“Όταν χαθούν εντελώς, θα έχουμε προσαρμοστεί τόσο καλά που το σκοτάδι θα μας φαίνεται ως φυσιολογική κατάσταση.”
“Γυναίκα, πίνεις την αθανασία από τη στάμνα της αστείρευτης ζωής…”
Με αφορμή την «Ημέρα της Γυναίκας», ποίημα του νεαρού Ευρυτάνα ποιητή και πρωταντάρτη του Άρη Βελουχιώτη, Δώρη Άνθη (Νίκος Ζωγραφόπουλος) – Γράφτηκε και τραγουδήθηκε για πρώτη φορά στις 8 Μάρτη 1943
Ρεπορτάζ από την σημαντική και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Πρέβεζα προς τιμήν του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, με πρωτοβουλία της Τομεακής Επιτροπής Πρέβεζας του ΚΚΕ.
“Θεέ μου τώρα που έμεινες μονάχος στη μέση της τραγωδίας και θάνατο ηρωικό δεν θα σου ξαναδώσουμε κοίτα για τελευταία φορά του ήλιου την πορεία…”
Τιμούν τον μεγάλο Χιώτη κομμουνιστή ποιητή, που ύμνησε με την ποίησή του αυτούς που «έχουνε μια ζεστή καρδιά, δυο ροζιασμένα χέρια», που «απ’ τον ίδρο τους ανθοβολούν οι κάμποι και απ’ τις φλόγες τους φωτίζεται η ζωή»
Μόλις κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του Πέτρου Βασιλάκου, με τίτλο «Νυκταλγία», από τις εκδόσεις «Εντός».
“Είν’ ένα δάσος γύρω μας συρματοπλέγματα ψηλά κι έχουν απ’ έξω κλείσει την ανοιξιάτικια χαρά που μας χαμογελά…”
Απόψε το βράδυ: Ομιλητές: Τάσος Ψαρράς, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Μαρία Πεσκετζή, φιλόλογος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων, Νατάσα Αβραμίδου, φιλόλογος, μέλος της ΠΕΦ, και Α. Αφεντουλίδου, φιλόλογος, κριτικός – Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί μουσικά από τον Ντ. Μηνιάδη
Στον κινηματογράφο STUDIO συναντήθηκαν μετά από πολύ καιρό. Η Άννα, καθηγήτρια Ρωσικής ιστορίας και λογοτεχνίας και η Ναστάζια, φοιτήτρια στην ΑΣΚΤ…Το ριγέ πολύχρωμο παντελόνι κάλυπτε μαύρο ημίπαλτο, με κονκάρδα στο πέτο ασημί. Ο Λένιν. Η Άννα θα την ξεχώριζε από μακριά, σκέφθηκε χαμογελώντας. Αιφνιδιαστικά την πλησίασε και τη ρώτησε: Φουτουρισμός ή ρεαλισμός;
