Δύο ποιήματα του Στρατή Γαλιάτσου

Στη μνήμη του Ακροναυπλιώτη δάσκαλου Δημήτρη Κοσμά που εκτελέστηκε απ’ τους Γερμανοφασίστες με τους 200 στην Καισαριανή, την 1η Μάη 1944

Σαν σήμερα, στις 4 του Αυγούστου 1991, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος. «Ο ποιητής δεν είναι ένα άτομο ξεκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο… Δεν μπορεί να νοηθεί έξω από τη ζωή, από τα φαινόμενα, από τα γεγονότα, από τις παραστάσεις της…», έλεγε.

«Και όμως τον Καλογιάννον περιφρονούν οι ποιηταί. Δεν τον καταδέχονται, είναι φτωχό πουλί, είναι χωριάτης. Δεν έχει τους ερωτικούς ρεμβασμούς της αηδόνος· εξυπνά πάρα πολύ πρωί, είναι χυδαίος, πάντοτε εύθυμος, πάντοτε καλοκαρδισμένος, δεν μελαγχολεί ποτέ, ενί λόγω, είναι λαός.»

“…Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες στη συντροφιά μας κι απόψε –
σου ’χουμε κρατημένη τη θέση σου στην πρώτη – πρώτη σειρά της καρδιάς μας
και στην πλατεία μας, να, στην πρώτη – πρώτη σειρά η καρέκλα σου
πλάι στην Ηλέκτρα, πλάι στον Μπελογιάννη, πλάι στον Πέτρουλα και στο Λαμπράκη…”

Δύο ανέκδοτα ποιήματα από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Ηρακλέους “Ρήματα, ο άρτος της ζωής. Ποιήματα. Επιλογή 1969-2020”, που αναμένεται σύντομα να εκδοθεί και να κυκλοφορήσει.

Ένα ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη

Είναι κακό πράμα η ανηθικότητα. Γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε ηθικοί. Το ότι η ηθική είναι προτέρημα, φαίνεται κι από το ότι διδάσκεται και στα σχολεία. Έτσι δεν είναι; Αν ήτανε κάτι κακό, θα διδάσκονταν;

“Το ξέρω, αλλά υπάρχουν και χειρότερα, φαντάσου να ‘σουν ΜΑΤατζής”

Κι αν δίπλα μου έρθει  ο σκουπιδιάρης
 κάποιος να του πει μη με μαζέψει 
άνθρωπος είμαι όχι σκουπίδι.