Σε δέκα χρόνια θα σε εξετάσουμε/κι ίσως τότε από την Έκτη σε περάσουμε.
Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ, επί 50 σχεδόν χρόνια, επιτίθενται και σαμποτάρουν τις προσπάθειες της Κούβας να βγει από την υπανάπτυξη και έχουν εισαχθεί πολλά μικρόβια στη χώρα, όπως το Thrips Palmi (παράσιτο του πεπονιού) που προκαλεί τον αιμορραγικό δάγκειο πυρετό.
Το νόημα των λέξεων δεν είναι ένας απλός ορισμός λεξικού.
Από τη μία ο συγγραφέας, ο εκφραστής μιας εποχής, από την άλλη ο σοσιαλιστής, που δεν κουράζεται να μιλάει σε συγκεντρώσεις, να συνεπαίρνει τα πλήθη, να καλεί σε επανάσταση…Μπορεί να ζει κανείς μόνος μέσα σ’ έναν ολόκληρο κόσμο τον οποίο ευεργετεί. Τόσο μόνος και τόσο χτυπημένος από τα πάντα, ώστε να σακατεύεται η ψυχή του και να πεθαίνει στα 41 του χρόνια μ’ ένα τραγικό τρόπο…
Γέμισες πάλι τη βαλίτσα. Κι έφυγες ξανά… Όχι για μεροκάματο αυτή τη φορά… Κύθηρα, Λήμνος, Μακρονήσι. Σ’ έναν πόλεμο που ο νικητής τα ’παιρνε όλα έπρεπε ο χαμένος να ποδοπατηθεί… Στάθηκες όρθιος, δε λύγισες. Κάποτε τα «ταξίδια» τέλειωσαν. Γύρισες πίσω και πάλι απ’ την αρχή…
Όπου και να σας βρίσκει το κακό, σύντροφοι / όπου και να θολώνει ο νους σας / μνημονεύετε Κάρολο Μαρξ και Φρειδερίκο Ένγκελς / μνημονεύετε Βλαδίμηρο Λένιν / και μνημονεύετε Ιωσήφ Στάλιν. Η φωνή που δεν ξέρει από ψέμα / θ’ ανυψώσει το λαό του μαρτυρίου / με το βάμμα της Επανάστασης στα χείλη.
Το «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» του Πολυτεχνείου γράφτηκε από τον ποιητή της Ρωμιοσύνης, τις ημέρες των γεγονότων του Πολυτεχνείου!
Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τα έζησα τυχαία κι από περιέργεια θα έλεγα… Όμως, οι τρεις νύχτες του Νοέμβρη του 1973 μου δίδαξαν όλη την ιστορία των αγώνων των καταπιεσμένων της γης για ψωμί, ειρήνη και ελευθερία. Κι έκτοτε η συνείδησή μου άλλαξε ριζικά…
Πήγα κατευθείαν στο κέντρο να προλάβω το συλλαλητήριο. Ούτε καν άπλυτα δεν πήρα μαζί μου να πάω στη μάνα μου. Είχα σκοπό. Τη δόλια τη μάνα μου θα την έβλεπα μετά.
Οκτώβρης 1917 – Οκτώβρης 2018. Πρώτη επέτειος της δεύτερης 100ετίας. Ο κόκκινος ήλιος με τον οποίον ο ρωσικός λαός έδιωξε τα επίγεια σκοτάδια εξακολουθεί να φωτίζει και να ζεσταίνει τον κόσμο της δουλειάς, τυφλώνοντας την αστική τάξη που ζει εις βάρος του.
