25 Οχτώβρη 1917. Αθόρυβα σαν λάδι απλώθηκε η σοβιετική εξουσία μέσα σε όλη τη Ρωσία. Μίνσκ, Βλαντίμιρ, Ιβάνοβο – Βοζνεσένσκ, Πσκώφ. Πιο γρήγορα απ’ τα ταχυδρομεία και απ’ τους σιδηρόδρομους έφτασε στα Ουράλια, στο Τασκέντ, και ως τις 18 του Νοέμβρη είχε φτάσει στο Βλαντιβοστόκ, απλώνονταν στη Σιβηρία…
“Ένα μουσικό έργο για να δικαιώνεται πρέπει να αποκαλύπτει κρυμμένες πλευρές του ποιήματος, να οδηγεί, μέσα από ηχητικούς δρόμους, σε στοιχεία που δεν είναι φανερά στον καθένα με την πρώτη ματιά…”
Η συνάντηση του ελληνικής καταγωγής Ρουμάνου συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι, επονομαζόμενου και «Γκόρκι των Βαλκανίων», με τον γίγαντα της ρωσικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας Μαξίμ Γκόρκι.
Ο Τακάσι Ναγκάι (1908-1951) ήταν καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Ναγκασάκι και βρισκόταν στο νοσοκομείο της πόλης όταν έγινε η έκρηξη της ατομικής βόμβας. Στο βιβλίο του Οι καμπάνες του Ναγκασάκι περιγράφει τον όλεθρο και υψώνει φωνή διαμαρτυρίας κατά του πολέμου.
Στις 21 του Ιούλη 1965, εν μέσω λαϊκών κινητοποιήσεων κατά των ανακτόρων («Ιουλιανά») δολοφονείται από την αστυνομία ο φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας, ηγετικό στέλεχος του φοιτητικού κινήματος και της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση Τέχνης τον ίδιο μήνα.
Ο ποιητής καταγγέλλει τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές για τα εγκλήματά τους (μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η Χιροσίμα) και διατρανώνει τη θέληση και την αγωνιστική διάθεση των μαραθωνοδρόμων της ειρήνης και του ίδιου να αγωνιστούν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και για την παγκόσμια ειρήνη.
O λογοτέχνης – συγγραφέας Άγγελος Τερζάκης γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 16 του Φλεβάρη 1907 και έφυγε από τη ζωή στις 3 του Αυγούστου 1979, στην Αθήνα. Λογοτέχνης της γενιάς του ’30, έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, ενώ άφησε πολύ αξιόλογο δοκιμιακό έργο.
Απόσπασμα από το ποίημα του Κ. Χατζόπουλου «Ένα παραμύθι». Δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη», στις 31 του Μάη 1925, με τον τίτλο «Ήρθε καιρός».
«Κάθε 23 Ιουλίου ο Βαπτσάροφ αφήνει το πόστο του κι έρχεται ακάλεστος και ανοίγει το πορτάκι της μνήμης μας τραβώντας μας ενοχλητικά από το μανίκι κι είναι ώρα που κανονικά θά ‘πρεπε να ’μαστε ξυπνοί, δηλαδή ντάλα μεσημέρι… η φωνή του πάλλει καθώς μας μιλάει «εμπρός, παιδιά, κάντε κάτι», και προσπαθεί απεγνωσμένα να καταλάβει αν είμαστε κουφοί, κοιμισμένοι ή διανοητικά ανάπηροι καθώς δεν αντιδρούμε…»
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος παρουσιάζει κριτικά την ποιητική συλλογή του νέου ποιητή Μίλτου Σαχτούρη «Ο περίπατος» (1960), δίνοντάς μας παράλληλα και μια εικόνα για την μέχρι τότε διαδρομή του έργου του ποιητή.
