Η καθολική εκκλησία τον αφόρισε ως “διαβολικό πρώην χριστιανό” επειδή ήταν κομμουνιστής, εκατομμύρια παιδικές και όχι μόνο καρδιές συνεχίζουν να συγκινούνται από τα μηνύματά του ενάντια στη φτώχεια, την κοινωνική αδικία και τον πόλεμο.
“…Κι εκεί που αρχίζει η προσδοκία του κόσμου, πάντα ένας Ιούδας σπέρνει πάλι την αμφιβολία στις αναποφάσιστες συνειδήσεις, για να μεσουρανήσει η μέγιστη θανάσιμη αμαρτία,..”
“…Να ΄σαι αυτό που δεν ήταν οι άλλοι. Μην είσαι χαζός. Μην βγεις απ΄το δωμάτιο! Δώσε λόγο ύπαρξης στα έπιπλα εντός. Να γίνεις ένα με την ταπετσαρία. Κλειδαμπαρώσου και ταμπουρώσου πίσω απ΄την ντουλάπα εδώ…”
“Ο Απρίλης κι η Σελήνη μέσα στο άλσος σμίξαν. Το μεσονύχτι μεθυσμένοι περάσαν μ’ ευθυμία. Και τώρα στη γαλήνη είναι απλωμένη ρεμβαστική ματιά, η μελαγχολία…”
“Στην καλύβα πέρα έγινε η σύναξη Μόλις το σύνθημα δόθηκε…”
“Στο μυαλό μου ζούνε μονάχα οι ίδιες λέξεις. Τριγυρνούν σαν κομψευόμενες χήρες, προσέχοντας να μην βρεθούνε ποτέ η μία απέναντι στην άλλη. Χρόνια πολλά τις βλέπω να παιχνιδίζουν τα βλέφαρα, κάθε φορά που προσπαθώ να τις διώξω”
Ο Γιάννης κοιτάζει τον παπά με περιέργεια· τόνε μετράει από την κορφή ως τα νύχια, του ξετάζει ένα-ένα μέλος χωριστά. Ποιος είναι αυτός που θα κάνη καλά την άρρωστη;
“…Μονάχα, να μη σταματήσεις Μονάχα, να μείνεις δυνατός Μονάχα, να μείνεις μαζί…”
“Είναι βραδιές που φέρνω γύρα κάποιο δρομάκι αποσπερνό ζητώντας ό,τι έχω χαμένο μήπως το βρω, καθώς περνώ…”
Αν ήσασταν ήδη θαυμαστής της τέχνης του ατίθασου ζωγράφου, θα νιώσετε πως ξανασυστηθήκατε, αν πάλι είναι η πρώτη ουσιαστική σας γνωριμία μαζί του, κλείνοντας τις σελίδες του θα θέλετε να μάθετε περισσότερα.
