Τρία ποιήματα της Κορνηλίας Καδόγλου
“Και θα τα βάλουνε ρομποτική να κάνουνε, προτού να μάθουνε κρυφτό, κυνηγητό, και να μπορούνε να σερφάρουν στο διαδίκτυο προτού να μάθουν, ένα κι ένα κάνει δυό…”
“Εις ένδειξη απαξίωσης στην ξαπλώστρα γέρνω τη πλάτη μήδε στον δρόμο διεκδικώ μα ούτε και σε κάλπη…”
“Γιατί αυτό ήταν το όνειρο για κάθε έναν προδότη, Να πάρει το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη. Μα εσύ έφυγες με το κεφάλι στητό και με τους δικούς σου όρους…”
“Άραγε πόσο και σε ποιόν να έφταιξε μια εντεκάχρονη ψυχούλα..;”
“Εδώ για πάντα ξεψυχάς Σε μια πατρίδα χωρισμένη Με μίσος και αίμα ποτισμένη…”
“Μια σιγανή φωνή, ακούγεται από την Ανατολή, στην σκιά του θανάτου, κάτω από τις βόμβες…”
“Τους εκτελεστές τους κατάματα κοιτάζουν Μπρος στη θέα του θανάτου δε δειλιάζουν. Τα στήθη άφοβα πρόταξαν μπροστά στα πολυβόλα, Γενναίοι σαν αρχαίοι θεοί ως τη στερνή τους ώρα…”
“…για αυτούς δεν έχει καμία αξία, η ανθρώπινη ζωή, αυτός δεν είναι ακόμα ένας πόλεμος, είναι ξεκάθαρα μια σφαγή.”
“…κι η σκέψη μας ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες λιθαράκια για να χτιστεί και ν’ αψηλώσει κι άλλο η δύναμη σας..! “
