«Αλήθεια, πόσο μπορούν να μας διδάξουν οικονομία, οι χορτασμένοι πρωθυπουργοί, υπουργοί και οι παρατρεχάμενοι τους; Γιατί μας αραδιάζουν με ύφος πάνσοφου διάφορα συναξάρια, για τρόπους εξοικονόμησης χρημάτων, γενικώς και αορίστως; Αυτοί δεν γνωρίζουν καν, ότι οι φτωχοί πάντα μετρούσαν τις δεκάρες τους…»
“Ταχύτητα υψηλή για να σερφάρουμε, Καινούρια αμάξια για να τα τρακάρουμε, Και μία κλειδαρότρυπα να βλέπουμε, Αυτά που θέλουμε και δε θα έχουμε.”
“…αν δεν τρέξεις αν δεν ματώσεις μη περιμένεις επανάσταση να δεις.”
Έτσι τράβαγε μαζί με τους χίτες κι ο Λιαμης. Τον είχαν κάτι σαν κλητήρα ας πούμε και του έβγαζαν και το κατιτίς του από το πλιάτσικο που κάναν στις επιδρομές τους. Μαζί στον αγώνα, για να μη του πάρουν το καλύβι οι κουκουέδες!
“Τα κορμιά μας, σαν κτήρια ετοιμόρροπα κουρασμένα από τους ανθρώπους που αφήσαμε να τα κατοικήσουν…”
“Του αγώνα οι φωνές, όταν γίνουνε πολλές, αδικίες θα γκρεμίσουν και το δίκιο θα το χτίσουν.”
“Γεμίζουμε με χρωματιστές πινελιές τη ζωής μας… Αντάμα το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, με το κόκκινο της φωτιάς και της επανάστασης…”
Περιμένω και ελπίζω στην αναγέννηση της ανθρωπιάς. Αν υπήρξε ποτέ.
“…Λυπήθηκαν οι εικοσιεφτά, οι εικοσιεννιά, για τον πνιγμό εκατοντάκις εικοσιδυό. Κι ύστερα… γέμισαν τα κρυστάλλινα ποτήρια με κόκκινο κρασί ξηρό.”
“Ένα φεγγάρι κόκκινο, σα να σταλάζει αίμα Από αόρατες πληγές στη θάλασσα να τρέξουν, Νομίζουν πως θα γιατρευτούν, αλλά αυτό είναι ψέμα, Γιατί μαχαίρια άμα βρουν, πάλι μ’ αυτά θα παίξουν…”
