“Ο Γιάννης Ρίτσος, με το έμφυτο ταλέντο του, συνέβαλε στην κάθαρση από κάθε είδους συκοφαντία, στενόμυαλη και μηχανιστική αντίληψη της έννοιας «στρατευμένος» κομμουνιστής καλλιτέχνης, στρατευμένη ποίηση, στρατευμένη τέχνη.”

Σαν σήμερα, στις 11 του Νοέμβρη 1990, έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Ρίτσος, μέγας ποιητής της Ρωμιοσύνης και των οραμάτων μας

Κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία με λογοτέχνες σαν τον Μπρεχτ, που βλέπουν τη δημιουργία τους ως απλή προσφορά στον αγώνα. Ήταν πρωτοπόρο πνεύμα στη θεωρία και στην πράξη. Ήταν διανοούμενος, αλλά ταυτόχρονα άνθρωπος του λαού. Γι’ αυτό και η ποίησή του μιλά και στον απλό αγρότη και στο διανοούμενο.

“Όλο ξεπέφτεις –και ξεπέφτεις δίχως τέλος–
για τιποτένια πραγματάκια της ζωής…”

“Ακόμη κι αν οι ίδιοι οι θεοί είναι δεσμώτες,
ελευθερία τότε θα δώσουμε και στους θεούς…”

Η Μαρία ήτανε δεκαοχτώ χρονώ, φίλη της αδερφής μου και γραμματέας της ΕΠΟΝ του χωριού μας. Όταν ερχότανε στο σπίτι μας αισθανόμουνα πως ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι μου, κοκκίνιζα, τραβιόμουνα σε μια γωνιά κι έκανα πως δεν την έβλεπα. Όταν όμως νόμιζα πως δε με πρόσεχε κανείς…

Ο Νοέμβρης σε πείσμα του δύσκολου καιρού συνεχίζει το αέναο ταξίδι του. Κανένα εμπόδιο, καμιά δυσκολία όσο ανυπέρβλητη κι αν φαντάζει, δεν μπορεί να εμποδίσει τη ζωή – με τα πάνω και τα κάτω της, τις ομορφιές και τις πληγές της – να βρει το δρόμο της…

Ο Λαπαθιώτης πίστευε πως μόνο μέσα σε μια κομμουνιστική κοινωνία η παρακμή δεν έχει θέση και πως μόνο σε μια τέτοια κοινωνία ο άνθρωπος ολοκληρώνεται ως άτομο. «Η κομμουνιστική κοινωνία είναι το τελευταίο ατού της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας. Αν αποτύχει και σ’ αυτό, δεν της μένει παρά να επιστρέψει στο σκοτάδι και στην αποκτήνωση», έλεγε.

Σαν σήμερα, στις 30 του Οκτώβρη 1896, γεννήθηκε ο ποιητής και πεζογράφος Κώστας Καρυωτάκης.

Σαν σήμερα, στις 30 του Οκτώβρη 1988, έπαψε να χτυπά η καρδιά του Τάσου Λειβαδίτη. Ο μεγάλος  μας ποιητής έφυγε από τη ζωή αθόρυβα όπως έζησε, ταξιδεύοντας «πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων»…