Από τη δεύτερη ποιητική του συλλογή “Άτσαλες συζητήσεις’’
«Εγώ, ρώσος στρατιώτης, να πίνω για τη νίκη των γερμανικών όπλων; Σαν πολλά δε ζητάς, χερ διοικητή; Έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω, δεν πάτε λοιπόν στο διάβολο και συ και η βότκα σου!»
Ήταν ωραίος ο μπέντζαμιν. Χρόνια τον είχαμε. Είχε μεγαλώσει και φουντώσει τόσο που τον στολίζαμε για δέντρο τα Χριστούγεννα και τον βάζαμε 15 μέρες στο σαλόνι.
Από τις πιο σημαντικές μορφές των Γραμμάτων στην Κύπρο, ο ποιητής και συγγραφέας Κώστας Μόντης γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 18 του Φλεβάρη 1914 και έφυγε από τη ζωή την 1η του Μάρτη 2004.
“Θα μ’ ακούσετε φίλε Οπενχάιμερ! Σφαλίστε όσο θέλετ’ τ’ αυτιά σας, θα μ’ ακούσετε, τώρα, που δεν μπορείτε να κρυφτείτε πια πίσω από τίποτα…”
Η Βάντα Κουτσοκώστα δεν ζει πια ανάμεσά μας. Η συγγραφέας και στιχουργός έφυγε από τη ζωή μετά από σοβαρότατα προβλήματα υγείας που την ταλαιπώρησαν για μεγάλο διάστημα.
“Κι ήξεραν πως μπορούσαν να επιζήσουν μόνον αν έλθουν κι άλλοι να καθίσουν…”
«Κι όταν οι δράκοι θα φύγουν απ’ τον τόπο μας και δε θα ’μαστέ πια σκλάβοι, τότες που δυο ήλιοι θα φωτίζουν την Ελλάδα μας, δε θα πρέπει να ξεχάσουμε τα παλικάρια με τα φωτεινά μάτια, που σκότωναν τους δράκους…»
Σαν σήμερα, στις 14 του Φλεβάρη 1884, γεννήθηκε στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας, ο μεγάλος ποιητής Κώστας Βάρναλης, που με το έργο του στρατεύτηκε στο πλευρό των καταπιεσμένων στο δρόμο του αγώνα για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και το χτίσιμο της νέας, σοσιαλιστικής κοινωνίας.
–Άιντε ψυχούλες μου, άιντε που να σας χαρίσει η παναγιά, μουρμουρίζει κάνοντας το σταυρό της. Άιντε να πάμε κει που θα χορτάσετε ψωμάκι, κει που δε θα αλαφιάζεστε στον ύπνο σας απ’ τις οβίδες. Άιντε ψυχούλες μου, να πάμε κει που δε σφάζουν παιδάκια.
