“Αχ αυτή η δημοκρατία! Είναι βαμμένη τηλεπερσόνα τις «ήσυχες μέρες» βαμμένη τηλεπερσόνα όλες τις μέρες καμιά φορά χωρίς προσχήματα και μπογιά.”
Κυριακή, βράδυ αποκριάς κι αστραποβόλησε ο ουρανός εδώ και κει στις πόλεις μας. Να ’ταν από γιορτή, από χαρά..;
“Ενώ η ιστορία έχει κλείσει: Τ’ αυτιά της Τα μάτια της (Και βαριεστημένη…) Ξεσκίζει τα μελλοντικά σενάρια, που της πλασάρουν, οι παγοπώληδες της ελπίδας.”
“Δεν υπάρχουν περιθώρια για αναβολή της μάχης. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για ανοχή και καθυστερήσεις. Δεν επιτρέπονται ολιγωρίες και αδράνεια. Ο εχθρός προχωρά ακάθεκτος…”
“Τα μάτια του κοίταζαν κουρασμένα στα ρούχα του η σκόνη της δουλειάς στο πρόσωπο ο ιδρώτας της προσπάθειας χαραγμένη στο μέτωπο η ζωή η κούραση στην τσέπη τσακισμένη…”
Δυο τραγούδια της Ζωής Καραπατάκη
“Σου τον έφεραν χαράματα Ένα χειμωνιάτικο πρωινό Που κανείς δεν είχε λόγο Να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι…”
“Για κάθε αδικία. Για κάθε καταπίεση. Για τον κάθε ασυμβίβαστο άνθρωπο. Δεν είναι έρωτας…”
“Οι καινούργιες χρονιές του άγνωστου η ανατριχίλα και των αγώνων των λαών η πολύτιμη σκυτάλη ακούς φωτιά;” Κι εκείνη άναβε περισσότερο.
