Μικρό ευχαριστώ σ’ έναν πολύ μεγάλο
“Έχει περάσει τόσος καιρός, όμως ένα σπουργίτι ακόμα τραγουδάει, μέσα στην ψυχή της φαλακρής γης, στο μικροσκοπικό κόκκινο δάσος…”
“Μέρα μου, χαμήλωσε να σε φτάσω Η ορμήνεια σου το μερτικό μου…”
“Υψώνω τη γροθιά μου με σένα, Αλέξη Μαζί θα πούμε την τελευταία λέξη!”
“Εμπρός, ίσια προς στη θάλασσα Διαταγή επίσημη Κατευθυνόμενα στρατιωτάκια αναπνεύστε τον αέρα που είχαν χαρεί τα παιγνίδια του ανθρώπινα πλάσματα ριζωμένα σαν δέντρα στον τόπο που πατάτε…”
“Μισός αιώνας πέρασε απ’ το εβδομήντα τρία Μα οι εξεγέρσεις δε μπαίνουν σε μουσεία. Πάντα των νέων ο ηρωισμός θα γράφει ιστορία Κι οι νέοι αγώνες θα γεννούν Πολυτεχνεία…”
“Έξω στους δρόμους το πλήθος πάλλεται Στα χνάρια σας, διψώντας, μια καινούρια μέρα να ξημερώσει! Κάτω απ’ τις ερπύστριες δεν πεθαίνουν τα όνειρα, Θεριεύουν, κοχλάζουν κι ανοίγουν αγκαλιές και πλημμυρίζουν τις καρδιές!…”
“Απ’ τα γένια του φεύγουν περιστέρια και πετούν στους μολυβένιους ουρανούς Είναι εκεί και περπατά πάνω στα ερείπια, πάνω στις πέτρες και σίδερα
Κόκκινο παντού, κόκκινο παντού…”
«Εδά ΄ναι Ποιητή το Ιτζεκάκι, εδά κι εσύ … εδά, ανάμεσο μας παρηγοριά τις νύχτες του μεγάλου πόνου…»
“Γίνου Παλαιστίνη ολάκερη να με βρεις στο χώμα της Λωρίδας μου εδώ, που το αίμα μένει αχώνευτο εδώ, που άλλα κορμιά νεκρά δε χωράει μέσα του και ξεχειλίζει η φρίκη και η οργή…”
