπέτειες (ο θάνατος του γιου του, εξώγαμα παιδιά, διαζύγιο και δεύτερος γάμος), για να βρεθεί πρόσφατα σε μια δοικητική θέση στους Σίξερς, την ομάδα με την οποία συνδέθηκε τελικά περισσότερο από κάθε άλλη.