Το αγγλικό «ενδιαφέρον» για την Ελλάδα το έζησε στο πετσί του ο λαός μας, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το Εικοσιένα, στην Εθνική μας Αντίσταση κατά της τριπλής φασιστικής Κατοχής, στην ωμή στρατιωτική επέμβαση και το ματοκύλισμα της Αθήνας τον Δεκέμβρη του 1944 και συνολικά στις εξελίξεις που οδήγησαν στη συμφωνία της Βάρκιζας και αργότερα στον εμφύλιο.
“Μα τα κεφάλια τους είναι χαμηλωμένα προς την γη. Λίγα είναι αυτά που κοιτούν τον ουρανό. Βρίσκομαι μπροστά τους, δίπλα τους, τα μάτια μου στραμμένα στα δικά τους, μήπως βρουν ψίχουλα ζεστασιάς…”
“Ως πότε, παλληκάρια, να ζούμεν στα στενά, μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;…”
“Χάσαμε το Ζέβγο – αυτό τα λέει όλα. Κι όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίζουν από πιο κοντά – σαν Άνθρωπο, σαν Αγωνιστή και Διανοητή – ξέρουν τι έκλειναν οι δυο αυτές οι συλλαβές για το Κόμμα, για την υπόθεση του λαού, για τη σύγχρονη αριστερή ελληνική διανόηση και επιστήμη…”
Δυο ποιήματα του Στρατή Γαλιάτσου
“Μα το παιχνίδι που έστησες Θα το πληρώσεις με αίμα Ο σκλάβος που αλυσόδεσες Έχει φωτιά στο βλέμμα…”
Στη μνήμη του Μάνου Δούκα
Κλαρίνο, βιολί, ντέφι και τουμπελέκι ήρθαν μέσα στον κύκλο δυναμώνοντας το παίξιμο. Κι εκεί που ο ρυθμός γίνεται γρήγορος και κάνει αμέσως γύρισμα να ανέβει — τρεις πυροβολισμοί.
“Κι αν δε διψάτε για δικαιοσύνη την πλάστιγγα κάνετε τηγάνι, που μέσα εκεί τον κόσμο να τηγανίζετε…”
Σαν σήμερα, στις 18 του Μάρτη 1996, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.
