– Να πάρουμε τα ξινάρια και τις τσάπες και να παλαίψουμε βρε γιε. (Γκουχ, γκουχ – βήχας). Να διώξουμε το λύκο και το χωροφύλακα. Μπροστά τα κορμιά, τα στήθεια ομπρός ούλοι για το δίκιο μας. Να φύγει το κακό απ’ τη γη μας και το κουβέρνο να δει το ζάφτι μας. Δεν αντέχουμε άλλο. Νισάφι πλιο.
Αν και ο μεγάλος μας ποιητής δεν πορεύτηκε με ευχές στη ζωή του, μα στο δρόμο του αγώνα για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και το χτίσιμο της νέας, σοσιαλιστικής κοινωνίας, μερικές στιγμές πριν το φευγιό του 2018, το ποίημα του Κώστα Βάρναλη «Χρυσή πατρίδα» θα μπορούσε να διαβαστεί και ως ευχή για το νέο χρόνο που όπου να ’ναι θα χτυπήσει την πόρτα μας…
Η προφητεία της Σφίγγας, επιβεβαιώνεται. Το μπαστούνι να αποτελεί τώρα πια, το ασφαλέστερο στήριγμα. Ένα μπαστούνι που έρχεται σε επαφή με την γη, αυτήν που σε δέχτηκε για πάνω από 8 δεκαετίες
Όταν θα ‘ρθει του Χριστού η γιορτή στης άγιας της φάτνης την άκρη, τον πόνο να κάνεις γλυκιά προσευχή, να στάξουν τα μάτια μας δάκρυ…
Οι φιλειρηνικές δράσεις του Όζ είναι εκείνες που θυμούνται οι περισσότεροι στις νεκρολογίες αυτών των ωρών, δεν μπορεί όμως κανείς να παραβλέψει ότι η στάση του έναντι της πολιτικής του ισραηλινού κράτους υπήρξε πάντοτε το λιγότερο επαμφοτερίζουσα.
Έρημοι ήταν οι δρόμοι! Ωστόσο το δικό του μάτι, μπόρεσε να ξεχωρίσει δυο σκιές, που στεκόντουσαν κάτου στο σταυροδρόμι. Έτρεξε κοντά τους. Ο ένας φαινότανε να παραφυλάει. Και ο άλλος έγραφε στον τοίχο βιαστικά με πινέλο και κόκκινη μπογιά: ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΕΑΜ — ΓΙΑ ΨΩΜΙ ΚΑΙ…
Στο ποίημα αυτό ο Μάο καταφέρεται κατά αντιπάλων του, τους οποίους παρομοιάζει με μύγες και μυρμήγκια, που οραματίζονται να κλονίσουν το μεγάλο δέντρο, δηλαδή την Κίνα.
– Κλείνετε; Αποκλείεται. Μεταφέρεστε εννοείτε. Και στη Ρωσία λένε κάποιοι ότι το παρελθόν έκλεισε, αλλά η κόκκινη σημαία θα ανεμίσει ξανά στο Κρεμλίνο. – Μάλιστα. Όπως νομίζετε. Να τα τυλίξω μαζί ή χωριστά;
Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν ως «αναρχικός και ειρηνιστής ως τα άκρα».
Εμπρός, λοιπόν, ποιητή εσύ και καλλιτέχνη στον αγώνα για μία κοινωνία, στην οποία δεν θα έχει θέση η «τσούλα των δήμιων, Επιστήμη […] και η πρόστυχη Πένα και ψοφίμι…»
