Σαν σήμερα το 1938, η κυβέρνηση... Λαικού Μετώπου της Γαλλίας κλείνει τα σύνορα με τη Δημοκρατική (εκλεγμένη κυβέρνηση επίσης Λαϊκού Μετώπου) Ισπανία.

Κάτι θρασίμια "ΣΥΡΙΖΟπαιδα" (ξέρω μερικά ξιπασμένα στο νησί μου), κουνάν το δάχτυλο σε κάποιους ΚΚΕδες λέγοντας : "Γιατί δε ψηφίσατε το νόμο για την κατάργηση της μείωσης του αφορολόγητου;". Και το λένε αυτό σαν να είναι δήθεν από θέση ισχύ...

Με καθυστέρηση τριών χρόνων έγινε το άνοιγμα του δευτέρου μετώπου κι αφού πριν οι Σοβιετικοί είχαν απελευθερώσει πια όλη την ΕΣΣΔ κι είχαν αρχίσει να προελαύνουν στις άλλες χώρες στην πορεία τους προς το Βερολίνο.

Κι όμως, ο Σύριζα έπιασε τον προεκλογικό του στόχο στις ευρωεκλογές...

Τα ψάρια που τηγανίστηκαν μόνο από τη μια μεριά, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, η υπερμάχος, οι παπάδες που έκαναν λιτανεία, η κερκόπορτα... Σαχλαμάρες... Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε την ιστορία από τις πηγές.

Στο νεοσύστατο δήμο μας, είναι ανάγκη να προκύψει μια δημοτική αρχή που ξέρει να διεκδικεί, να κινητοποιεί το λαό γι’ αυτά που δικαιούται, να χτυπά το χέρι στα υπουργικά γραφεία.

Το πού θα φτάσει αυτή η λογική, μάλλον είναι απρόβλεπτο. Η προέκταση πάντως αυτού του τρόπου σκέψης, οδηγεί από το «σιδηρούν παραπέτασμα» και το προσκύνημα στον Πάιατ κάθε τρεις και λίγο, στο «σωφρονισμό» και τις «δηλώσεις μετανοίας».

Εν τέλει, όλοι αυτοί που το φέρνουν αυτό το ηλίθιο επιχείρημα μπροστά στις κάμερες, ή είναι εντελώς βλάκες δημοσιογράφοι, ή είναι πληρωμένοι σε διατεταγμένη υπηρεσία.