Στα 110 χρόνια από τη γέννησή του, ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Καββαδία, που το έργο του αγαπήθηκε από το λαό και τη νεολαία, μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε και συνεχίζει να συγκινεί και τις νεότερες γενιές.
Ο Άρης, η αντάρτικη ψυχή και ένα σπάνιο ποίημα για τον Πρωτοκαπετάνιο.
Συνεχίστε να αντικρίζετε τα άστρα και να ονειρεύεστε… Και να μην ξεχάσετε ποτέ… Πάντα να θυμάστε και να αγωνίζεστε.
Εκεί, κάθε βράδυ, όταν όλοι κοιμούνταν, έσκαφτε και έφκιασε μια κρυψώνα. Για να μην υποπτευτούν οι γειτόνοι τίποτα, το χώμα το έριχνε σε ένα ξεροπήγαδο. Σ’ αυτή, λοιπόν, την κρυψώνα τα τοποθετούσε, αφού τα τύλιξε καλά για να μην καταστραφούν από την υγρασία, όλα τα βιβλία. Πολύ συχνά πήγαινε στην κρύπτη να δει σε τι κατάσταση βρίσκουνται και με με την ευκαιρία αυτή έπαιρνε κανένα και διάβαζε.
Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης κατάφερε να δώσει τέλος στη ζωή του μετά από δυο απόπειρες αυτοκτονίας, φτάνοντας σε επίπεδο ξεπεσμού, όντας εκτός των άλλων εθισμένος στα ναρκωτικά. Η φλόγα που μέχρι τότε τρεμόπαιζε μέσα του, θα σβήσει οριστικά όταν πιστέψει ότι όλα πια έχουν χαθεί.
Πολλοί ξένοι, αλλά και Έλληνες μελετητές της παγκόσμιας λογοτεχνίας κατατάσσουν τον Ροΐδη στην ίδια κλίμακα με τις μεγαλύτερες μορφές όπως ο Ντοστογιέφσκι. Η υποκρισία της αστικής κοινωνίας και ο κληρικαλισμός βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας εξοντωτικής σάτιρας και κριτικής του. Για το περίφημο έργο του “Πάπισσα Ιωάννα” ο Ροΐδης «κέρδισε» τον αφορισμό του από την εκκλησία.
Χιόνι σεντόνι άχραντο, ριγμένο ανέμελα πάνω στα στήθη, τους γοφούς και τους μηρούς της γης που παριστάνει τη νεκρή ενώ κοιμάται, κοιμάται και κυοφορεί εκρήξεις αρωμάτων και χρωμάτων και χυμών – χιόνι αραχνοΰφαντο σεντόνι που μ’ ένα τίποτε, με μιαν αχτίδα ήλιου σκίζεται κι αποκαλύπτει το καινούργιο θαύμα.
“Θα βάλουμε ένα τέλος, δε θ’ αργήσει κι απ’ άκρη σ’ άκρη ο κόσμος θα σειστεί. Γύρισε το ντουφέκι σου στη δύση και διώξε τους ναζήδες απ’ τη γη…”
Από την παρουσίαση των βιβλίων του Γιώργου Μολέσκη, «Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι. Προεπαναστατικά ποιήματα» και «Κάθε Ιούλιο επιστρέφω», στο Σπίτι της Κύπρου
Ο Παπαδιαμάντης έχει χαρακτηριστεί “κοσμοκαλόγερος” για την αποστασιοποίησή του από τα “εγκόσμια”και τον μοναχικό τρόπο που έζησε. Η Σαπφώ Νοταρά κρατούσε πάντα για τον εαυτό της τον δεύτερο, τον τρίτο ρόλο, όπως συνέβαινε και στη σκηνή ή στην οθόνη. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας ενός άντρα με φόντο την γιορτινή ατμόσφαιρα κάποιων Χριστουγέννων, με τραγική κατάληξη…
