“Κοιμήσου ήσυχα, συντρόφισσα. Κοιμήσου, αδελφή του Κόμματός μας. Η Λευτεριά κι η Εκδίκηση πλησιάζει…”
Ένα νεγράκι σκοτωμένο κι ολομόναχο, γιατί ένα ρόδο αγάπης πέταξε σ’ ένα λευκό κορίτσι που περνούσε.
“… τα μάτια, σύντροφέ μου!… Και τούτα δω στην πόλη σου, κι εκείνα εκεί το Δεκέμβρη στην Αθήνα, κι άλλα, χιλιάδες τέτοια μάτια, που μοιάζουνε με τ’ άστρα. Σβήνουν, μα η φεγγοβολή τους σκίζει αδιάκοπα τη νύχτα, που μας ζώνει!..”
Μια μικρή αναφορά στον Τούρκο κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ και το αφιέρωμα στη μελοποιημένη ποίησή του, που θα παρουσιαστεί στο 30ό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ
Δύο ποιήματα του Στρατή Γαλιάτσου
Ο Γιώργος Κοστοπράβ με τα τραγούδια του ύμνησε την Οχτωβριανή Επανάσταση. Ο ρουμαίος (δηλαδή ρωμιός) ποιητής, πρώτος αφομοίωσε δημιουργικά στο έργο του τη λαϊκή ποίηση και λαογραφία των Ελλήνων της Αζοφικής.
“Πέντε οργιές της θάλασσας το κύμα και εγώ δεμένος στο κατάρτι με σχοινιά, δεν με κιοτεύει της καρδιάς το μαύρο κρίμα, μήτε κι ο άνεμος που κόβει τα πανιά…”
Ζήτω τα παπούτσια με τα σημάδια του καπνού και της ανταρσίας, με τη βουή του δρόμου και της σειρήνας που καλεί μα ποτέ δε σχολάει, τα παπούτσια των χαλυβουργείων, της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, των τενεκετζίδικων, των λαστιχάδικων, αυτής της χαϊδεμένης, της ακατάδεχτης εργατικής τάξης των ονείρων μας.
Ακατανόητα συναισθήματα και σκέψεις που επιβάλλονται σε ένα αδύναμο Εγώ.
Κι όσοι βγουν στο δρόμο/ από οργάνωση, ένστικτο ή οργή/ εισπράττουν του βούρδουλα το νόμο/ και του σκήπτρου την επιβολή
