Βγαίνοντας όρθια από τις στάχτες και τα ερείπια

Στο πρόσφατο Παγκόσμιο Πρωτάθλμα Στίβου στο Λονδίνο, ο Σύριος άλτης του ύψους, Εντίν Γκαζάλ, είχε χαρίσει στη χώρα του ένα απρόσμενο χάλκινο μετάλλιο και δικαιολογημένα, το πανηγύρισε έξαλλα. Δεν ήταν απλώς μια επιβράβευση των κόπων του σε αθλυτικό επίπεδο, αλλά κι ένας συμβολικός θρίαμβος της ζωής ενάντια στον πόλεμο, μιας ζωής που συνεχίζεται και βρίσκει χώρο από τις χαραμάδες, για να δώσει τους καρπούς της.

Δύσκολα πάντως θα μπορούσαν να φανταστούν, ακόμα και οι ίδιοι οι Σύριοι πως η επόμενη σημαντική, αθλητική τους διάκριση μπορεί να έρθει στο λαοφιλέστερο άθλημα, το ποδόσφαιρο, και να είναι μια μεγάλη πρόκριση στην τελική φάση του Μουντιάλ, μια επιτυχία που δεν είχε πλησιάσει ποτέ η εθνική τους, ούτε στις καλύτερες και πιο ειρηνικές εποχές.

Η Συρία δίνει αυτήν τη βδομάδα τους δύο κρίσιμους αγώνες μπαράζ ενάντια στη Αυστραλία, που βάσει συστήματος, πρέπει να αντιμετωπίσει μια ομάδα της ασιατικής ζώνης, για να βρεθεί στα τελικά και το έχει καταφέρει τις τρεις τελευταίες φορές, δείχνοντας αξιοσημείωτη σταθερότητα και συνέπεια στα ραντεβού της. Αν όμως το αποφασιστικό καθοριστικό στοιχείο για τη νίκη στο ποδόσφαιρο είναι η δίψα για τη νίκη και ποιος τη θέλει περισσότερο, μάλλον δε θα υπήρχε ισχυρότερο κίνητρο από αυτό της Συρίας και εμπόδιο ικανό να ανακόψει το δρόμο της.

Η συγκυρία έχει ενδιαφέροντες γεωπολιτικούς συμβολισμούς και προεκτάσεις, καθώς η συμμετοχή στα μπαράζ ήρθε για τη Συρία στη φιλόξενη Τεχεράνη, στο τελευταίο λεπτό της τελευταίας αγωνιστικής της φάσης των ομίλων, απέναντι στο Ιράν που είχε εξασφαλίσει την απευθείας πρόκρισή του αλλά έχει άλλα προβλήματα να αντιμετωπίσει. Υπόψη πως η τελική φάση θα διεξαχθεί το ερχόμενο καλοκαίρι στα γήπεδα της Ρωσίας, συμπληρώνοντας έτσι ένα τρίγωνο-πρόκληση για τα δυτικά ΜΜΕ.

Οι έξαλλοι πανηγυρισμοί κι η συγκίνηση του εκφωνητή είναι ειλικρινείς και δικαιολογούνται από τη συγκίνηση. Δεν αποτελούν δηλαδή τυπικό ξέσπασμα υπέρ του Αλλάχ και άλλων ανώτερων δυνάμεων, σε μία χώρα που είναι από τα πιο κοσμικά μουσουλμανικά κράτη στην περιοχή. Αυτή η συγκίνηση φαίνεται και στην υποδοχή ηρώων που είχαν οι παίκτες από τους συμπατριώτες τους στο αεροδρόμιο, γνωρίζοντας την αποθέωση.

Σε σχετικό αφιέρωμα, διαβάζουμε πως στην εθνική ομάδα επέστρεψαν μερικοί ορκισμένοι αντίπαλοι της κυβέρνησης, όπως ο σκόρερ του κρίσιμου γκολ στον αγώνα με το Ιράν (Ομάρ Αλ Σομάχ) και ο αρχηγός Φιράλ Αλ Χατίμπ, που απείχαν για πολιτικούς λόγους, αλλά ξαναγύρισαν για τους τελευταίος κρίσιμους αγώνες της προκριματικής φάσης. Προφανώς ο πόλεμος τους έδειξε ποια ήταν η αντίπαλη πλευρά στην πράξη, τι σκοπούς είχε και τι μεθόδους μεταχειρίστηκε. Ενώ ο Χατίμπ είπε: “Ό,τι κι αν συμβεί από εδώ και πέρα 12 εκατομμύρια Σύριοι θα με αγαπάνε και άλλα 12 εκατομμύρια θα θέλουν να με σκοτώσουν”.

Λόγω της εκρηκτικής εμπόλεμης κατάστασης, η Συρία υποχρεώθηκε να δώσει τους εντός έδρας αγώνες της μακριά από τη χώρα της, στη μακρινή Μαλαισία που δέχτηκε να την φιλοξενήσει, αλλά βρίσκεται 7.500 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά κι είναι πιο κοντά (ακόμα και) στη γεωγραφικά απομονωμένη Αυστραλία. Κάτι που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην πορεία και τα αθλητικά -κι όχι μόνο- κατορθώματα των Σύριων.

Αυτό που φαίνεται να αγνοούν πολλές αναλύσεις και όσοι εκπλήσσονται με τη Συρία, είναι κάτι που είχαν αποδείξει και οι Σέρβοι στο μπάσκετ, τη δεκαετία του 90′. Ο πόλεμος κατέστρεψε τη χώρα τους, σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους, ξερίζωσε άλλους τόσους από τα σπίτια τους και τις πόλεις που έμεναν, προκάλεσε αιμορραγία σε κάθε επίπεδο, σε ανθρώπινους -προπαντός αυτούς- και υλικούς πόρους, αλλά ατσάλωσε όσους επέζησαν και διασώθηκαν, τους έδωσε επιπλέον κίνητρο και δύναμη, τους εφοδίασε με αστείρευτα ψυχικά αποθέματα και πρωτοφανή συσπείρωση, στοιχεία που έγερναν υπέρ τους την πλάστιγγα, ξανά και ξανά, στα κρίσιμα κι αποφασιστικά σημεία.

Γιατί όποιος έχει αντέξει έναν πόλεμο ή μια ιμπεριαλιστική επέμβαση made in USA, δε θα βρει πολλά εμπόδια μπροστά του, που να μπορούν να τον τρομάξουν. Κι αν η Συρία καταφέρει να πάρει την πρόκριση για το Μουντιάλ -έχοντας πάντως ήδη κάνει τη δική της υπέρβαση- θα είναι κι αυτή μέρος της απόδειξης του άγραφου κανόνα, που μοιάζει σα θεία δίκη και δίνει στον αθλητισμό επιπρόσθετη μαγεία…