“…όμως το γαίμα των παιδιώνε σας βγαίνει πάνω απ’ το μαύρο κόκκινο της θυσίας, της αγρύπνιας κόκκινο, κόκκινο της αυγής και της ελπίδας, το κόκκινο της λευτεριάς, κόκκινο κατακόκκινο…”
Δυο από τα πιο δημοφιλή ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη, το «Έλα γλυκέ» και το «Γιατί μ’ αγάπησες» σε 5 + 5 μελοποιήσεις – ερμηνείες
“Ανατρέχουμε σ’ αυτόν για να εκφράσουμε με τα δικά του λιτά, προσγειωμένα, συγκρατημένα λόγια δικές μας σκέψεις για τα δικά μας προβλήματα — αιώνια προβλήματα του ανθρώπινου βίου. Όπως συνηθίζουμε να λέμε τώρα – υπαρξιακά. Και θα ήθελα να υπογραμμίσω – συνειδησιακά.”
Είναι κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα το πένθος αυτό των νέων για τούς νέους. Σα να ξέρουν αυτοί κάτι, ένα μυστικό, κάποιο σύνθημα, που τους δένει μεταξύ τους. Οι μεγάλοι δεν το υποψιάζονται, είναι ανίκανοι να το νιώσουν…Εμείς, την ώρα εκείνη που πορευόταν προς τον τάφο το λείψανο τής Μαρίας Πολυδούρη, ακούγαμε σκοτεινά μέσα μας ν’ ανακρούεται το επικό εμβατήριο μιας εποχής.
Καινούργιο νομοσχέδιο φέραν για την Παιδεία / Το μέλλον μας ενέχυρο κι αρχαία τραγωδία Γιατί αυτοί μας θέλουνε στο βράχο τους δεσμώτες / Και το συκώτι να μας τρων οι γύπες ιδιώτες Κι επιχειρήσεις στήνουνε για τη δική τους τάξη / Γι’ αυτό και εισάγουν στα ΑΕΙ τον Νόμο και την Τάξη
Ένα ποίημα του Αντώνη Μπουντούρη
Πουλώντας ρόπαλα παλούκια και σφεντόνες…
Το διαχρονικής αξίας και πάντα επίκαιρο μυθιστόρημα του Κώστα Μπόση, «…και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα», αποτελεί μια εξαιρετική πρόταση για διάβασμα – μελέτη του σοσιαλισμού μέσα από τη λογοτεχνία.
“Η Ελλάδα, που λες, δεν είναι μόνο πληγή…”
Πάντα θα παλεύεις, είσαι Εσύ και Αυτοί και το ενδιάμεσο σε τυραννάει.
